نویسنده: محمد غفارنیا
كودكی هفت ساله بود و با كوكان دیگر بازی می‌كرد. دو نفر برای شكایت، نزد پدرش داوود آمده و دعوای خود را چنین مطرح كردند.
یكی از آنها گفت: ای پیامبر خدا، شبانه گوسفندان این آقا، به تاكستان من آمده و برگ‌ها و خوشههای انگور مرا خورده و از بین برده است. اكنون شما میان ما داوری كن.
پدرش به صاحب باغ گفت: در مقابل این خسارت، تمام گوسفندان مال توست. برو وآنهارا تصاحب كن. همین كه صاحب گوسفندان گریه كنان از محضر پدرش داود بیرون می‌آمد، كودك از او پرسید: برای چه گریه می‌كنی؟
گفت: پدرت چنین حكم كرد و من هم راضی هستم؛ ولی برای معاش خانواده ام چیزی ندارم.
كودك، با فهم و هوشی كه خداوند به او ارزانی داشته بود، به آن مرد گفت: برگرد و به پدر بگو در حكم تأمّل كند
صاحب گوسفند برگشت و مطلب را به داوود (علیه السلام) اظهارکرد.
حضرت داود (علیه السلام)، سلیمان (علیه السلام) را خواست و گفت، چرا او را باز گردانیدی؟
-ای پیامبر بزرگ خدا، این حكم را تغییر ده و تعدیل كن.
-چگونه؟
-گوسفندان باید به صاحب باغ سپرده شود تا فقط از منافع و شیر و پشمشان استفاده كند؛ باغ نیز به صاحب گوسفندان داده شود تا در اصلاح آن بكوشد. همین كه باغ به حال اول برگشت به صاحبش تحویل داده شود، گوسفندان نیز به صاحبش برگردد. (1)
پیامبر خدا در اندیشه بود كه خداوند داوری سلیمان (علیه السلام) را تایید كرده و جریان را در آیه‌ای ذكر فرمود:
(وَدَاوُدَ وَسُلَیْمَانَ إِذْ یَحْكُمَانِ فِی الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِینَ * فَفَهَّمْنَاهَا سُلَیْمَانَ وَكُلًّا آتَیْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا ... )
داود و سلیمان، هنگامی كه درباره‌ی كشتزاری، كه گوسفندان قوم آن را شبانه چریده و خراب كرده بود، داوری می‌كردند و ما شاهد قضاوت آنها بودیم و ما حكم واقعی آن را به سلیمان تفهیم كردیم؛ و به هر یك از آنها شایستگی داوری و علم دادیم.... (2)
پی‌نوشت‌ها:
1-مجمع البیان: ج 7، ص 57؛ قصص الانبیاء: جویری، ص182.
2-انبیا/78.
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول
