نماز اول وقت

ابراهيم بن موسي از القزّاز مي گويد: امام رضا عليه السّلام به عنوان استقبال از بعضي از طالبان خارج شد (در حالي كه من با عده اي از ياران با آن حضرت همراه بوديم). وقت نماز فرا رسيد. قصري در آن حوالي بود. امام (ع) با ياران به سوي آن رفتند و در كنار سنگ بزرگي ايستادند و سپس امام به من فرمودند: اذان بگو. عرض كردم : منتظر رسيدن و ملحق شدن بعضي از ياران هستيم كه بيايند. حضرت فرمود: خدا تو را بيامرزد، نماز را از اول وقت بدون عذر به تاءخير نيانداز. بر تو باد خواندن نماز در اول وقت . راوي گفت : پس اذان گفتم و نماز خوانديم . نمازي كه امام رضا (ع) به پا داشت ، نماز جماعت بود كه هر چه جمعيت بيشتر باشد ثواب نماز جماعت بيشتر است ، ولي توجه نموديد كه امام (ع) اجازه نفرمود نماز اول وقت ، به خاطر رسيدن و ملحق شدن بقيه ياران به تاءخير بيفتد، بلكه تاءكيد كرد كه نماز اول وقت خوانده شود و تاءخير را صلاح ندانست . اينكه امام رضا (ع) فرمود: اي موسي ، بر تو باد كه هميشه نماز را در اول وقت بپا داري خطاب به فرد فرد ماست و اختصاص به آن شخص ندارد.