نفتالین

نفتالین که به نام های «آلبوکربن»، «کافور قیر»، «قیر سفید» یا «نفتن» نیز گفته می شود؛ یک هیدروکربن جامد، سفید و آروماتیک است که به نمای گلوکه های کوچک به بازار می آیند نفتالین به تندی فرازش(تصعید) می یابد و بخاری بسیار آتش زا دارد.مولکول نفتالین از دو حلقهٔ جوش خورده ی بنزن ساخته شده است.آن از زغال سنگ به دست می آید و به فتالیک انیدرید برای ساخت پلاستیکها، رنگ‌ها و حل کنندهها به کار می رود. نفتالین برای

پنجشنبه، 6 تير 1387

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

نفتالین

نویسنده: علیرضا پیشنماز احمدی

نفتالین
align="center" colspan="2
شناسنامه
نام گذاری آیوپاک	نفتالین
نام های دیگر	قیر سفید،کافورقیر قرص بید
فرمول مولکولی	C۱۰H۸
SMILES	C۱(C=CC=C۲)=C۲C=CC=C۱
جرم مولی	۱۲۸ ٫ ۱۷ g/mol
نما(ظاهر )	قرص/بلورهای جامد سفید
CAS number	[۹۱-۲۰-۳]
ویژگی ها
چگالی و حالت فیزیکی	۱ ٫ ۱۴ g/cm۳
حلالیت در آب	حل نشدنی درآب
دمای ذوب	79.5 °C
دمای جوشش	۲۱۸ °C
ایمنی
NFPA ۷۰۴
دمای فلش	۷۹ - ۸۷°C
دمای اشتعال خودبه خودی	۵۲۵ °C
R/S statement	R: ۲۰, ۲۱, ۲۲, ۳۶, ۳۷, ۳۸, ۴۳, ۴۵ S: ۱۶, ۲۶, ۳۶, ۳۷, ۳۹, ۴۵
RTECS شماره ی	QJ۰۵۲۵۰۰۰
ترموشیمی
ΔfH۰گاز	۹۵ ٫ ۳۵ kJ/mol
ΔfH۰مایع	۵۰ ٫ ۶۳ kJ/mol
ΔfH۰جامد	۳۷ ٫ ۶۳ kJ/mol
S۰گاز, ۱بار	۲۳۸ ٫ ۶۶ J/mol·K
S۰مایع، ۱ بار	۱۲۱ ٫ ۵۲ J/mol·K
S۰جامد	? J/mol·K
ساختار
نمای مولکولی	هرمی در N
گشتاور دوقطبی	?D
ترکیب های وابسته
هیدرات های وابسته	هیدروژن پراکسید
ترکیب های وابسته	آمونیاک ، منو متیل هیدرازین ، دی متیل هیدرازین ، فنیل هیدرازین
به جز بجش های گفته شده،داده های داده شده در باره ی ماده ها در شرایط استاندارد(در ۲۵°C, ۱۰۰کیلو پاسکال) بسته ی داده های شیمیایی وسرزدنی ها(مرجع ها)ی ویکی پدیا

تاریخچه

سال ۱۸۱۹ و ۱۸۲۰ ،دست کم دو شیمیدان مادهٔ جامد سفیدی با بوی زننده گزارش کردند که از تقطیر زغال سنگ به دست می آید. سال ۱۸۲۱، جان کید(John Kidd) بسیاری از ویژگی های این ماده ها و روش‌های فرآوری آن ها پیدا کرد و نام نفتالین را برای این ماده پیشنهاد کرد(چون این ماده از گونه‌ای نفتا -که نام گسترده ای که برای آمیخته ای از هیدروکربن های فرار و آتشگیر که زغال سنگ را نیز دربرمی گیرند؛ می شود.- به دست آمده بود.)
منبع:ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد