اعتیاد به سلفی

این نسل سلفی است! هر کس عاشق گرفتن سلفی و پست کردن آن در فیس بوک، توییتر و اینستاگرام است. آیا نیازی به نگران شدن در مورد این روند پر رونق وجود دارد؟ چون روان پزشکان سلفی گرفتن را به خود پرستی و بیماری ذهنی ربط می‌دهند. این مقاله تمام این چیزها را در مورد اعتیاد به سلفی بررسی کرده است.
سلفی (اسم. عکسی که از یک فرد توسط خودش با گوشی هوشمند و یا وب بین (وبکم) گرفته می‌شود و توسط شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته می‌شود) در دیکشنری‌های آکسفورد به عنوان "کلمه‌ی سال 2013" بیان شده است. سال 2014 به عنوان "سال سلفی" در توییتر نام گرفته است.
سلفی‌ها یک روند فرهنگی شده‌اند. از افراد مشهور و روسای جمهور گرفته تا افراد عادی همه این جنون را دارند. عشق مفرط به سلفی حتی به دنیای سرگرمی‌ هم راه یافته است و یک سری بازی آمریکایی به نام "سلفی" و یک آلبوم هم به همین نام وجود دارد. در نتیجه موسساتی به وجود آمده‌اند که دوره‌های سلفی را شروع کرده‌اند که در آن هنر کامل پرتره‌ی سلفی را آموزش می‌دهند. آیا این فقط یک سرگرمی موقت و مد روز است و یا خطراتی نیز به همراه دارد؟

بیایید یک سلفی بگیریم!!!

چه افراد مشهور بخواهند سبک زندگی باشکوه و مجلل خود را به نمایش بگذارند و چه افراد عادی شکار لحظه‌ها کرده و آن را در شبکه‌های اجتماعی مجازی به اشتراک بگذارند، سلفی‌ها چیزی بیشتر از یک روند هستند! از یک محل جدید بازدید کنید و سلفی بگیرید. آیا مسحور دستشویی پنج ستاره شده‌اید؟ سلفی بگیرید! نه بابا، بی‌خیال شو! بدون نیاز به گفتن، سلفی در مسیر خود قرار دارد. در واقع، اگر فقط دارید دوش می‌گیرید؟ زمان خوبی است که سلفی بگیرید و آن را در یک وب سایت دلخواه پست کنید!
ما ممکن است که به عکس‌های پست شده‌ی دوستان خود با لب و لوچه‌ی آویزان در هر ساعت، تغییر دادن ناگهانی ژست‌ها و عکس‌های آنها بخندیم و یا به خیره شدن به عکس‌های افراد مشهور و محبوب ما در مورد گرفتن سلفی وسواسی شویم اما از تحقیق اخیری که سلفی‌ها را به بیماری ذهنی ربط می‌دهد نمی‌توان غافل شد.
به طور جدی، چیزی که فقط با یک کلیک شروع شود اگر محقق شود مشکلات عمیق‌تر و شدیدتری دارد.

سلفی من چگونه به نظر می‌رسد؟

روان شناسان این نظر را دارند که عادت صرف گرفتن عکس سلفی تا زمان لحظه‌ی عکس کامل ممکن است نشانه‌ای از خود پرستی باشد. چنین معتادان بیش از حد وسواس شبکه‌های اجتماعی در یک نیاز دائمی از تقدیر هستند. آنها ممکن است افسرده و مضطرب باشند و از تنهایی و بی‌کسی رنج ببرند و یا افراد خود شیفته‌ای باشند که نیاز به توجه دارند تا خلأهای عاطفی خود را در زندگی که با در معرض قرار گرفتن طولانی در برابر شبکه‌های اجتماعی ایجاد شده است پر کنند.
احساس نیاز به مورد توجه و تقدیر قرار گرفتن یک تمایل انسانی است. گرفتن سلفی در یک ژست مشخص و در یک مکان مشخص یکی از آسان‌ترین راهها برای جلب توجه است. حرف پنهان پشت چنین سلفی‌هایی این است "لطفاً مرا، ظاهر مرا، استعداد مرا بشناس و روشی که من زندگانی خود را می‌گذرانم تحسین کن و اگر شما نمی‌خواهید، مکان بهتری برای انتشار آنها پیدا خواهم کرد."
مطالعات هم چنین اعتیاد به سلفی را به کمبود عزت نفس ربط می‌دهند. یک روان شناس بوستونی عقیده دارد که گرفتن خیلی زیاد سلفی نشانه‌ای از عزت نفس پایین در آن فرد است.
روان شناس دیگری از لندن گفته است که آن تنها یک اعتیاد نیست بلکه نشانه‌ای از اختلال چند گانه بدن (BDD) است. تحقیقی که توسط برنامهVoucherCloud انجام شد آشکار کرد که در حدود 60 % جوانان (سلفی گیران معمول) احساس عزت نفس پایین پشت لبخند خود دارند.

اعتیاد به سلفی در اخبار :

دانی بومن، یک نوجوان 19 ساله، در واقع اولین معتاد به سلفی انگلیسی، برای مدتی در اخبار بود. اعتیاد به سلفی او باعث شد که او 10 ساعت از روز را صرف گرفتن 200 عکس سلفی با گوشی هوشمند خود بکند.
دانی گفت که میل مفرط او به گرفتن سلفی کامل باعث شد که او خودکشی بکند. او دوستان خود را از دست داد؛ از مدرسه اخراج شد؛ سلامتی خود را از دست داد؛ همه‌ی این اتفاقات نتیجه‌ی این اعتیاد بود. تنها چیزی که او توجه می‌کرد این بود که کامل به نظر برسد که باعث شد 2 چیز را از دست بدهد و در نهایت عکس کاملی بگیرد. او نسبت به انتقاد حساس بود و اگر نظرات منفی در مورد بدن یا عکس خودش دریافت می‌کرد احساس بیچارگی می‌کرد و باعث می‌شد که تعداد بیشتری سلفی بگیرد.
پزشکان معتقد بودند که این مورد شدیدی از OCD و اختلال چند گانه بدن است که در آن بیمار اضطراب خیلی زیادی نسبت به ظاهر خود احساس می‌کند. دانی تحت درمان قرار گرفت و کمک برای افرادی که از چنین ضایعه‌ای رنج می‌برند وجود دارد. اما این یک مرحله‌ی شدیداً سخت از زندگی او بود.
پدر دانی می‌گوید: "کمبود درک عظیم در مورد خطرات شبکه‌های اجتماعی و تکنولوژی موبایل می‌تواند مطرح شود اگر فرد جوان از قبل ناامنی داشته باشد – که بیشتر دارند."
دیوید ویل (روان پزشک و مشاور دانی) به روزنامه Sunday Mirror گفت: "دو نفر از سه بیماری که نزد من می‌آیند اختلال چند گانه بدن دارند از وقتی که ظهور دوربین‌های گوشی این اجبار را ایجاد کرده است که به طور مکرر عکس سلفی بگیرند."
تحقیق دیگری که توسط دانشگاه ملی اوهیو انجام شد نشان داد مردانی که عکس سلفی خیلی زیادی می‌گیرند و در سایت‌هایی مثل فیس بوک و توییتر و یا اینستاگرام به اشتراک می‌گذارند اختلالات روانی نظیر کمبود همدردی دارند.
یک همهمه بود تا این که APA (انجمن روان پزشکی آمریکا) پرچم تأیید این که سلفی موجب بیماری ذهنی می‌شود را بالا برد. آنها این اختلال را سلفیتیس نام نهادند که سه مرحله دارد: سلفیتیس لبه مرز (حداقل سه بار از خود عکس می‌گیرند اما آن را در شبکه‌های اجتماعی پست نمی‌کنند)، سلفیتیس فعال (گرفتن حداقل سه سلفی در روز و انتشار آن در تمام شبکه‌ها و سایت‌های اجتماعی) و سلفیتیس مزمن (میل و اشتیاق غیر قابل کنترل برای گرفتن سلفی‌ها و پست کردن آنها). اما این یک کلک به نظر می‌رسد ولی قطعاً نتایج بعدی خودش را دارد.

کمک به اعتیاد سلفی :

افرادی که به گرفتن سلفی عادت کرده‌اند واقعاً نیاز شدیدی به کمک دارند.
روان شناسان راهی را پیشنهاد کرده‌اند: یک ژورنال سلفی ایجاد کنید. کاری که باید انجام دهید این است که تمام آنچه را که به هنگام گرفتن سلفی در ذهن شما وجود دارد یادداشت کنید.
بررسی کنید و ببینید آیا این راهی برای ارضای نیاز شما برای تصدیق اجتماعی است یا راهی برای مقابله با نوسانات روحی و اضطراب است.
اگر شما احساس کردید که در مسیر خود برای معتاد شدن هستید لطفاً مکث کنید. با کسی که می‌شناسید صحبت کنید. با یک روان شناس و یا مشاور مشورت کنید. به گوشی هوشمند خود استراحتی بدهید و بازدیدهای خود را از سایت‌هایی که باید عکس آپلود کنید، کاهش دهید.