نویسنده: محمد غفارنیا
امام صادق (علیه السلام) می‌فرمایند: هنگامی كه این آیه نازل شد:
وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ ... * أُوْلَئِكَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ ...
نیكان آنهایی هستند كه وقتی كار بدی انجام دادند یا به خویشتن ستم كردند، خدا را یاد آورند و برای گناهانشان استغفار كنند. (1) آنها هستند كه پاداش عملشان آمرزش پروردگار است...
در این هنگام ابلیس بر فراز كوهی در مكه رفت، با صدای بلند فریادی كشید و سران لشكر خود را جمع كرد.
گفتند: سرور ما، چه شد ه كه ما را فرا خوانده‌ای؟ گفت: این آیه نازل شد (آیه فوق). آیه‌ای كه پشت مرا می‌لزاند و بشر را نجات می‌بخشد. چه كسی می‌تواند با آن مقابله كند؟
یكی از شیاطین بزرگ گفت: من می‌توانم و نقشه ام چنین است و چنان. ابلیس طرح او را نپسندید و گفت: نه، تو نمی‌توانی.
دیگری برخاست و نقشه و طرح خود را ارائه داد، باز هم مقبول نیفتاد!
در اینجاوسواس خناس، یكی دیگر از فرزندانش، برخاست و گفت: من از عهده آن بر می‌آیم.
ابلیس پرسید: از چه راهی؟
گفت: آنها را با وعده‌ها و آرزوها سرگرم می‌كنم تا آلوده گناه شوند و هنگامی كه گناه كردند، توبه را از یادشان می‌برم !
ابلیس گفت: آری، تو می‌توانی از عهده این كار بر آیی؛ نقشه تو بسیار ماهرانه است؛ لذا این ماموریت را تا روز واپسین به دست او سپرد. (2)
پی‌نوشت‌ها:
1-آل عمران/135و136.
2-نورالثقلین: ح5، ص726، ح11.
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول
