8 مرداد 1387 / 26 رجب 1429 / 29 جولای 2008

1) 26 رجب سال دهم بعثت، وفات ابوطالب عموی پیامبر: ابوطالب عموي گرامي رسول خدا در 81 سالگي وفات نمودند و پيامبر در فراق ايشان كه يكي از حاميان بزرگ آن‌حضرت در سالهاي بسيار سخت اول بعثت در مكه به شمار مي‌رفتند، بسیار اندوهگين شدند. نام مبارك آن حضرت، عمران، ‌و پدرشان جناب عبدالمطلب و مادرشان فاطمه بنت عمروبن عائذ است. ابوطالب با عبدالله پدر پيامبر و زبير بن عبدالمطلب برادر ابويني بودند؛ يعني از طرف پدر و مادر يكي بودند و ساير اولاد جناب عبدالمطلب با اين سه بزرگوار فقط از پدر يكي بودند. علامه مجلسي مي‌فرمايد: «اماميه اتفاق دارند بر اسلام و ايمان حضرت ابوطالب به پيامبر و اينكه او هيچ گاه بتی را عبادت نكرده است. بلكه ابوطالب يكي از اوصيای حضرت ابراهيم و ايمان او در شيعه مشهور است و علماي شيعه كتابهایی در ايمان آن بزرگوار تأليف كرده‌اند». شیخ صدوق مي‌فرمايد: «در حديث آمده كه جناب عبدالمطلب حجت الهي و جناب ابوطالب وصي ايشان بوده است. طبق روايات ودايع انبيا، ‌عصاي حضرت موسي و انگشتر حضرت سليمان و ... توسط عبدالمطلب به ابوطالب سپرده شد كه ايشان آن‌ها را به خاتم الانبياء سپردند».ابن اثير جزري شافعي مي‌گويد: « اهل بيت بر ايمان ابوطالب اجماع دارند و اجماع اهل بيت حجت است». كتابهاي زيادي در ايمان حضرت ابوطالب تأليف شده كه نخستین آنها در سال 630 هـ .ق. نوشته شده است. از آن زمان تاكنون كتابهايي به زبانهاي مختلف در ايمان و ‌عظمت آن بزرگوار تأليف و چاپ شده است. حضرت رضا مي‌فرمايند: « كسي كه معتقد باشد ابوطالب با حالت كفر از دنيا رفته، كافر است».اشعار حضرت ابوطالب در حمايت از پيامبر اشعار منسوب به اميرالمؤمنين هنگام رحلت ابوطالب و كلمات آن بزرگوار به قريش در مسجدالحرام هنگام سوء قصد آنها نسبت به پيامبر و كلمات آن حضرت هنگام رحلت، سخنان آن حضرت در طلب باران، همه دلالت بر آن دارد كه حضرت ابوطالب داراي ايماني منحصر به فرد بوده كه در روايات به ايمان اصحاب كهف تشبيه شده است. اصبغ بن نباته مي‌گويد: اميرالمؤمنين فرمود: « به خدا قسم هرگز پدرم و جدم عبدالمطلب وهاشم و عبدمناف عبادت بت نكرده‌اند!» گفتند: «پس چه را عبادت مي‌كردند؟» فرمودند: « به سوي كعبه نماز مي‌خواندند و به دين ابراهيم متمسك بودند». ابن ابي الحديد در ضمن اشعاري مي‌گويد: « اگر ابوطالب و پسرش نبودند، از دين اثري نبود كه اين چنين استوار شود. ابوطالب در مكه از پيامبر حمايت كرد و پسرش در مدينه بي‌دريغ از آن حضرت حمايت و دفاع مي‌نمود» .هنگامي كه حضرت اميرمؤمنان خبر وفات ابوطالب را به پيامبر داد، آن حضرت به شدت محزون و ناراحت شدند و فرمودند:« يا علي برو و او را غسل و حنوط و كفن كن و چون بر روي سرير نهادي به من خبر بده». بعد از آن که حضرت دستور پيامبر را انجام داد، پيامبر خودشان تشريف آوردند و چون نظر مباركشان بر جنازة عموي بزرگوارشان افتاد، با اندوه بسيار فرمودند: « اي عمو! صله‌ رحم و مهرباني كردي و جزاي خير ديدي. اي عمو! در كوچكي مرا كفالت كردي و در بزرگي مرا نصرت و حمايت نمودي». بعد به مردم رو كردند و فرمودند: «سوگند به خدا! در روز قيامت به عمويم اذن شفاعت مي‌دهم كه جن و انس از آن شفاعت تعجب كنند». با رحلت ابوطالب جبرئيل نازل شد و به پيامبر عرض كرد:« ياور تو از دنيا رفت، هجرت كن».
شیخ شهاب‌الدین ابوالفتوح یحیی سهروردی، معروف به «شیخ اشراق»، شهاب مقتول و شیخ مقتول، «مؤسس حکمت اشراق» و از حکمای بزرگ اسلام در قرن ششم میلادی 587هجری قمری است. شیخ اشراق، حکمت و اصول فقه را در مراغه نزد مجدالدین جیلی، که استاد امام فخر رازی نیز بود، فراگرفت و در حکمت تبحر و احاطة تمام یافت. سپس به تفکر و ریاضت پرداخت، و چند سالی را در عراق و شام به سیاحت و مطالعه گذرانید.‌ چنان‌که مشهور است در علوم غریبه نیز تبحر پیدا کرد، و در شهر حلب مورد اتهام و مخالفت فقها واقع شد،‌ و به امر صلاح‌الدین ایوبی، به‌وسیله پسرش - ظاهر (الملک‌الظاهر) - توقیف شد و در حدود سن ‌36 سالگی به قتل رسید. تالیفات شیخ اشراق عبارتند از: حکمه‌الاشراق، تلویحات، المشارع والمطارحات،هیاکل النور، کلمه التصوف، رساله عقل سرخ، آواز پر جبرئیل، روزی با جماعت صوفیان، رساله فی حاله الطفولیه و ... .