10 نكته كه پدران جوان را غافلگير مي كند
منبع:روزنامه قدس
مدتي كوتاه پس از به دنيا آمدن كودك، پدران با ضربه تكان دهنده واقعيت روبه رو مي شوند.پدربودن با مسؤوليتهاي جديد باعث فشارهاي جديد و انتظارات تازه اي مي شود. اين حس خيلي زود به سراغ بعضي از پدران مي آيد؛ يعني درست قبل از آنكه بيمارستان را با نوزاد ترك كنند. اما براي برخي از پدران چند روزي طول مي كشد. زودتر يا ديرتر، به هر حال در مي يابيم كه زندگي ما براي هميشه تغيير كرده است. گاهي تغييرات ظريف هستند و گاهي واضح و آشكارند و تقريباً هميشه شگفت آورند. اين مقاله پدران جوان را با دغدغه ها و احساسي آشنا مي كند كه ممكن است مدتها در پستوي ذهنشان پنهان شده باشد.
احساس سراسيمگي و دستپاچگي:
اگر تنها يك چيز وجود داشته باشد كه زندگي شما را اكنون متفاوت از سالهاي قبل بكند، آن سراسيمگي و احساسات متضادي است كه به سراغتان مي آيد. در يك سو مردانگي، قدرت و غرور شما در داشتن مخلوقي زنده قرار مي گيرد و در سوي ديگر احساس درماندگي در زماني كه قادر به ارضاي نيازهاي نوزادتان نيستيد (گاه حتي نمي توانيد نياز او را درك كنيد)كشف شكل جديد و متفاوتي از عشق:
بين عشق كشنده و شديدي كه نسبت به فرزندتان حس مي كنيد با عشق نسبت به هر شخص ديگري شباهتي وجود ندارد.احساس دمدمي مزاجي مي كنيد:
يك روز، به طرز كاملاً غيرمنتظره، به كودكتان نگاه مي كنيد و در مي يابيد علاقه شديدي كه درست روز قبل نسبت به او داشتيد، جاي خود را به كرختي احساسي و احساس بيگانگي داده است. اين كودك كيست؟ برايتان مهم است؟ گويي همه چيزهاي مربوط به پدربودن را كنار گذاشته باشيد و زندگي را از جاي ديگري آغاز كرده باشيد. چندي بعد به خاطر اين حسها، احساس گناه به سراغتان مي آيد. و سرانجام حس مي كنيد بيشتر مواقع پدر خوبي نيستيد! اما اشتباه مي كنيد. سراسيمگي بخشي كاملاً طبيعي از پدربودن است و طي پنجاه سال آينده بارها و بارها با اين احساسات مواجه خواهيد شد. بنابراين همين حالا به آن عادت كنيد.ممكن است افسرده شويد:
بله، درست است. اگرچه اغلب مردم فكر مي كنند افسردگي پس از زايمان مختص زنان است، اما تعداد قابل توجهي از مردان نيز پس از به دنيا آمدن فرزندشان به افسردگي مبتلا مي شوند. اگرچه افسردگي پدران (برخلاف مادران) منشأ هورموني ندارد، اما احتمالاً بيشتر مربوط به بازگشت به واقعيت است. زماني كه شما در انتظار به دنيا آمدن نوزادتان هستيد يا تازه پدر شده ايد، افراد بيشتر به شما توجه مي كنند و احتمالاً بيشتر با شما كنار مي آيند. اما بعد از چند هفته دوباره انتظارات شغلي همچون گذشته در انتظار شماست، علاوه بر آن با مسايل دخل و خرج خانه، اختلالات خواب، انبوهي از لباسهاي نشسته در خانه و... نيز مواجه هستيد. اينها براي افسرده كردن هر كسي كافي است.هراسان خواهيد شد:
اولين ماه هاي پدرشدن مملو از ترسهاي مختلف است: اينكه نتوانيد انتظاراتي كه از يك پدر مي رود، برآورده كنيد؛ اينكه نتوانيد از فرزند يا خانواده تان در برابر آسيبهاي احتمالي محافظت كنيد، اينكه نتوانيد خانواده تان را به اندازه كافي تأمين كنيد، اينكه ندانيد با بچه بايد چه كار كنيد، اينكه خيلي زياد - يا به حد ناكافي - شبيه پدرتان بشويد، يا اين فكر كه اشتباه بزرگي مرتكب شده ايد. اين ترسها و بسياري ديگر از اين نوع، بخشي كاملاً طبيعي از فرآيند گذار از مرحله مرد و همسر بودن به مرحله پدر بودن است. برخي از اين ترسها همچنان كه مهارتهاي شما افزايش مي يابد، كاهش مي يابند؛ برخي ديگر براي مدتي با شما مي مانند. اما زودتر يا ديرتر تقريباً همگي محو خواهند شد.تغيير در روابط شما با همسرتان:
قبل از اينكه بچه دار شويد، شما و همسرتان وقت زيادي را با يكديگر صرف مي كرديد و رابطه تان را تحكيم و تقويت مي نموديد. اما ناگهان آمدن نوزاد همه چيز را تغيير مي دهد. اكنون در مورد هر كاري كه مي كنيد روي فرزندتان تمركز مي كنيد. حالا ديگر نمي توانيد راحت و بي دردسر بخوابيد، اگر برايتان ممكن است سعي كنيد در اين ميان زماني را اختصاص دهيد - حتي اگر شده چند دقيقه در روز - و با همسرتان در مورد چيزهايي غير از بچه گفت و گو كنيد.نظرات نوزادتان را زيادي جدي مي گيريد:
طي 6 تا 8 هفته اول زندگي، احتمالاً نوزاد شما بازخورد چنداني در مورد آنچه شما به عنوان پدر انجام مي دهيد به شما منعكس نخواهد كرد. از لبخند، خنده بلند و واكنش نشان دادن به شما به هر شكلي خبري نيست. در واقع همه چيزي كه او انجام مي دهد فقط گريه كردن است. بنابراين به سادگي ممكن است حس كنيد كودك علاقه اي به شما ندارد و انفعال او را به كم ارزش بودن شما در مقام پدر از ديد او تعبير كنيد. اما چنين نيست. اگر صبر داشته باشيد، كودك به زودي واكنش نشان خواهد داد.شيوه هاي جديدي براي مورد علاقه واقع شدن:
طي چند ماه آينده، همچنان كه شما با نشانه هاي رفتاري كودك آشنا مي شويد و نيازهايش را برآورده مي كنيد، كودك مي آموزد كه شما را دوست بدارد و عشق خود را به شيوه هايي شگفت انگيز ابراز كند. اولين باري كه كودك صداهايي را خطاب به شما زمزمه مي كند يا شما را در آغوش مي گيرد يا ناخودآگاه در حالي كه سر بر شانه شما دارد، در آغوشتان به خواب مي رود، معناي حقيقي زندگي را درخواهيد يافت.* از كودكتان در خصوص برنامه ريزي و انعطاف پذيري مي آموزيد: قبل از اينكه بچه دار شويد، آماده شدن براي بيرون رفتن از خانه برابر بود با برداشتن كيف پول، سوئيچ ماشين و اطمينان از خاموش بودن اجاق گاز! اما حالا رفتن تا سوپر ماركت محله با بچه به اندازه رفتن به كوه اورست به برنامه ريزي و هماهنگي نياز دارد. پيش بيني نياز بچه به پوشك و لباس اضافه و ساير مايحتاج او ضروري است.تغيير در موضوعات مورد گفتگو:
در مورد چيزهايي صحبت خواهيد كرد كه كاملاً متفاوت با آن چيزهايي است كه قبلاً عادت داشتيد درباره شان حرف بزنيد. اگر كسي يك سال قبل به شما مي گفت كه در آينده به شركت در بحثهايي طولاني با دوستانتان درباره تهوع كودك، مسايل زايمان، رنگ و قوام، مزاج بچه، مشتاق خواهيد شد حتماً با خودتان مي خنديديد. اما اكنون وضع چنين است! جالب اينجاست كه شما وضعيت فعلي را نيز دوست داريد و برايتان بسيار مهم است.
