كودكان بيش‌فعال
دكتر كتايون خوشابي فوق‌تخصص روانپزشكي كودكان و نوجوانان بيش‌فعالي اختلالي است كه در آن كودك داراي علايمي همچون پرتحركي، پر فعاليتي، انجام حركات و عملكرد ناگهاني، كمبود توجه و يا تمركز است.
6 درصد دانش‌آموزان مقطع ابتدايي تهران داراي اختلال بيش‌فعالي هستند.
معمولا علايم اين اختلال بعد از 3 سالگي آغاز و معمولا تا قبل از 7 سالگي تشخيص داده مي‌شود، اظهار كرد: اختلال بيش‌فعالي از 12 سالگي به بعد تا 20 سالگي رو به بهبود مي‌رود و درصد كمي از علايم اختلال در بعضي از اين كودكان و نوجوانان تا بزرگسالي ادامه پيدا مي‌كند.
اختلال بيش‌فعالي با سه نوع مختلف در كودكان بروز مي‌كند، توضيح داد: در نخستين نوع از اين اختلال، علاوه بر بيش‌فعالي، عملكرد تكاني (انجام كارهاي ناگهاني) در كودك ديده مي‌شود.
دومين و شايع‌ترين اختلال بيش‌فعالي نوعي است كه در آن بيش‌فعالي و پر تحركي مشاهده نمي‌شود و كودك فقط داراي علايم مربوط به كمبود توجه و تمركز است كه معمولا اين نوع اختلال ديرتر و در سنين مدرسه تشخيص داده مي‌شود.
در نوع سوم اختلال بيش‌فعالي، كودك هم داراي علايم بيش‌فعالي، عملكردهاي ناگهاني و هم كمبود توجه و تمركز است.
اين كودكان به دليل علايم كم توجهي، وسايل مهد كودك و يا مدرسه خود را مرتب گم مي‌كنند و در خانه جاي وسايل شخصي خود را فراموش مي‌كنند و در مدرسه به دليل مشكل توجه و تمركز بيشترين مسئله را در دروس «ديكته» و «رياضي» دارند.
اشتباهات و غلط هاي اين كودكان در دروس رياضي و ديكته كاملا ناشي از بي‌دقتي آنهاست، غلط‌هاي املايي شايع در اين كودكان شامل نگذاشتن نقطه، تشديد و دندانه و سركش است و يا يك كلمه را در يك قسمت ديكته درست مي‌نويسند و همان كلمه را ممكن است در جاي ديگر اشتباه بنويسند.
غلط‌هاي رياضي اين كودكان هم ناشي از بي‌توجهي است، تاكيد كرد: اين كودكان علايم رياضي مانند جمع و تفريق را با هم اشتباه مي‌كنند و يا ممكن است راه حلي را درست بنويسند ولي در زمان نوشتن اشتباه منتقل كنند؛ در هر حال اين كودكان از نظر معلمان، بي انضباط و مداخله گر در صحبت‌هاي آنان هستند؛ حتي ممكن است اين كودكان در طي ساعت مدرسه چندين بار محل كلاس را ترك كنند.
دارو درماني، رفتار درماني براي كودك يا نوجوان بيش‌فعال و آموزشهاي رفتاري به والدين از جمله روشهاي درماني اين اختلال است.
درمان دارويي در كنترل علايم اين اختلال بسيار مؤثرست، اين داروها هم علايم پرتحركي و هم علايم مربوط به بي‌دقتي و كم تمركزي را كنترل مي‌كند.
6 درصد دانش‌آموزان مقطع ابتدايي تهران داراي اختلال بيش‌فعالي هستند.
معمولا علايم اين اختلال بعد از 3 سالگي آغاز و معمولا تا قبل از 7 سالگي تشخيص داده مي‌شود، اظهار كرد: اختلال بيش‌فعالي از 12 سالگي به بعد تا 20 سالگي رو به بهبود مي‌رود و درصد كمي از علايم اختلال در بعضي از اين كودكان و نوجوانان تا بزرگسالي ادامه پيدا مي‌كند.
بيش‌فعالي در پسران شايعتر از دختران است
اختلال بيش‌فعالي با سه نوع مختلف در كودكان بروز مي‌كند، توضيح داد: در نخستين نوع از اين اختلال، علاوه بر بيش‌فعالي، عملكرد تكاني (انجام كارهاي ناگهاني) در كودك ديده مي‌شود.
دومين و شايع‌ترين اختلال بيش‌فعالي نوعي است كه در آن بيش‌فعالي و پر تحركي مشاهده نمي‌شود و كودك فقط داراي علايم مربوط به كمبود توجه و تمركز است كه معمولا اين نوع اختلال ديرتر و در سنين مدرسه تشخيص داده مي‌شود.
در نوع سوم اختلال بيش‌فعالي، كودك هم داراي علايم بيش‌فعالي، عملكردهاي ناگهاني و هم كمبود توجه و تمركز است.
كودك بيش‌فعال آرام و قرار ندارد
كودكان بيش‌فعال حادثه مي‌آفرينند
اين كودكان موجب آزار دوستان خود مي‌شوند
كودكان بيش‌فعال از انجام تكاليف درسي اجتناب مي‌كنند
اين كودكان به دليل علايم كم توجهي، وسايل مهد كودك و يا مدرسه خود را مرتب گم مي‌كنند و در خانه جاي وسايل شخصي خود را فراموش مي‌كنند و در مدرسه به دليل مشكل توجه و تمركز بيشترين مسئله را در دروس «ديكته» و «رياضي» دارند.
اشتباهات و غلط هاي اين كودكان در دروس رياضي و ديكته كاملا ناشي از بي‌دقتي آنهاست، غلط‌هاي املايي شايع در اين كودكان شامل نگذاشتن نقطه، تشديد و دندانه و سركش است و يا يك كلمه را در يك قسمت ديكته درست مي‌نويسند و همان كلمه را ممكن است در جاي ديگر اشتباه بنويسند.
غلط‌هاي رياضي اين كودكان هم ناشي از بي‌توجهي است، تاكيد كرد: اين كودكان علايم رياضي مانند جمع و تفريق را با هم اشتباه مي‌كنند و يا ممكن است راه حلي را درست بنويسند ولي در زمان نوشتن اشتباه منتقل كنند؛ در هر حال اين كودكان از نظر معلمان، بي انضباط و مداخله گر در صحبت‌هاي آنان هستند؛ حتي ممكن است اين كودكان در طي ساعت مدرسه چندين بار محل كلاس را ترك كنند.
تشخيص زودرس و درمان به موقع مانع از برچسب زدن به اين كودكان مي‌شود
دارو درماني، رفتار درماني براي كودك يا نوجوان بيش‌فعال و آموزشهاي رفتاري به والدين از جمله روشهاي درماني اين اختلال است.
درمان دارويي در كنترل علايم اين اختلال بسيار مؤثرست، اين داروها هم علايم پرتحركي و هم علايم مربوط به بي‌دقتي و كم تمركزي را كنترل مي‌كند.
داروهاي بيش‌فعالي در دو نوبت به كودك داده شود
تشخيص و درمان به موقع از بسياري عواقب احتمالي اختلال بيش فعالي در آينده جلوگيري مي‌كند.
