نویسنده: محمد غفارنیا
مشركان برای جلوگیری از پیشرفتهای اسلام از راههای مختلف وارد می‌شدند و بهانههای گوناگون می‌تراشیدند؛ ولی به هدف خود نرسیدند. در نهایت تصمیم گرفتند كاری را درخواست كنند كه پیامبر از انجام آن ناتوان باشد و آنها آن را دستاویز قرار داده و نبوت حضرتش را بی‌رنگ سازند.
بنابراین تصمیم، چهارده تن از مشركان معاند، در شب چهاردهم ماه ذی الحجه، نزد رسول خدا آمدند و گفتند: یا محمد، هر پیامبری برای اثبات نبوت خود نشان و معجزه‌ای داشته است. ما می‌خواهیم تو معجزه‌ای برای ما بیاوری.
پیامبر فرمود: مقصود شما از این گفتار چیست؟
گفتند: اگر نزد خدای خود منزلتی داشته باشی، فرمان ده تا ماه دو نیمه شود. پس از این درخواست جبرئیل نزد پیامبر آمد و گفت: یا محمد خدا بر تو سلام و درود فرستاده، می‌فرماید: همه چیز را من در اختیار تو قرار داده‌ام.
در این وقت پیامبر سر به آسمان بلند كرد و فرمان داد تا ماه به دو نیمه شود. با اشاره حضرت، ماه دو نیم گردید و پیامبر سجده شكر به جا آورد. اصحابی كه با وی بودند نیز سجده نمودند. سپس حضرت سر از سجده برداشت. دوباره سر را به سوی آسمان بلند كرد؛ یاران نیز چنین كردند. پیامبر دستور داد تا ماه به صورت اول برگردد، آن هم اطاعت كرد.
آن چهارده نفر به جای این كه تسلیم شده و ایمان بیاورند، گفتند: یا محمد، موقعی كه مسافران ما از یمن و شام باز آیند، از آنها سئوال خواهیم كرد كه آیا چنین منظره‌ای را در آسمان آن ممالك دیده‌اند یا نه؟ اگر بگویند كه انشقاق ماه را دیده‌اند، یقین خواهیم كرد كه این عمل از نزد پروردگار تو بوده است و اگر بگویند كه چنین انشقاقی در آسمان ندیده‌اند، معلوم می‌شود كه كار تو سحر و جادویی بیش نبوده است.
در این باره این آیات نازل گردید(اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ وَإِن یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ ) (1)
آن ساعت قیامت نزدیك آمده و ماه آسمان شكافته شد، و اگر كافران آیت و معجزه‌ای ببینند، باز اعراض نموده، گویند: این سحر كامل است. (2)
پی‌نوشت‌ها:
1-قمر/1و2.
2-تفسیر برهان ج 4. ص257؛ تفسیر قمی ج2. ص341.
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول
