ظهور
منبع:نگین آفرینش
وقتي سخن از ظهور به ميان مي‌آيد احساس دلپذيري به آدمي دست مي‌دهد. گويي در فضاي باغي سبز و كنار نهري جاري نشسته است و به آواز خوش بلبلان گوش مي‌دهد. آري ظهور زيبائي‌ها و انتشار خوبي‌ها جان و تن خستگان را نشاط مي‌بخشد و برق شادي در چشمان اميدواران روشن مي‌كند.
در اين بخش درباره ظهور مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و آنچه در سايه سار حضور عيني او رخ خواهد داد سخن مي‌گوييم و به تماشاي جمال بي مثالش بي‌حجاب غيبت مي‌نشينيم.
زمان ظهور
يكي از سئوالاتي كه همواره ذهن بسياري از مردم را به خود مشغول كرده اين است كه امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) چه زماني ظهور مي‌كند و آيا براي ظهور وقتي تعيين شده است؟
پاسخ اين است كه بر اساس سخنان پيشوايان ديني زمان ظهور بر مردم مخفي است.
امام صادق(عليه السلام) در اين باره فرمود:
«ما نه در گذشته براي ظهور وقتي را تعيين كرديم و نه در آينده وقت تعيين مي‌كنيم1».
بنابراين كساني كه براي ظهور، زمان مشخصي را تعيين مي‌كنند فريب‌كار و دروغگو هستند اين مطلب در روايات مورد تأكيد قرار گرفته است.
امام باقر(عليه السلام) به يكي از اصحاب خود كه از زمان ظهور سؤال كرد فرمود:
«وقت گذاران دروغ مي‌گويند، وقت گذاران دروغ مي‌گويند وقت گذاران دروغ مي‌گويند.»2
از اينگونه روايات به خوبي مي‌توان فهميد كه همواره كساني بوده‌اند كه با انگيزه‌هاي شيطاني براي ظهور، زمان تعيين مي‌كرده‌اند و چنين افرادي در آينده هم وجود خواهند داشت. به همين جهت پيشوايان معصوم(عليه السلام) از شيعيان خواسته‌اند كه در برابر وقت گذاران بي تفاوت نباشند بلكه آنها را تكذيب نمايند.
امام صادق(عليه السلام) در اين زمينه به يكي از اصحاب خود فرمود:
«از تكذيب كردن كسي كه براي ظهور وقت تعيين مي‌كند هيچ پروايي نداشته باش چرا كه ما براي كسي وقت ظهور را تعيين نكرده ايم.»3
راز نهان بودن زمان ظهور
چنانكه گفته شد بر اساس اراده خداوند حكيم زمان ظهور بر ما مخفي است و بدون ترديد اين مسأله به جهت حكمت هايي است كه برخي از آنها را مي‌آوريم:
تداوم اميد
وقتي زمان ظهور پنهان باشد نور اميد در دل منتظران همه عصرها باقي خواهد ماند و با اين اميد پيوسته و مداوم است كه مي‌توانند در برابر سختي‌ها و فشارهاي دوران غيبت مقاومت كنند. به راستي اگر به شيعيان سده‌هاي گذشته گفته مي‌شد كه ظهور در زمان شما رخ نمي‌دهد بلكه در آينده دور اتفاق خواهد افتاد، آنها با كدام اميد در برابر فتنه‌هاي روزگار خود مقاومت مي‌كردند و چگونه مي‌توانستند گذرگاه‌هاي سخت دوران غيبت را به سلامت پشت سر بگذارند؟
زمينه سازي
بدون ترديد انتظار سازنده كه از مهم ترين عوامل فعاليت و پويايي است تنها در سايه مخفي بودن زمان ظهور شكل خواهد گرفت زيرا با مشخص بودن زمان ظهور كساني كه مي‌دانند ظهور را درك نمي‌كنند انگيزه‌اي براي تحرك و زمينه سازي نخواهند داشت و به سكون و ركود روي خواهند آورد.
حال آنكه با پنهان بودن زمان ظهور، انسان‌هاي همه عصرها و دوران‌ها به اميد اينكه ظهور را در زمان خود ببينند تلاش مي‌كنند تا زمينه‌هاي ظهور را فراهم كنند و جامعه خود را به جامعه‌اي صالح و پويا تبديل نمايند.
به علاوه در صورت معين بودن وقت ظهور چنانچه براي مصالحي ظهور در زمان وعده داده شده رخ ندهد چه بسا افرادي در اصل اعتقاد به امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) دچار ترديد شوند.
امام باقر(عليه السلام) در پاسخ اين سؤال كه آيا ظهور وقت مشخّصي دارد فرموده است:
«كساني كه وقت تعيين مي‌كنند دروغ مي‌گويند، (و اين سخن را تكرار فرمود) زماني كه موسي(عليه السلام) به دعوت پروردگار به مدت سي روز از ميان قوم خود بيرون رفت و خداوند بر آن سي روز، ده روز ديگر افزود قوم او گفتند: موسي به وعده خود وفا نكرد و آنچه نبايد مي‌كردند، كردند. ]از دين برگشتند و گوساله پرست شدند4[».
در اين بخش درباره ظهور مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) و آنچه در سايه سار حضور عيني او رخ خواهد داد سخن مي‌گوييم و به تماشاي جمال بي مثالش بي‌حجاب غيبت مي‌نشينيم.
زمان ظهور
يكي از سئوالاتي كه همواره ذهن بسياري از مردم را به خود مشغول كرده اين است كه امام زمان(عجل الله تعالي فرجه الشريف) چه زماني ظهور مي‌كند و آيا براي ظهور وقتي تعيين شده است؟
پاسخ اين است كه بر اساس سخنان پيشوايان ديني زمان ظهور بر مردم مخفي است.
امام صادق(عليه السلام) در اين باره فرمود:
«ما نه در گذشته براي ظهور وقتي را تعيين كرديم و نه در آينده وقت تعيين مي‌كنيم1».
بنابراين كساني كه براي ظهور، زمان مشخصي را تعيين مي‌كنند فريب‌كار و دروغگو هستند اين مطلب در روايات مورد تأكيد قرار گرفته است.
امام باقر(عليه السلام) به يكي از اصحاب خود كه از زمان ظهور سؤال كرد فرمود:
«وقت گذاران دروغ مي‌گويند، وقت گذاران دروغ مي‌گويند وقت گذاران دروغ مي‌گويند.»2
از اينگونه روايات به خوبي مي‌توان فهميد كه همواره كساني بوده‌اند كه با انگيزه‌هاي شيطاني براي ظهور، زمان تعيين مي‌كرده‌اند و چنين افرادي در آينده هم وجود خواهند داشت. به همين جهت پيشوايان معصوم(عليه السلام) از شيعيان خواسته‌اند كه در برابر وقت گذاران بي تفاوت نباشند بلكه آنها را تكذيب نمايند.
امام صادق(عليه السلام) در اين زمينه به يكي از اصحاب خود فرمود:
«از تكذيب كردن كسي كه براي ظهور وقت تعيين مي‌كند هيچ پروايي نداشته باش چرا كه ما براي كسي وقت ظهور را تعيين نكرده ايم.»3
راز نهان بودن زمان ظهور
چنانكه گفته شد بر اساس اراده خداوند حكيم زمان ظهور بر ما مخفي است و بدون ترديد اين مسأله به جهت حكمت هايي است كه برخي از آنها را مي‌آوريم:
تداوم اميد
وقتي زمان ظهور پنهان باشد نور اميد در دل منتظران همه عصرها باقي خواهد ماند و با اين اميد پيوسته و مداوم است كه مي‌توانند در برابر سختي‌ها و فشارهاي دوران غيبت مقاومت كنند. به راستي اگر به شيعيان سده‌هاي گذشته گفته مي‌شد كه ظهور در زمان شما رخ نمي‌دهد بلكه در آينده دور اتفاق خواهد افتاد، آنها با كدام اميد در برابر فتنه‌هاي روزگار خود مقاومت مي‌كردند و چگونه مي‌توانستند گذرگاه‌هاي سخت دوران غيبت را به سلامت پشت سر بگذارند؟
زمينه سازي
بدون ترديد انتظار سازنده كه از مهم ترين عوامل فعاليت و پويايي است تنها در سايه مخفي بودن زمان ظهور شكل خواهد گرفت زيرا با مشخص بودن زمان ظهور كساني كه مي‌دانند ظهور را درك نمي‌كنند انگيزه‌اي براي تحرك و زمينه سازي نخواهند داشت و به سكون و ركود روي خواهند آورد.
حال آنكه با پنهان بودن زمان ظهور، انسان‌هاي همه عصرها و دوران‌ها به اميد اينكه ظهور را در زمان خود ببينند تلاش مي‌كنند تا زمينه‌هاي ظهور را فراهم كنند و جامعه خود را به جامعه‌اي صالح و پويا تبديل نمايند.
به علاوه در صورت معين بودن وقت ظهور چنانچه براي مصالحي ظهور در زمان وعده داده شده رخ ندهد چه بسا افرادي در اصل اعتقاد به امام مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) دچار ترديد شوند.
امام باقر(عليه السلام) در پاسخ اين سؤال كه آيا ظهور وقت مشخّصي دارد فرموده است:
«كساني كه وقت تعيين مي‌كنند دروغ مي‌گويند، (و اين سخن را تكرار فرمود) زماني كه موسي(عليه السلام) به دعوت پروردگار به مدت سي روز از ميان قوم خود بيرون رفت و خداوند بر آن سي روز، ده روز ديگر افزود قوم او گفتند: موسي به وعده خود وفا نكرد و آنچه نبايد مي‌كردند، كردند. ]از دين برگشتند و گوساله پرست شدند4[».
پي نوشت ها:
1. الغيبة طوسى، فصل 7، ح 412، ص 426.
2. همان، ح 411، ص 425.
3. الغيبة طوسي، فصل7، ح 414، ص 426.
4. الغيبة نعمانى، باب 16، ح 13، ص 305.
