شاعر: دکتر قاسم رسا
جهان را از چه رو ماتم گرفته
زمین و آسمان را غم گرفته
چنان ماتم به گیتی سایه افکند
که گویی نیّر اعظم گرفته
مگر ماه محرم شد پدیدار
که مه را هاله ماتم گرفته
حسین ابن علی فرزند زهرا
که نور چهره اش عالم گرفته
جبین قدسیان را از ملامت
خطوط برهم و درهم گرفته
چه باک از زخم پیکان عاشقی را
که از معشوق خود مرهم گرفته
نه تنها دامن پاکان عصمت
که آتش دامن عالم گرفته
برون کن خاتم شادی از انگشت
کزین ماتم دل خاتم گرفته
به اشک دیده گلهای نبوت
غبار غم ز روی هم گرفته
زمین و آسمان را غم گرفته
چنان ماتم به گیتی سایه افکند
که گویی نیّر اعظم گرفته
مگر ماه محرم شد پدیدار
که مه را هاله ماتم گرفته
حسین ابن علی فرزند زهرا
که نور چهره اش عالم گرفته
جبین قدسیان را از ملامت
خطوط برهم و درهم گرفته
چه باک از زخم پیکان عاشقی را
که از معشوق خود مرهم گرفته
نه تنها دامن پاکان عصمت
که آتش دامن عالم گرفته
برون کن خاتم شادی از انگشت
کزین ماتم دل خاتم گرفته
به اشک دیده گلهای نبوت
غبار غم ز روی هم گرفته
/ج