نویسنده: محمد غفارنیا
یهودیان از نشانههایی كه آنها را در تورات خوانده بودند، پیامبر اسلام را به خوبی میشناختند؛ ولی حفظ موقعیت و لجاجت، مانع ایمان آوردن آنها میشد. در حدیثی آمده است: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در مدینه با یكی از یاران خود در یكی از اعیاد یهود، یه كنیسه (معبد) آنها آمد. یهودیان از ورود پیامبر ناخشنود شدند، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: ای جماعت یهود، دوازده نفر از خودتان را به من نشان دهید كه اگر بر وحدانیت خدا و نبوت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) گواهی دهند، خداوند غضبش را از تمام یهویان جهان بر میگیرد. آنها ساكت شدند و كسی پاسخ نگفت.
پیامبر سه بار این مطلب را تكرار كردند و درهر سه مرتبه آنها سكوت كردند. سپس فرمود: شما از بیان حق ابا میكنید، ولی به خدا سوگند، من همان حاشر و عاقب (1) هستم. حال میخواهید ایمان بیاورید و اگر نمیخواهید، تكذیب كنید. سپس بازگشتند. هنوز از كنیسه قدم بیرون نگذاشته بودند كه مردی پشت سر حضرت آمد و گفت: ای محمد بایست. پیامبر ایستاد. آن مرد رو به جمعیت یهود كرد و گفت: مرا چگونه آدمی میدانید؟ گفتند: به خدا سوگند، ما در میان خویش، مردی را آگاهتر از تو، پدر و جد تو نسبت به كتاب آسمانی خود سراغ نداریم.
آن مرد گفت: اینك من خدا را گواه میگیرم كه این همان پیامبری است كه در تورات و انجیل آمده است. یهود هنگامی كه چنین دیدند گفتند: نه، تو دروغ میگویی و كلمات زشتی هم به او گفتند.
رسول خدا فرمود: نه، شما دروغ میگویید و انكار شما بعد از اقرارتان پذیرفته نخواهد شد.
در اینجا این آیه نازل شد:
(قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَكَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ)
بگو: به من خبر دهید، اگر این قرآن از سوی خدا باشد و شما به آن كافر شوید، در حالی كه شاهدی از شما (عبدالله بن سلام) برآن شهادت داد و ایمان آورد، باز شما استكبار كنید (و در این حال چه كسی از شما گمراهتر و ظالمتر خواهد بود)؛ خداوند قوم ظالم را هدایت نمیكند. (2)
پینوشتها:
1-القابی است كه در تورات برای پیامبر آمده بود.
2-تفسیر مراغی؛ ج26. ص14.
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول