شاعر: حاج غلامرضا سازگار
سیدی مدح تو گویم که تو ممدوح خدایی
ششمین حجت حق نجل رسول دو سرایی
صادق الوعدی و مصداق صداقت همه جایی
مخزن علم خدا مشعل انوار هدایی
گوهر پنج یم نور و یم شش دُرِ نابی
همدم پنج رسل همسخن چارکتابی
علم چون سایه به هر عصر به دنبال تو آید
حلم پیش گل لبخند تو آغوش گشاید
روی نادیده‌ات از چشم همه دل برباید
که تواند که تو را غیر خدا مدح نماید؟
مگر از چشمه عرفان دهن خویش بشویم
تا توانم سخن از جابر حیان تو گویم
دانش خلق بوَد قطره‌ای از بحر کمالت
حسن غیب ازلی جلوه‌گر از مهر جمالت
عرشیان یکسره زانو زده در پیش جلالت
ملک و جن و بشر را عطش جام وصالت
همه گوشند که گیرند تجلاّ ز کلامت
همه مشتاق سخن از لب جانبخش هشامت
مؤمن طاق تو بر طاق سپهر است ستاره
بوبصیر تو بصیرت به بشر داده هماره
چشم هارون درت لاله برآرد ز شراره
دو درخشان دُرِ ناب تو هشام است و زراره
مکتب دهر دگر مثل تو استاد ندارد
تا که شاگرد همانند ابوحمزه بیارد
تویی استاد و اساتید جهان آینه‌دارت
بوده شاگرد در ایراد سخن چار هزارت
تا لب خویش گشایی همه بی صبر و قرارت
باغبانی و نکویان همه گل‌های بهارت
جلوه‌گر در فلک، علم سه خورشید منیرت
«شیخ طوسیِ»تو و «مجلسی» و «خواجه نصیر»ت
«شیخ انصاری» یک شاخه گل از باغ کمالت
زهی از «شیخ مفید» تو و آن بحر زلالت
«کافیِ» «شیخ کلینی» است فروغی ز جلالت
«مرتضی» و «رضی» استاد اصولند و رجالت
«ابن طاوس» تو در مکتب توحید درخشد
تا قیامت به دل و دیده ما نور ببخشد
نهضت کرب و بلا داد بر از علم کلامت
بلکه اعجاز حسین بن علی کرد قیامت
جوشش خون امام شهدا داشت پیامت
تا صف حشر ز خون شهدا باد سلامت
تا ابد مشعل توحید تو خاموش نگردد
انقلاب تو و جدّ تو فراموش نگردد
عاقبت دست عدو زهر جفا ریخت به کامت
بضعه پاک نبی بر جگر پاره سلامت!
دوست دارم که نهم چهره به خاک حرم تو
سوزم و شمع‌صفت اشک‌فشانم ز غم تو
چه شود ای به فدای تو و لطف و کرم تو
که دم مرگ بوَد بر سر چشمم قدم تو
چه شود ای به دل «میثم» دلسوخته داغت
کـه بسوزم به سر تربت بی‌شمع و چراغت؟
