دوست، فرزند ،خانواده
نقش والدين
بچه‌هاي دبستاني نيز تا حدودي در روابط دوستانه متکي به والدين هستند که به راحتي مي‌توانند بر روابط آنها نظارت و کنترل داشته باشند. اما رواج دوستي با همسالان يکي از خصوصيات دوره ي نوجواني است، نوجوانان نسبت به بچه‌هاي کوچکتر از استقلال و آزادي بيشتري در روابط با همسالان خود برخوردارند و کمتر وابسته به والدين خود مي‌باشند که اين امر مي‌تواند به يکي از مشکلات روابط با فرزندان تبديل شود.
راهکارهايي براي والدين:
بنابر‌اين:
- حتماً با دوستان فرزندمان آشنا شده و اطلاعاتي در مورد خانواده ي آنها بدست آوريم. يکي از اين راه‌ها اين است که دوستان فرزندانمان را توسط او به منزل دعوت کنيم، ضمن پذيرايي به گفتگوهاي دوستانه (نه بازجويي) بپرداريم.
- اگر فرزندمان مي‌خواهد به دلايل مختلف مانند درس خواندن يا جشن تولد به خانه ي دوستش برود از وضع خانوادگي و مکان مورد نظر اطلاعات لازم را کسب کنيم (بهتر است براي بار اول خودمان او را به خانه دوستش برسانيم).
- وقتي فرزندمان با دوستانش براي درس خواندن، بازي يا ميهماني دور از چشم ما هستند، هرچند وقت يکبار به قصد‌هاي مختلف مانند پذيرايي، پيش آنها برويم تا بدانيم چه مي‌گويند و حتي مشغول چه بازي‌هايي هستند.
- سعي کنيم از بين بچه‌هاي خويشان و همسايگان که از لحاظ اخلاق و رفتار مورد تاييد هستند خودمان رابطه ي دوستي را با فرزندمان برقرار و تقويت کنيم تا دوستان صميمي هم شوند.
- براي فرزندانمان ويژگي‌هاي يک دوست خوب را در قالب جملات ساده بگوييم و حتي اگر مواردي از چنين دوستي‌هاي سالم و پسنديده در اطراف خود سراغ داريم مثال بزنيم (ولي بايستي توجه نمود که او را در انتخاب دوست آزاد بگذاريم تا احساس اعتماد به نفسش لطمه نخورد)
- به ياد داشته باشيم که فرزندانمان به وسيله ي دوستان خود بسياري از مسائل را آموزش مي‌بينند که حتي خانه و مدرسه نمي‌توانند به راحتي اين آموزش‌ها را به او انتقال دهند.
- اگر با دوستي، از دوستان فرزندمان موافق نيستيم، مستقيماً از آنها عيب‌جويي و انتقاد نکنيم بلکه در مورد دوستي‌هاي ناباب و خطرناک با ذکر نمونه براي فرزندانمان توضيح دهيم و يا کارهاي نادرست او را در قالب شخص سوم بيان کنيم و بگذاريم خود فرزندمان اين معيارها را با دوستش بسنجد.
- از رفت و آمد فرزندمان با دوستانش و مکان‌هايي که مي‌روند آگاه باشيم.
- وقت ويژه‌اي براي فرزندان خود بگذاريم و در اين اوقات بدون اينکه مرزهاي والدين و فرزندان از بين برود به گفتگوهاي دوستانه بپردازيم و سعي کنيم که خودمان نقش يکي از دوستان صميمي فرزندمان را ايفا کنيم.
- در مورد تفاوت سني دوستان فرزندمان دقت کنيم، چون ممکن است آنها اطلاعاتي در موارد مختلف به فرزندمان بدهند که مناسب سنش نبوده و برايش زيان‌آور باشد و يا او را مورد سوء استفاده‌هاي مختلف قرار دهند.
- وقتي که فرزندمان در مورد دوستانش صحبت مي‌کند سعي کنيم شنونده ي خوبي براي او باشيم که گوش دادن فعالانه و صميمانه رمز ارتباط موثر و دوستانه است.
