آسيب‌شناسي محرم و عزاداري آن (1)
نويسنده:سیداحمد خاتمی
منبع:بحار الانوار-الغدیر-جامع الزیارات
منبع:بحار الانوار-الغدیر-جامع الزیارات
متن کامل سخنراني مهم حجت الاسلام والمسلمين سيد احمد خاتمي در مجلس خبرگان رهبری
متني که ملاحظه مي فرماييد، متن سخنراني اينجانب در مجلس خبرگان رهبري است که به پيشنهاد کميسيون سياسي- اجتماعي مجلس خبرگان و تصويب هيات رئيسه آن مجلس ايراد شده است. اين سخنراني از چند ويژگي برخوردار بود:
1- علاوه بر مطالعات قبلي، براي اين سخنراني حدود چهل ساعت مطالعه نمودم؛
2- با چهار تن از مراجع عظام تقليد و نيز هيات رئيسه محترم خبرگان و برخي از خبرگان در رابطه با مباحث مطروحه مشورت و رايزني کردم؛
3- سخنراني تماماً مستند بوده از جهت آيات و روايات و هم فتاوي مراجع عظام؛
4- در اين سخنراني تنها به بيان مشکل اکتفاء نشده، در حد توان راهکار هم ارائه شده است؛
5- سخنراني در جمع فرهيختگان برجسته، دين شناسان بزرگ کشور اعضاي محترم خبرگان رهبري ايراد شد؛
6- به شدت مورد استقبال اعضاء محترم آن مجلس قرار گرفت. هم در جلسه و هم بعد از آن اينجانب را مورد لطف قرار دادند و برخي اين سخنراني را مصاديق بارز احياء امر اهل بيت (علیهم السلام) ناميدند؛
7- هيات رئيسه مجلس خبرگان رهبري اين سخنراني را غيرمحرمانه اعلام کرد و دستور انتشار آن را داد.
با اين همه به صراحت مي گويم اين سخنراني کاستي هاي فراواني دارد که بايد برطرف گردد؛ اين در حقيقت گامي در مسير آسيب زداني در مراسم ديني است. بايد همه دست به دست هم دهيم تا اين مجالس و محاقل ديني تريبون گسترده اسلام ناب شده و از اين کانال حقايق ديني منتشر شود (آن چنان که بحمدلله بسياري از مجالس ما اين چنين است). پيش از آن که به مطالعه اين سخنراني بپردازيد تذکر چند نکته را لازم مي دانم:
ما و هيچ يك از دينداران نمىگوئيم كه با اين اسم هر كسى هر كارى مىكند خوب است. چه بسا علماى بزرگ و دانشمندان، بسيارى از اين كارها را ناروا دانسته و به نوبت خود از آن جلوگيرى كردند؛ چنانچه همه مىدانيم كه در بيست و چند سال پيش از اين عالم عامل بزرگوار مرحوم حاج شيخ عبدالكريم كه از بزرگترين روحانيون شيعه بود در قم شبيهخوانى را منع كرد و يكى از مجالس بزرگ را مبدل به روضه خوانى كرد و روحانيون و دانشمندان ديگر هم چيزهايى را كه بر خلاف دستور دينى بوده منع كرده و مىكنند.
1- درست است محور اين سخنراني مراسم عزاداري است ليکن آسيب‌ها عام است، آسيب‌هايي است مربوط به همه مجالس ديني چه عزاداري‌ها چه مراسم جشن و چه مراسم ديگر.
2- روي سخن در اين سخنراني آسيب‌ها است، قشر خاصي به عنوان آسيب رسان معرفي نشده اند. ممکن است اين آسيب‌ها توسط برخي از خطباء يا برخي از مداحان يا برخي از برنامه سازان صدا و سيما باشند. اين را بدين جهت متذکر شدم که مطمئنم کساني فرداي انتشار اين سخنراني، آن را سخنراني عليه مداحان تلقي کنند (آن چنان که به دنبال گزارش سخنراني خبرگان، برخي از روزنامه‌ها چنين تيتر زدند که البته با تذکر اينجانب روز بعد اصلاح کردند).
اين برداشت را از سخنراني ام غلط و نادرست مي دانم، گرچه در جاي جاي اين سخنراني تلاش کرده‌ام حساب مداحان مخلص و ارزشي را از غير آنها جدا کنم ولي در اين مقدمه هم تاکيد مي‌کنم به هيچ وجه محور نقد در اين سخنراني فقط مداحان نيستند، اگر نقدي هست عام است و اگر ستايش هم هست عام است. اينجانب از نزديک بسياري از مداحان ارزشي را مي‌شناسم و تلاش مخلصانه آنها را در جهت احياء مکتب سيدالشهداء(علیه السلام) و احياء ارزش‌هاي انقلاب ارج مي‌نهم و بر اين باورم که بيش از همگان مداحان مخلص ارزشي از اين آسيب‌ها رنج برده و به شدت از حضور نااهلان در اين کسوت محترم ناراحتند.
3- در پايان بار ديگر تاکيد مي کنم که محاقل و مجالس ديني تريبون هاي گسترده مذهب است که بايد هر روز بيش از گذشته با نشاط تر و با کيفيت بالاتر برگزار گردد و به خصوص مراسمي که مربوط به اهل بيت عليهم‌السلام است چه عزاداري ها، چه شادي ها. در اين سخنراني بر اين نکته تکيه داشتم که نبايد به گونه اي انتقاد کنيم که خداي ناکرده اصل عزاداري زير سوال رفته يا خطباي ارزشي و مداحان مخلص زير سوال روند. و از اين عزيزان نيز مي خواهم که اين آسيب ها را جدي بگيرند و کمک کنند تا آسيب زدائي شده و اين مجالس نوراني آن چنان که براي آسمانيان درخشندگي دارد براي زمينيان نيز روشنگر باشد ان شاء الله.
اينک اين شما و اين متن سخنراني.
والسلام عليکم و رحمةالله - سيد احمد خاتمي 21/6/84- 7 شعبان 1426
بسم الله الرحمن الرحيم
الف- جايگاه مراسم عزاداري
در سيره امامان(علیهم السلام) هم برنامه اي که هرگز در هيچ شرايطي ترک نشد برپائي عزا بر سالار شهيدان امام حسين(علیه السلام) بود. امام سجاد(علیه السلام) پس از امام حسين(علیه السلام) تا زنده بود در هر مجلس از داغ حسين مي گفت و در حقيقت مجلس عزا برپا مي کرد. امام باقر(علیه السلام) هم در شرايط سخت و خفقاني دستور مي داد روز عاشورا عزاي امام حسين را برپا کنند. مالک جهني مي گويد امام باقر(علیه السلام) در روز عاشورا فرمود: همه براي امام حسين(علیه السلام) گريه کنند و اهل خانه را دستور به گريه بر حضرت مي داد.(10) همين سيره را حضرت امام صادق(علیه السلام) و امامان ديگر(علیه السلام) داشتند. آنها بر اين امر اصرار داشتند که از رهگذر عزاداري و برپايي عزاي سالار شهيدان چراغ پرفروز نهضت حسيني روشن بماند، که ماند.
مجالس عزاي حسيني نه تنها نام سيدالشهداء(علیه السلام) را پرآوازه نگهداشته، بلکه سبب ماندگاري پيام اسلام عزيز شدند. بر اين اساس است که احياگر مکتب نجات بخش عاشورا در عصر حاضر حضرت امام خميني(رحمت الله علیه) بيشترين تاکيدها را بر برپائي عزاداري سيد و سالار شهيدان داشتند: ملت ما قدر اين مجالس را بدانند، اين ها مجالسي است که زنده نگه مي دارد ملت ها را(11) ملت ما را اين مجالس حفظ کرده؛ بي خود نبود که رضاخان و مامورين ساواک تمام مجالس عزا را قدغن کردند.(12) مجالس عزا را با همان شکوهي که بيشتر انجام مي گرفت و بيشتر از او حفظ کنيد.(13) مجالس سوگواري ائمه اطهار(علیه السلام) را بايد حفظ کنيد اينها را بايد حفظ کنيد. اينها شعائر مذهبي ماست که بايد حفظ شود.
با توجه به جايگاه رفيع عزاداري و گوهر ارزشمندي که در آن نهفته است بديهي است که دشمنان تلاش گسترده در جهت تخريب و تحريف آن داشته باشند. در برهه اي از زمان که عباسي ها قدرتمند بودند در پي تخريب عزاي سالار شهيدان بودند که عزاداران را دستگير مي کردند، شکنجه و اعدام مي کردند و در برهه‌اي که قدرت مقابله نداشتند، در پي تحريف آن بودند تا جلوي تاثير گذاري اين سنت مبارک را بگيرند. با توجه به تاثير ژرف فرهنگ عاشورا در پيروزي و تداوم انقلاب اسلامي، دشمنان قسم خورده اسلام اين بار در پي تحريف اين فرهنگ بر آمدند تا تاثير آفريني آن را کمرنگ کنند. گزارش ذيل هشداري است براي همه آنان که در اين رابطه تاثير گذارند هم بانيان محترم، هم خطباء محترم، و هم مداحان محترم.
در بعضى از خوانندگان جلسات مداحى اطلاع پيدا كردم استفاده از مدح‌ها و تمجيدهاى بى معناست كه گاهى هم مضر است. فرض كنيد راجع به حضرت اباالفضل صحبت مىشود بنا كنند از چشم و ابروى آن بزرگوار تعريف كردن مثلاً قربون چشمت بشم، مگر چشم قشنگ در دنيا كم است؟ مگر ارزش اباالفضل به چشم هاى قشنگش بوده ... اينها سطح معارف دينى ما را پايين مىآورد معارف شيعه در اوج اعتلاست... ارزش اباالفضل العباس به جهاد و فداكارى و اخلاص و معرفت او به امام زمانش است، به صبر و استقامت اوست، به آب نخوردن اوست در عين تشنگى و بر لب آب بدون اين كه شرعاً و عرفاً هيچ مانعى وجود داشته باشد.
نقشه سيا در رابطه با فرهنگ عاشورا
يکي ديگر از مواردي که بايد روي آن کار مي کرديم موضوع فرهنگ عاشورا و شهادت طلبي بود که هر ساله شيعيان با برگزاري مراسمي اين فرهنگ را زنده نگه مي دارند. ما تصميم گرفتيم با حمايت هاي مالي از برخي سخنرانان و مداحان و برگزارکنندگان اصلي اينگونه مراسم که افراد سودجو و شهرت‌طلب هستند عقايد و بنيان‌هاي شيعه و فرهنگ شهادت طلبي را سست و متزلزل کنيم و مسائل انحرافي در آن به وجود آوريم به گونه‌اي که شيعه يک گروه جاهل و خرافاتي در نظر آيد.
در مرحله بعد بايد مطالب فراواني عليه مراجع شيعه جمع آوري کنيم و به وسيله مداحان و نويسندگان سودجو انتشار دهيم و تا سال 1389 مرجعيت را که سد راه اصلي اهداف ما مي باشند تضعيف کرده و آنان را به دست خود شيعيان و ديگر مذاهب اسلامي نابود کنيم و در نهايت تير خلاص را بر اين فرهنگ و مذهب بزنيم.(14)
امام راحل، پيشگام آسيب زدايي
در اينجا بايد يک سخني هم در خصوص عزاداري و مجالسي که به نام حسين بن علي(علیه السلام) برپا مي شود بگوئيم. ما و هيچ يک از دينداران نمي گوئيم که با اين اسم هر کسي هر کاري مي کند خوب است؛ چه بسا علماي بزرگ و دانشمندان بسياري از اين کارها را ناروا دانسته و به نوبت خود از آن جلوگيري کردند. چنانکه همه مي‌دانيم که در بيست و چند سال پيش از اين عالم عامل بزرگوار مرحوم حاج شيخ عبدالکريم که از بزرگترين روحانيون شيعه بود در قم شيبه خواني را منع کرد و يکي از مجالس بزرگ را مبدل به روضه خواني کرد و روحانيون و دانشمندان ديگر هم چيزهايي را که بر خلاف دستور ديني بوده منع کرده و مي‌کنند.(16) بنابراين خدمت بزرگ در مقطع کنوني به عزاداري سالار شهيدان، شناسايي آسيب‌ها و تلاش در جهت آسيب‌زدايي است. روز چهارشنبه 9/6/84 گذشته در محضر آيت‌الله العظمي فاضل لنکراني بودم صريح عبارت ايشان اين بود که اگر اين آسيب‌هايي که در برخي مجالس عزاداري هست ادامه يابد من بر اصل کيان تشيع احساس خطر مي کنم. شبيه اين اظهار نظر را آيت الله العظمي مکارم داشتند و فرمودند اگر اين روند ادامه يابد، بيم آن مي رود که روند مجالس عزاداري به دست کساني بيفتد که اصلاً اهليت ندارند.
افراط و تفريط در عرصه آسيب ها
1- يک نظريه آن است که عزاداري امر مقدسي است اصلاً نبايد در اين عرصه وارد شد. بگذاريم مردم هر کاري مي کنند بکنند به هر شکلي که مي‌خواهند عزاداري کنند. اگر بخواهيم در اين ميدان وارد شويم و نقد کنيم چه بسا اصل عزاداري آسيب مي بيند؛ پس چرا دست به ابروي و عزاداري بزنيم که در نتيجه چشم کور شود! صاحبان اين نظريه بايد توجه کنند که اگر از عزاداري آسيب زدائي نشود چه بسا اصل عزاداري آسيب ديده و شاهد آن باشيم که چند سال آينده در عزاداري همه چيز باشد جز احياء مکتب سالار شهيدان(علیه السلام). ما نمي‌توانيم در اين عرصه بي تفاوت باشيم و اجازه دهيم در پوشش عزاداري، گناه و معصيت صورت پذيرد.
2- نظريه دوم که نظريه تفريطي مي دانيم اين است که به گونه‌اي از عزاداري‌ها انتقاد کنيم که خداي ناکرده مردم از اصل برپايي آن دلسرد شوند. به گونه‌اي از مداح‌ها انتقاد کنيم که خوبان آنها نيز زير سوال روند. بحمدالله در جمع مداحان کشور کساني هستند که هم مخلصانه مي خوانند هم با مطالعه و هم مراقب اند از حدود شرع خارج نشوند. من ارج و ارزش اينگونه مداحان را از دعبل و کميت ديروز کمتر نمي دانم. نبايد به گونه‌اي از خطبا انتقاد کنيم که تر و خشکش همه با هم بسوزد! خطباي ارزشي که زبان گوياي اسلام‌اند نيز آسيب ببينند. اينهم نادرست است، ما معتقديم بايد در اين عرصه جانب اعتدال را گرفت. بر برپايي عزاي حسيني و اهل بيت(علیه السلام) تاکيد داشته باشيم، از خطبا و مداحان مخلص تجليل و تکريم کنيم، در عين حال رسالت روشنگري خود را در عرصه عزاداري‌ها همانند ديگر عرصه‌ها داشته باشيم بنابراين اگر در اين مجلس عظيم سخن از آسيب‌ها داريم، هرگز در صدد تخريب عزاداري‌ها، خطبا و مداحان مخلص نيستيم؛ بلکه در پي آنيم که اين نهاد مقدس با نشاط و شادابي بماند و همانند گذشته الهام بخش باشد.
ب- آسيب‌ها
آسيب‌هاي محتوايي
1- طرح يک جانبه سيماي معصومين
"عن مولينا اميرالمؤمنين(علیه السلام) انظروا اهل بيت نبيکم فالزموا سمتهم و اتبعوا اثر هم فلن يخرجوکم من هدي و لن يعيدوکم في ردي فان لبدوا فالبدوا و ان نهضوا فانهضوا ولا تسبقوا هم فتضلوا ولا تتاخروا عنهم فتهلکوا"(21)؛ مولي علي(علیه السلام) فرمود به اهل بيت پيامبرتان بنگريد، از آن سو که گام برمي دارند برويد. قدم جاي قدمشان بگذاريد آنها شما را هرگز از راه هدايت بيرون نمي برند و به پستي و هلاکت باز نمي گردانند. اگر سکوت کردند سکوت کنيد اگر قيام کردند قيام کنيد،از آنها پيشي نگيريد که گمراه مي شويد و از آنان عقب نمانيد که نابود مي گرديد.
"عن رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) اجعلوا اهل بيتي منکم مکان الرأس من الجسد و مکان العينين من الرأس فان الجسد لا يعندي الا بالرأس ولا يعتدي الرأس الا بالعينين"(22)؛ پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود اهل بيتم را همانند سر در پيکره زندگي قرار دهيد و همانند دو چشم از سر؛ همانا جسد جز با سر راه به جاني نمي برد، هدايت سر هم با چشم‌ها است.
آنچه که بسي مايه تأسف است آن است که اخيراً در برخي از مجالس حتي از بُعد ملکوتي امامان و مناقب معنوي آنان گفته نمي شود و صرفاً سخن از توصيف چشم و ابروي اهل بيت است. همان که مورد نقد مقام معظم رهبري هم قرار گرفت. چيز ديگري که بنده در بعضي از خوانندگان جلسات مداحي اطلاع پيدا کردم استفاده از مدح‌ها و تمجيدهاي بي معناست که گاهي هم مضر است. فرض کنيد راجع به حضرت اباالفضل صحبت مي‌شود بنا کنند از چشم و ابروي آن بزرگوار تعريف کردن مثلاً قربون چشمت بشم، مگر چشم قشنگ در دنيا کم است؟ مگر ارزش اباالفضل به چشم‌هاي قشنگش بوده... اينها سطح معارف ديني ما را پايين مي‌آورد. معارف شيعه در اوج اعتلاست... ارزش اباالفضل العباس به جهاد و فداکاري و اخلاص و معرفت او به امام زمانش است، به صبر و استقامت اوست، به آب نخوردن اوست در عين تشنگي و بر لب آب بدون اين که شرعاً و عرفاً هيچ مانعي وجود داشته باشد.(23) بنگيريد به نمونه‌هايي از اين سست مطرح کردن ها:
همه هستيم و مديون چشماتم مي دوني
از همان روز ازل مست نگاتم مي دوني
کار چشماش دلبريه
قد و بالاي قشنگش عجب محشريه
سياهه چشات جزيره دله
هر کس از نسل توئه چه خوشگله
از نگاه تو محبت مي باره
مردي از مردونگيت کم مياره
با اين که من خوب مي دونم آدمي بي اصل و نسبم
بده اجازه اي خدا عشقمو نقاشي کنم
خوب مي شه قلب عاشقم يه طرح خوشگل مي زنم
نقش يه مرد پهلوون طرح شمايل مي زنم
به روي صفحه مي کشم پيشاني بلند مشو
ابروهاي کموني شو صورت آسموني شو
تا که به چشماش مي رسم کشيدنش چه مشکله
آخر چشاي يار من سياهه خيلي خوشگله
آيا اينها مناقب اهل بيت است آيا داشتن چشم‌هاي آن چناني ارزشي است يا فداکاريها و از جان گذشتگي‌ها؟ و...
امامان که اين همه تأکيد بر عزاداري داشتند بر اين نکته هم تأکيد داشتند که عزاداري‌ها بايد جهت روشنگرانه، افشاگرانه و هدايت گرانه داشته باشد براي اين کار عملاً از شعراي متعهد و ارزش آن روز که نقش مداح ها و مرثيه خوان‌هاي امروز را داشتند تجليل‌ها و تکريم‌ها مي کردند.
چرا امامان از کميت اين همه تجليل کردند؟ چرا امام سجاد(علیه السلام) به کميت مي گويد که ما از پاداش کار تو و اشعار تو عاجزيم خدا خودش به تو پاداش دهد(24). امام صادق(علیه السلام) مي فرمايد: خدايا گناهان گذشته و آينده کميت و گناهاني که پنهان و آشکار انجام داده ببخش و آن قدر به او بده تا راضي شود. اين بدان دليل است که شاعر متعهد و ارزشي است قصيده هاشميات 578 بيتي او تمام معرفي اهل بيت، فجايع بني اميه و حکومت عدل اسلامي است. در پايان شعرش مي گويد:
اليکم ذوي آل النبي تطلعت
تو ازع من قلبي ظماء و البب
فاني عن الامر الذي تکرهونه
بقولي و فعلي مااستطعت لا جنب
اعضاي تشنه از قلب و عقل و وجودم همواره به سوي شما خاندان پاک پيغمبر نظاره گر است.
پس من نسبت به آنچه شما دوست نداريد با گفتار و رفتار خويش تا آنجا که در توان من است از آن دوري مي‌جويم. او آن چنان شيفته اهل بيت است که فرزندش مي گويد به هنگام شهات سه بار اللهم صل علي محمد و آل محمد گفت و به ديدار خدا رفت(25). و نيز تجليلي که از ديگر شاعران اهل بيت همانند فرزدق، دعبل، حميري و مانند آن داشته اند همگي در اين راستا بود. اهل بيت مجلس عزايي را مي پسندند که در آن احياء امر اهل بيت و مکتبشان باشد. مجالس عزاي اين چنيني بود که انقلاب آفرين و مبدأ قيام پانزدهم خرداد شد که مبدأ انقلاب بزرگ اسلامي است. عاشوراي سال 1342 که دو روز بعد امام دستگير شد و حوادث پانزدهم خرداد پيش آمد نوحه اين بود:
گفت عزيز فاطمه
نيست ز مرگ واهمه
تا به تنم توان بود
زير ستم نمي روم
ننگ حيات و ذلتش
عزت مرگ و لذتش
من ز يزيد بي پدر
ظلم و ستم نمي کشم
شعر رايج عزاي انقلابي اين بود که:
بزرگ فلسفه قتل شاه دين اين است
که مرگ سرخ به از زندگي ننگين است
نه ظلم کن به کسي نه به زير ظلم رو
که اين مرام حسين است و منطق دين است
يا شعر زنده و حماسي شاعر معاصر آقاي بهجتي:
اندر آنجا که باطل امير است
اندر آنجا که حق سر بزير است
اندر آنجا که دين و مروت
پايمال و زبون و اسير است
راستي زندگي ناگوار است
مرگ بالاترين افتخار است
اندر آنجا که از فرط بيداد
نيست مظلوم را تاب فرياد
اندر آنجا که ظالم به مستي
بر سر خلق مي تازد آزاد
مهر بر لب نهادن گناه است
خامشي بدترين اشتباه است
اين اساس مرام حسين است
روح و رمز قيام حسين است
يا که آزادگي يا شهادت
حاصلي از پيام حسين است
شيعه او هم اينسان غيور است
تا ابد از زبوني به دور است
شيعه و تن به بيداد دادن؟
شيعه و مهر برلب نهادن؟
شيعه و خفتن و آرميدن؟
شيعه و در مذلت فتادن؟
شيوه شيعه هرگز نه اينست
شيعه نبود هر آن کس چنين است
زان شهيد سر از دست داده
زان فداکار در خوان فتاده
جاودان آيد اين بانگ پرشور
لا اري الموت الا سعاده
آري آزاد مردان بکوشند
بر ستمگر چو طوفان خروشند
شور عالم ز نام حسين است
مستي جان ز جام حسين است
هر کجا نهضتي حق پسند است
ريشه اش از قيام حسين است
او به خون اين سخن کرد ترسيم
پيش ظالم نگرديد تسليم
هم اکنون هم اگر بخواهيم احياگر عزاداري راستين و عاشورايي باشيم بايد در مجالس عزاداري هم از مقامات ملکوتي امامان بگوئيم و هم از مقامات مُلکي آنان! بايد از جنبه الگوئي و اسوه بودن آنها بگوييم و نبايد به صرف ابراز عشق اکتفا نماييم.
2. غلو
در رابطه با غلات چهار کتاب زير خواندني است:
1. الجذور التاريخيه و النفسيه للغلو و الغلاه تأليف سامي العزيزي؛
2. شبهه الغلو عنه الشيعه تأليف دکتر عبدالرسول غفار؛
3. پژوهشي درباره طوايف غلاه تا پايان غيبت صغري و موضع ائمه در اين باره تأليف اسکندر اسفندياري،
4. غاليان کاوشي در جريان ها و برآيندها تأليف نعمت الله صفري فروشاني.
با اين همه انزجاري که ما از اهل بيت(علیه السلام) از غلات مي بينيم متأسفانه مي بينيم که همچنان در برخي از عزاداري ها باز نمونه هايي از غلو مطرح مي شود که تأثير فراواني در تخريب چهره ائمه(علیه السلام) داشته و دارد و سبب مي شود چهره شيعه که پيوسته چهره اي دين مدار و منطقي بوده، چهره اي تحريف شده و نادرست معرفي گردد.
3. دروغ
نقل چند نکته در اينجا گفتني است:
1. برخي مطالبي که در رابطه با سالار شهيدان گفته مي شود دروغ بودنش بيّن است مثل آن که گفته مي شود طول نيزه سنان 60 ذراع بوده و از بهشت آمده و يا عدد کساني که با امام حسين جنگيدند 000/600 نفر سواره بودند، يک ميليون پياده! و يا 000/800 نفر! امام حسين 000/300 نفر آنها را کشت، حضرت عباس 000/25 نفر آنها را! در حالي که نص تاريخي مورد اعتماد مي گويد عدد لشکر يزيد 000/30 يا 000/80 يا 000/100 بيشتر نبوده است و عدد کساني که سيدالشهدا کشته 1800 نفر بوده اند... برخي مطالب است که دروغ بودنش بيّن نيست ما بايد در برابر مطالب دروغ بيّن، موضع داشته باشيم اما دروغ غير بيّن را بايد تأمل کرد.
2. بايد توجه داشت پرورش روضه يعني متن را محور قرار دادن و همان را توضيح دادن دروغ نيست، آن چنانکه زبان حال هم اگر وهن آميز نباشد دروغ نيست.
3. ملاک صحت و سقم و راست و دروغ بودن هم تنها منابع معروف نيست، چه بسا مطلبي که در منابع دست دوم هست و صادق است و چه بسا مطلبي که در منابع دست اول هست و دروغ است. به هر حال دروغ از آفات هميشه مجالس عزا بوده است ليکن حرف اين است فراوانند کساني که مي خواهند روضه درست بخوانند وليکن منبع مورد اعتماد ندارد منابعي مثل نفس المهموم، لهوف و... بخشي از روضه هاي راست است نه همه آنها.
در اينجا، جا دارد که از حوزه هاي علميه گله کنيم که آيا اين همه که از روضه هاي دروغ مي ناليد آيا گامي در جهت تدوين روضه هاي درست برداشته ايد؟ سوگوارانه بايد گفت نه. فراوانند جوان هاي متديني که مي‌گويند ما مي خواهيم روضه درست و صحيح بخوانيم شما کتاب به ما معرفي کنيد، ولي متأسفانه کار نشده است. به هر حال دروغ هميشه حرام است به ويژه آنجا که با آن مقدسات هتک شود. مسوغات کذب (مواردي که اجازه دروغ گفتن داريم) در فقه ما روشن است: يکي در مقام ضرورت است "الدين اکره و قلبه مطمئن بالايمان" و ديگر جهت اصلاح بين مردم "المصلح ليس بکذاب". هيچ نداريم که گرياندن مردم براي اهل بيت(علیه السلام) هم از مسوغات کذب است!
4. مطالب ذلت آميز
1. رهايم کن از همان راهي که آمدم برگردم!
2. يا بگذار بروم به مرز و سرحدات ترک و با آنها بجنگم!
3. و يا مرا پيش يزيد ببر تا دستم را در دست او بگذارم و با او بيعت کنم تا او خودش درباره من حکم کند!
عمربن سعد اين سه پييشنهاد را از طرف امام حسين(علیه السلام) به ابن زياد گزارش داد اما ابن زياد هيچ کدام را قبول نکرد و به عمرسعد نوشت حسين بيش از اين دو راه ندارد يا بايد زير فرمان من درآيد و به حکم من تسليم شود و يا کشته شود!
اين قطعاً دروغ است ذلت است، و با ساحت مقدس سيدالشهدا(علیه السلام) سازگاري ندارد گرچه آن را ابن قتيبه دينوري، ابوالفرج اصفهاني، ابن عساکر دمشقي، ابن اثير جزري و مانند آنها نقل کرده اند.
پي نوشت ها:
1. شورا، آيه 23.
2. حج / 32.
3. نساء / 48.
4. سنن ابن ماجه، ج 1، ص 88.
5. مقتل خوارزمي، ج 1، ص 88.
6. مجمع الزوائد هيثمي، ج 9، ص 189.
7. مقتل خوارزمي، ج 1، ص 159.
8. مقتل خوارزمي، ج 2، ص 167.
9. در اين زمينه ر.ک: سيرتنا و سنتنا سيره نبينا از مرحوم علامه اميني و کتاب اقناع اللائم از مرحوم سيد محسن امين.
10. کامل الزيارات، ص 174.
11. قيام عاشورا در کلام و بيان امام خميني.
12. همان.
13. همان.
14. روزنامه جمهوري اسلامي 5/3/83.
15. کشف الاسرار، ص 173.
16. کشف الاسرار، ص 141.
17. سوره شوري، 23.
18. سوره سبأ، 47.
19. سوره فرقان، 57.
20. اهل البيت في الکتاب و السنه.
21. نهج البلاغه، خطبه 97.
22. اهل البيت في الکتاب و السنه، ص 101 به نقل از کشف الغمه، ج 2، ص 35. امالي طوسي، 483، کفايه الاثر، ص 111.
23. مجله هيأت ماهنامه تخصصي هيأت رزمندگان اسلام شماره 9، ص 5 و ص 6.
24. الغدير، ج 2، ص 295.
25.الغدير، ج 2، ص 307، الانماني، ج 17، ص 43.
26. سوره نساء، آيه 171.
27. سوره مائده، آيه 77.
28. مسند احمد بن حنبل.
29. بحارالانوار، ج 25، ص 284.
30. بحارالانوار، ج 18، ص 552/ مستدرک الوسائل، ج 18، ص 17.
31. بحارالانوار، ج 25، ص 266.
32. اهل البيت في الکتاب و السنه.
33. مجموعه آثار، ج 17، ص 613.
34. سوره منافقون، آيه 8.
35. ارشاد مفيد 260. 259/ تاريخ طبري، ج 4، ص 318 و ص 319.
