نویسنده: محمد غفارنیا
می‌دانیم كه از فقهای اهل تسنن، پیرو ائمه و پیشوایان معصوم شیعه نبوده‌اند. آنها در حكم و قضاوت به ظاهر قرآن، یا روایاتی كه از طریق صحابه و تابعان وارد شده باشد، یا به رای و قیاس خویش عمل می‌كردند.
روزی قتاده فقیه اهل بصره در نشستی كه در حضور امام صادق (علیه السلام) داشت، حضرت از او پرسید: تو فقیه اهل بصره‌ای؟
عرض كرد: بلی.
حضرت در شناخت امام و حجتهای خداوند مطالبی را بیان فرمودند و روشنگری‌هایی كردند. قتاده شیفته حضور در مجلس امام (علیه السلام) شد كه ابهت و جلال خاص آن حضرت سراسر قلب او را فرا گرفته بود. وی گفت: اصلحك الله، در پیش دانشمندان بسیار نشسته‌ام، اما در نزد هیچ یك، آن چنان كه در حضور تو دلم به تشویش افتاده است، مضطرب نشده است.
امام باقر فرمود: آیا می‌دانی تو كجا نشسته‌ای؟ در برابركسی كه خدا درباره شان گفته است:
(فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْكَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآَصَالِ رِجَالٌ لَا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَیْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِیتَاءِ الزَّكَاةِ... )
در خانه‌هایی كه خداوند اجازه فرموده دیوارههای آن را بالا برند. خانه‌هایی كه نام خدا در آن برده شده است و صبح و شام در آن تسبیح گویند. مردانی كه نه تجارت آنها را از یاد خدا و برداشتن نماز و ادای زكات غافل می‌كند، و نه معامله. (1)
سپس فرمود: «فانت ثم، و نحن اولئك»: تو همان هستی كه گفتی «فقیه اهل بصره»، و ما این هستیم كه قرآن می‌گوید. ))
قتاده در جواب گفت: «راست گفتی، فدایت شوم. به خدا سوگند، منظور خدا خانههای سنگی و گلی نیست؛ بلكه منظور خداوند، خانههای وحی و ایمان و هدایت است. » (2)
پی‌نوشت‌ها:
1-سوره نور/36.
2-نورالثقلین: ج3. ص609.
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول
