كلام وحى و مهدويت(5)

سوره حديد

درآن يك آيه مى باشد آيه 17
(إعلموا أن الله يحي الأرض بعد موتها.)[1]
بدانيد خداوند زمين را بعد از مرگ آن زنده مى كند.
سلام بن مستنير از امام باقر (ع) نقل مى كند:
كه حضرت (در تفسير اين آيه شريفه) فرمود:
خداوند زمين را بوسيلة قائم (ع) بس از مردن آن به ظلم و ستم زنده مى كند. و پس از آن عدل و داد توسط حضرت قائم (ع) رواج پيدا مى كند. [2]

پی نوشت ها:

[1] حديد آيه 17
[2] الف ) ينابيع الموده ص 429 - ب) غايه المرام ص 752

سوره دخان

درآن هشت آيه مى باشد
آيات 1-2-3-3-0 1- 11-12-13
(حم، والكتاب المبين، انا أنزلناه في ليلة مباركة إنا كنا منذرين- فيها يفرق كل امر حكيم.)[1]
حم، سوگند به اين كتاب آشكار. ما آن را در شبى پربركت نازل كرديم، ما همواره انذار كننده بوده ايم.
در آن شب كه هر امرى بر طبق حكمت خداوند تنظيم مى گردد.
عبدالله بن مسكان از امام صادق و امام كاظم(ع) روايت مى كند كه فرمودند: خداوند تبارك و تعالى قرآن را در شب مباركى كه همان شب قدر باشد يكجا به ((بيت المعمور)) نازل فرمود، سپس در طول بيست و سه سال تدريجا بر پيامبر خدا (ص) نازل شد، خداوند متعال در شب قدر هر امرى را، از حق و باطل مقدر مى نمايد و آنچه رخ مى دهد يا بدائى يا مشيتى و يا تقديمي و تأخيرى در اجلها و روزيها و بلاها و أمن و أمنيت و سلامتى و عافيت و غير ذلك كه بايد روى دهد همه را به رسولش (ص) القاء مي كند و بعد از آن حضرت به اميرالمؤمنين و بعد از آن جناب به ائمه طاهرين (ع) مى رسانند تا مى رسد و منتهى مى شود (به خاتم الأوصياء) صاحب الزمان مهدى (عج) [2]
2- (فارتقب يوم تأتي السماء بدخان مبين يغشي الناس هذا عذاب اليم ربنا اكشف عنا العذاب إنا مؤمنون ، أنى لهم الذكرى و قد جائهم رسول مبين. )[3]
منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد آورد. همة مردم را فرا مى گيرد، اين عذاب دردناكى است.
(مى گويند) پروردگارا عذاب را از ما برطرف كن كه ايمان مى آوريم. چگونه و از كجا متذكر مى شوند با اين كه رسول آشكار (با معجزات و منطق روشن) به سراغ آنها آمد؟
نشانه هاي آخرالزمان و ظهور مهدي آل محمد (عج)
روايتى از أميرالمؤمنين نقل است كه: رسول خدا (ص) فرمود: ده نشانه است كه قبل از قيامت به هر حال ظاهر مى شود:
1- سفياني.
2- دجال.
3- دخان.
3- دابة ا لأرض.
5- قيام حضرت مهدى (ع).
ع- طلوع آفتاب از مغرب.
7- نزول حضرت عيسى.
8- زلزله در مشرق.
9- زلزله در جزيرة العرب.
10- آتشى كه از اعماق عدن بر مى خيزد و مردم را به سوى محشر مى راند. [4]
حذيفه يمانى سئوال مى كند:
يا رسول الله منظور از دخان چيست؟
رسول خدا (ص) در پاسخ، اين آيه شريفه را فارتقب يوم تأتي السماء بدخان مبين " تلاوت فرمود، سپس افزود:
دودى است كه ميان مشرق و مغرب را پر مى كند و چهل شبانه روز باقى مي ماند، اما، مؤمن حالتى شبيه زكام به او دست مى دهد و اما كافر شبيه مستان خواهد شد و دود از بينى و گوشها و پشت او بيرون مى آيد. [5]

پی نوشت ها:

[1] دخان آيات 1 ، 2 ، 3 ، 4
[2] الف ) ينابيع الموده ص 428 - ب) تفسير جامع ج 6 ص 283 - ج) تفسير برهان ج 4 ص 159
[3] دخان آيات 10 الي 13
[4] بحار الانوار ج 2 ص 209
[5] تفسير نمونه ج 21 ص 164

سوره ذاريات

درآن دوآيه مى باشد آيات 22-23
ا- (وفي السماء رزقكم و ماتوعدون.([1]
روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى شود.
علامه مجلسى (قدس سره ) در تفسير اين آيه شريفه از ابن عباس نقل مى كند كه او گفت:
(مراد از آنچه وعده مى دهد) خروج حضرت مهدى "عج " است. [2]
2- (فو رب السماء و الأرض إنه لحق مثل ما أنكم تنطقون. )[3]
سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همانگونه كه شما سخن مى گوئيد.
اسحاق بن عبدالله از امام چهارم حضرت زين العابدين(ع) پيرامون تفسير اين آيه روايتى نقل مى كند كه حضرت فرمود:
به درستى كه قيام قائم(ع) حق است، بمانند سخنى كه با يكديگر رد و بدل مى كنيد (حق و حقيقت است).[4]

پی نوشت ها:

[1] ذاريات آيه 22
[2] الف ) بحار الانوار ج 51 ص 53 - ب) اثبات ا لهدي ج 7 ص 6
[3] ذاريات آيه 23
[4] الف ) ينابيع الموده ص 429 - ب) اثبات الهدي ج 7 ص 130

سوره رحمن

درآن يك آيه مى باشد آيه 41
(يعرف المجرمون بسيماهم فيؤخذ بالنواصي و الأقدام. )[1]
مجرمان با قيافه هايشان شناخته مى شوند، و آنگاه آنها را باموهاى بيش سر و پاهايشان مي گيرند (و به برزخ مى افكنند).
شيخ مفيد (قدس سره) از معاوية بن عمار نقل مى كند كه امام صادق (ع) فرمود: اى معاوية مردم اين آيه را چگونه تفسير مى كنند؟
عرض كردم:
مى گويند روز قيامت مردم را از سيما و چهره هايشان مى شناسند. حضرت فرمود:
دروغ مى گويند، آيا خداوندى كه مخلوقات را آفريده نيازى بر اين دارد كه آنها را از سيمايشان بشناسد؟ عرض كردم:
اى پسر رسول خدا پس معنى آيه چيست؟ حضرت فرمود:
زمانى كه قائم ما ((عجل الله تعالى فرجه الشريف)) قيام كند! خداوند سيماى دشمنان ما را به ايشان مي شناسد، بس امر مى كند به ان حضرت كه آنها را گرفته با شمشير سرشان را از تن جدا كند.[2]

پی نوشت ها:

[1] رحمن آيه 41
[2] الف ) تفسير برهان ج 4 ص 268 - ب) ينابيع الموده ص 429 ـ به اختصار .

سوره روم

در آن سه آيه مى باشد آيات 3-5- 6
1- (و يومئذ يفرح المؤمنون بنصر الله ينصر من يشاء و هو العزيز الرحيم)[1]
و در آن روز مؤمنان خوشحال خواهند شد، به سبب يارى پروردگار، خل اوق هر كس را بخواهد نصرت مى دهد و او عزيز و رحيم است.
ابى بصير از امام صادق (ع)روايت كرده كه حضرت ظل! پيرامون اين آيه شريفه ((و يومئذ يفرح المؤمنون )) تا آخر فرمود:
مؤمنين هنگام ظهور حضرت قائم (ع)به يارى خداوند متعال شاد و خوشحال مى شوند. [2]
- (وعد الله لايخلف الله وعده ولكن ا كثرالناس لايعلمون)[3]
اين چيزى است كه خدا وعده كرده، و وعدة الهي هرگز تخلف نمايد ولى اكثرمردم نمى دانند.
پيامبر اسلام(ص) به حذيفة بن يمان فرمودند:
اى حذيفه اگر در دنياي روزي باقى ماند، خداوند آن روز را طولانى نمايد، تا مردى از اهل بيت من حكومت نمايد و اسلام (و قوانين آن) را حاكم گرداند.
به درستى كه خداوند خلاف وعده نمى كند و خداى سبحان بر وعده خود توانا است، سپس فرمود:
و الله لايخلف وعده. [4]

پی نوشت ها:

[1] روم آيه 4 ـ 5
[2] الف ) ينابيع الموده ص 426 - ب) تفسير برهان ج 4 ص 257
[3] روم آيه 6
[4] ينابيع الموده ص 448

سوره زخرف

درآن سه آيه مى باشد آيات 28- 61- 66
ا- (وجعلها كلمه باقيه في عقبه لعلهم يرجعون.)[1]
او كلمة توحيد را كلمة باقيه در اعقاب خود قرار داد تا به سوى خدا بازكردند.
ثابت ثمالى از على بن الحسين (ع) و او از پدر خويش و او از پدر بزرگوارش على بن ابى طالب (ع) نقل مى كند كه حضرت فرمود:
اين آيه " و جعلها كلمة باقية في عقبه لعلهم يرجعون " دربارة ما نازل شده، خداوند سبحان امامت را تا روز قيامت در اولاد حسين (ع) قرار داده، و فرمود: براى امام غايب (حضرت قائم "عج ") ما دو غيبت است يكى از ديگرى طولانى تر است- غيبت صغرى و كبرى- در غيبت كبرى باقى نمى ماند بر اعتقاد امامت او مگر كسى كه يقينش به حضرت قوى و محكم باشد و در حق او شناخت و معرفت درستى داشته باشد. [2]
2- (و انه لعلم للساعه فلا تمترن بها واتبعون هذا صراط مستقيم.) [3]
و او سبب آ گاهى بر روز قيامت است (نزول عيسى گواه نزديكى رستاخيز است) هرگز در آن ترديد نكنيد و از من پيروي كنيد كه اين راه مستقيم است.
مقاتل بن سليمان و پيروان او از مفسرين گفته اند " و اته لعلم للساعه " اين آيه در شأن مهدى (آل محمد "عج ") نازل شده و در روايتى مدت آن چهل سال و در روايت ديگر بيست سال و در روايتى چهارده سال (حكوصت جهانى خواهد داشت) و از غير آنها هم روايت شده است.[4]
در تفسير آمده كه پس از ظهور حضرت بقية الله "عج"، حضرت عيسى از آسمان نزول مى كند و با امام زمان (ع) نماز مى گذراد و نخست وزير حضرتش مى شود و به دست او سفيانى در صخرة بيت المقدس كشته مى شود، چنانچه چهار تن از انبياء در ركاب حضرتش حاضر مى شوند كه عبارتند از ادريس، عيسى، خضر و الياس، كه زنده بوده و ظاهر مى شوند. معناى " علم الساعه " يعنى: علامت قيامت است، كه يكى از شرايط ساعت، ظهور حضرت بقية الله ((عج)) است. [5]
3- (هل ينظرون الا الساعة أن تأتيهم بغتة و هم لايشعرون.) [6]
آنها چه انتظارى مى كشند؟ جز اين كه قيامت، نا گهان به سراغ آنها آيد در حالى كه خبر ندارند.
زرارة بن اعين گويد:
از حضرت امام باقر (ع) پيرامون اين آيه پرسيدم، فرمود: مراد به ساعت، ساعت (ظهور) قائم "عج " است، كه ناگهان ظاهر خواهد شد. [7]

پی نوشت ها:

[1] زخرف آيه 28
[2] الف ) ينابيع الموده ص 428 - ب ) تفسير برهان ج 4 ص 138 - ج ) تفسير فرات كوفي ص 402
[3] زخرف آيه 61
[4] ينابيع الموده ص 470
[5] تفسير اطيب البيان ج 12 ص 48
[6] زخرف آيه 66
[7] الف ) ينابيع الموده ص 427 - ب ) غايه المرام ص 75

سوره زمر

درآن دو آيه مى باشد آيات 56 ـ 69
1- (أن تقول نفس ياحسرتي على ما فرطت في جنب الله و إن كنت لمن الساخرين.) [1]
افسوس بر من از كوتاهى هايى كه در اطاعت فرمان خدا كردم و (آيات او را) به استهزا گرفتم.
على بن سويد از امام كاظم (ع) در تفسير آيه فوق روايت مى كند كه حضزت فرمود:
مراد از ((جنب الله)) اميرالمؤمنين (ع) است، و همچنين امامان و اوصياى بعد از او در مكان و مقام رفيع و والائى باشند، تا برسد به آخر ايشان (خاتم الأوصياء) حضرت مهدى قائم (ع). [2]
2- (وأشرقت الأرض بنور ربها.) [3]
و زمين (در آن روز) به نور پروردگارش روشن مى شود.
در حديث مفصلى كه از امام هشتم (ع) نقل است آمده كه حضرت فرمود:
به هنگام قيام فرزند چهارم از فرزندان من (مهدى قائم آل محمد (ع) )، زمين به نور پروردگارش را روشن و منور شود. [4]
و نيز امام صادق (ع) در حديثى فرمود:
در وقت قيام مردم نيازى به نور خورشيد و ماه ندارند، شب و روزى يكى مى شود. [5]

پی نوشت ها:

[1] زمر آيه 56
[2] الف ) ينابيع الموده ص 495 - ب ) تفسير صافي ج 4 ص 326
[3] زمر آيه 69
[4] ينابيع الموده ص 448
[5] غايه المرام ص 748