بعثت رسول اكرم

بر اقطار جهــان خورشيــــــــد والا فــــــــــــرو گسترد نــــور عالـــم آرا بـــــــرون كرد از گريبان افــــق سر مهين روشنـــــــــــگر افلاك بــــالا پديدار آمــــد از مشرق بــــــهين روز مبارك روز شادي بـــــــــخش دلها طلوعش پـــرتـــــوافكن بر سر دهــر فروغش جــــــــلوه پرور در دل ما
سه‌شنبه، 8 مرداد 1387
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
بعثت رسول اكرم
بعثت رسول اكرم
بعثت رسول اكرم

بر اقطار جهــان خورشيــــــــد والا
فــــــــــــرو گسترد نــــور عالـــم آرا
بـــــــرون كرد از گريبان افــــق سر
مهين روشنـــــــــــگر افلاك بــــالا
پديدار آمــــد از مشرق بــــــهين روز
مبارك روز شادي بـــــــــخش دلها
طلوعش پـــرتـــــوافكن بر سر دهــر
فروغش جــــــــلوه پرور در دل ما
شب دوشـــــــــين ايـــــن روز مــنوّر
بيامد« جبرئيل» از عـــــرش اعلا
فرا پيش « محمد ص» گشت حــاضر
بدانحالت كـــــه ديــدش خفته در جا
بـــرآورد از دل اين آوا كه بر خــوان
بنــــام آنكــــه خلقــــت راست مبدا
چـــــه بود اين گفته؟ پيغـــــام خــدايي
كــــــــه بود اين خفته؟ پيغمبر بحرّا
فـــري بـــر فـــــرّ والاي مــــــــنادي
زهــــي بــــر بخت بــــــــيدار منادا
اشارت بــــــــود اين گفتن كه بــرخيز
به مــــــــردي بــــاش بعثت را مهيّا
تويي از جــــــــــــــانب يــزدان پيمبر
تويــــــــي در پـــايـــــــة ايـمـان معلّا
تويي از بـــــــــهر مردم رامــش جان
تويــــــي از بهـــــــر عالــم چشم بينا
تويي از درگـــــــــــــــه دادار مبعوث
كــــــه ســــازي دعوت حق آشكـارا
تويي آن رهنـــــــــماي ايـــــــزدي فرّ
كه گـــــردد راه تـــــوفيق از تو پيدا
تويي آنكس كه دلـــــــــهاي غــم آويز
زخــــوي ورودي تـــــو يــــــابد تسلّا
مبارك خــــــلعت پيــــــــغمــبري را
خـــــدا ببريد بــــر آن قـــد و بــــــالا
چـــــــــراغ رهنمايـــــي را بــرافروز
فـــرا راه بشـــر از پـــيـــر و بـــرنا
زتــــابــــــان مشعل ديـن، پــرتوافكن
بـــــه ظــــلمتخانه جـــهل و مـــــعادا
خــــلايق را بــــــــگرد چشــمه فيض
صـــــلا درده در ايـن سوزنده صحرا
زدلــــها گــــرد آلايش فـــــــرو شوي
زآب چـــشمه ســـــار زهــــد و تقوا
اســــاس بت پـــــرستي واژگــون كن
بهـــــم بشكن مــــنات و لات و عزّا
بنــــاي شــــرك را از پــايــــه بركن
قـــلاع ظـــــلم را دروازه بگشــــــــا
خــلايــــق را زظلمتگاه امــــــــــروز
هـــــدايت كـــــن بـــــه نور آباد فردا

                        * * *
محمد«ص»چون شنيداين طرفه پيغام
دگــــر نشناخت از حيـــرت سر از پا
بــــراندامش عـــرق بنشست از شوق
فتـــادش لـــــــرزه از شادي بر اعضا
بحــــــــق دريافـــت پيك الاهي ست
كــــه هست از ســـوي حق دادار يكتا
فرستنـــــــــده چـــو باشد منشاء وحي
دل گـــــــيرنـــده بــــايد بـــس مصــفا
گـــرفت از مـــنبـــــع بـــخشندگــــيها
بــــگــــوش هــــوش آن فــرخنده آوا
زحرّا سوي رامــــشگه خـــــــــراميد
گـــــرانبار از رســــــالت، محو رؤيا
بگفت ايــــــن راز بــــا زيينده همسـر
نخــــــستين گه كه كرد اين نكته افشا
همــــــــان ساعت بـــــدو آورد ايمـان
گــــرامــــي همـــــسر فـــرخنده سيما
وزان پس كودكــــــي مــــردانه آهنگ
كــــه بُـــد نامش علي(ع) آن بحر معنا
بـــــه اســلام پسرعـــــــم كرد تمـكين
مشرف شــــد بــديـــن كيش شرف زا

                               * * *
محمد(ص) يـــافت باري چون رسالت
بــــه امـــر ايـــــزدي بــــاري تعالـي
بعــــــــهدي مـــملو از اوهــــام واهـي
بمـــرزي خـــالــــــــــي از افهام والا
بعــــــصري تيره از قيرينه فـــــكرت
بقــــومـــي خــــــيره از ديرينه سودا
كمر بـــــــربست دعـــــوت را بتوحيد
زدل بگشود قـــيد و بـــند پـــــــــروا
بــــآيين مسلمانــــي فـــرا خـــــــــواند
بــــشر را از يــــــهود و گبر و ترسا
نهال جـــــهل را شد ريـــــشه افــــكن
درخت علــــم را شــــد شــاخــه پيرا
بخـــــــــلق آموخت درس حق پـرستي
بـــدانشـــگاه « تـــنزية الســجايــا »
بســــــــاط امتـــــــــيازات قبــــــــايل
بهـــم پيـــچيد و كـــرد اين جمله الغا
بـــوحـــدت خـــــواند اقــــوام بشر را
زبــــدخــــواهي و كيـــن توزي مبرا
مقـــرر كـــــرد بـــــــر اصل مساوات
حقـــوق مـــردمـــــان از عبـد و مولا
بهــــمكاري و هـــمـــــدستي صلا داد
جـــمـــاعت را زشــــارع تــــا مصلا
بنــــاي بـــرتريــــها را، پــــــي افكند
بــــر اصــــل دانش و تـــــقوا بهرجا
زنــــــــان را وارهـــــاند از قيد تحقير
حــــقوق بــــانــــوان را كــــــرد احيا
نهيـــب انقــــلابش لــــــرزه افــــــكند
بــــتخت قيـــصر و فغفور و كـسـري
بتـــــعليمات قــــرآن تــــوأمـــــان كرد
سعـــــادتــــمندي دنـــيا و عــــــــقبي
نظــــامي نــــو پـــديـــــد آورد در دهر
كـــــز آن بهـــتر نـــــه بيند كس بدنيا
«اديب» از جـــان و دل باشد غلامش
زنـــــد بــــر دامـــــنش دست تـــــولا
سروده : استاد ادیب برومند




نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.