1) 28 آبان سال 1366 هجري شمسي: عمليات نامنظم ظفر4 با رمز يا رسول الله (صلی الله علیه واله) در منطقه عملياتي استان دهوك در عمق دويست و پنجاه كيلومتري داخل خاك عراق انجام شد. هدف از ا جراي اين عمليات انهدام تأسيسات نظامي و اقتصادي دشمن بود كه نيروي زميني سپاه پاسداران انقلاب اسلامي قرارگاه رمضان با همكاري معارضين عراقي آن را با پيروزي انجام دادند.
1) 28 آبان سال 1366 هجري شمسي: عمليات نامنظم ظفر4 با رمز يا رسول الله (صلی الله علیه واله) در منطقه عملياتي استان دهوك در عمق دويست و پنجاه كيلومتري داخل خاك عراق انجام شد. هدف از ا جراي اين عمليات انهدام تأسيسات نظامي و اقتصادي دشمن بود كه نيروي زميني سپاه پاسداران انقلاب اسلامي قرارگاه رمضان با همكاري معارضين عراقي آن را با پيروزي انجام دادند.
2) عزل "اميركبير" صدراعظم "ناصرالدين شاه" در پي بدگويي دشمنان داخلي و خارجي (1230 ش): با مرگ محمدشاه قاجار، ميرزا محمدتقي خان فراهاني معروف به اميركبير، تلاش زيادي براي به سلطنت رساندن ناصرالدين شاه به عمل آورد ودر نهايت با تدبير او، كار سلطنت، سامان يافت. از آن پس و همزمان با آغاز پادشاهي ناصرالدين شاه، اميركبير نيز به صدارت عظمي دست يافت و به رتق و فتق امور همت ورزيد. استقلال نظر و خدمات عمومي و به طور كلي، سياست داخلي و خارجي اميركبير كه در جهت منافع و مصالح كشور بود، در محيط دربار و اجتماع رجال و شاهزادگان و وابستگان و حقوق بگيران بيگانه، قابل قبول و مورد پسند نبود. اين افرادِ بانفوذ و قدرتمند كه از اقدامات اميركبير رنجيده بودند، براي متوقف كردن اميركبير دست به هر كاري زدند ولي چون او را مستقيم و مستقل يافتند، اتهامات زيادي را به صورت شايعه به او وارد ساختند. ناصرالدين شاه در ابتدا به اين بدگوييها توجهي نميكرد. اما توطئه، گسترده بود و اصرار در ترساندن شاه، ادامه يافت. كمكم ناصرالدين شاه كه هنوز بيست سال هم نداشت به امير سوءظن پيدا نمود و او را در 28 آبان 20 ( 1230 محرم 1268ق، 19 نوامبر 1851 م) از صدارت عزل نمود. اما در اين ميان بدگويي ديگران تا آنجا ادامه يافت كه شاه وحشتزده، با عزل امير از تمامي مقامها، او را به كاشان تبعيد نمود. پس از مدتي فرمان قتل اميركبير نيز صادر شد و سرانجام امير را در بيستم دي ماه 1230 ش (18 ربيعالاول 1268 ق، 10 ژانويه 1852 م) در حمام فين كاشان به قتل رساندند. اميركبير مردي كاردان، باهوش، وطندوست و باكفايت بود. در زمان صدارت خود خدمات شايسته و درخور تحسيني به ايران و ايرانيان نمود. وي منافع ملت را برهمه چيز مقدم ميداشت و هيچ گاه در مقابل اجانب سر فرود نميآورد. مهمترين اقدامات فرهنگي وي را ميتوان تأسيس دارالفنون تهران نام برد. نكته تأسفبار اين است كه دارالفنون 13 روز پس از قتل اميركبير افتتاح شد.
3) رحلت انديشمند مبارز مسلمان، علامه "شيخ محمدجواد شرّي"(1373 ش): استادعلامه حاج شيخ محمدجواد شرّي در حدود سال 1291 ش ( 1330 ق) در شهر صور در لبنان به دنيا آمد. پس از پشت سر گذاشتن دوران كودكي و نوجواني، به حوزه علميه نجف شتافت و درمحضر بزرگاني همچون حضرات آيات: سيدابوالحسن اصفهاني، محمدحسين غروي اصفهاني، ميرزاي ناييني، آقاضياءالدين عراقي وابوالحسن مشكيني، به مدارج بالاي علمي دست يافت. سپس به لبنان بازگشت و مورد علاقه علامه كبير، سيدشرفالدين عاملي قرار گرفت. محمدجواد شرّي پس از چندي براي نشر و گسترش معارف اسلام و ترويج مذهب اهل بيت (ع) راهي آمريكا شد و در شهر ديترويت در ايالت شيكاگو به سرپرستي و هدايت شيعيان و تاليف و تصنيف و خدمات مذهبي و سخنراني پرداخت واين كار بيش از چهل سال به طول انجاميد. او نخستين كسي بود كه نداي تشيع را در آمريكا به گوش همگان رسانيد و عزاداري امام حسين را در آن كشور رايج ساخت. علامه شرّي در حمايت از انقلاب اسلامي ايران در آمريكا نقش بسزايي داشت و سخنان وي در جريان تسخير لانه جاسوسي خطاب به كارتر در حمايت از ايران بسيار مشهور است. اين دانشمند فرزانه همچنين سالها به برنامه هفتگي اسلامي راديو آمريكا؛ ايجاد وحدت و روح همياري مشترك در ميان اعراب، آفريقاييها و لبنانيهاي ساكن غرب؛ تلاش در جهت لغو تعصبات مذهبي و تاسيس بيمارستان كودكان همت گماشت و خدمات درخوري را به انجام رساند. وي همچنين در سخنرانيها و تاليفات خود به زبان انگليسي، سبب ترويج دين و گرايش بسياري از مسيحيان به اسلام در آن ناحيه گرديد. از تاليفات او كه به زبانهاي عربي، فارسي و انگليسي منتشر شدهاند ميتوان اين موارد را نام برد: اميرالمؤمنين(ع) اسوه وحدت، شيعه و تهمتهاي ناروا، الخلافة في الدستور الاسلامي (انگليسي) و... سرانجام آن دانشمند خدمتگزار و مروّج صديق مذهب جعفري پس از عمري نزديك به 82 سال، در اواخر آبان 1373 سر به تيره تراب سپرد و به ديار باقي شتافت.
4) 19ذيقعده سال1238هجري قمري: معاهده ارزنة الروم ميان نمايندگان ايران و عثماني درمكاني به همين نام امضا شد. دولت عثماني پس ازشكستهاي پي درپي درمقابل قواي ايران، ازدولت ايران تقاضاي صلح كرد و بدين ترتيب معاهده ارزنة الرّوم بين نمايندگان ايران و عثماني به امضا رسيد. به موجب اين قرارداد ايران ولاياتي را كه ازعثماني تصرف كرده بود به آن كشوربازپس داد و مرزهاي دوكشور به حالت سابق بازگشت. دولت عثماني نيزپذيرفت كه به حجاج ايراني آسيبي نرساند و بيش ازحقوق گمركي متعارف وجهي ازآنان مطالبه كند.
5) 19ذيقعده سال718هجري قمري: « كمالُ الدّين فارسي»، رياضيدان و فيزيكدان مسلمان ايراني درگذشت. فارسي ازعلماي بزرگ رياضي و فيزيك ايران و جهان اسلام درنيمه دوم قرن هفتم و اوايل قرن هشتم هجري قمري بشمارميرفت. كمالُ الدّين فارسي درهرزمينه علمي مطالعه دقيق و بررسيهاي موشكافانهاي انجام داد و اگرچه عمرش كوتاه بود درهمان مدت اندك آثاري بديع دررياضيات و نورشناسي پديدآورد. مهمترين اثروي دررياضيات رسالهاي تحت عنوان « تَذكِرةُ الاَصاب في بَيانِ التَّحاب» است كه درباره نظريه اعداد آن را نوشته است. مطالب اين كتاب بيانگراين نكته است كه كمال الدّين فارسي رياضيداني محقق، مبتكرو صاحب افكاربديع بوده است. همچنين فارسي نخستين كسي بود كه دستورمحاسبه اجزاي حاصلضرب دو عدد طبيعي را درحالت كلي بيان و اثبات كرد. ديگراثرفارسي« تَنقيحُ المَناظِر» نام دارد كه مؤلف آن را درتكميل كتاب «اَلمناظِراِبن هِيثَم» نوشته است.
6) مرگ "فرانسوا لاروشفوكو" نويسنده و فيلسوف برجسته فرانسوي (1680م): پرنْسْ فرانْسْوا دوك دو لاروشفوكو، فيلسوف و نويسنده فرانسوي، در سوم مارس 1613م در خانوادهاي اشرافي در پاريس به دنيا آمد. وي از دوران جواني وارد ارتش و سياست شد، اما پس از حضور در يكي از جنگهاي داخلي از ارتش كناره گرفت. لاروشفوكو همچنين پس از چند حضور ناموفق در عرصه سياست، از اين مقوله نيز دست كشيد و در پاريس، وارد محافل ادبي شد. وي سپس نخستين اثر خود را با نام خاطرات، منتشر كرد كه در واقع به نوعي بررسي وقايع سالهاي مياني سده هفدهم ميلادي فرانسه ميپرداخت. كتاب ديگر لاروشفوكو با عنوان تفكرات يا حِكَم، چنان مورد استقبال قرار گرفت كه در طي ده سال آخر عمر نويسنده، چهار بار تجديد چاپ شد. اين كتاب شامل بيش از پانصد حكمت و مثل است. بخشي از اين حكمتها نمايشگر روح بشر است كه عقل حاكم بر آن از راه اصلي منحرف نميشود، اما بخشي ديگر، نشان دهنده مواردي خاص از نظرهاست كه برمبناي آن فقط سودجويى باعث حركت و موتور محركه آدمي است و البته اقدامات اين گروه به صورت مخفي و با ظاهري آراسته و در عين رياكاري انجام ميگيرد. در اين ميان، با وجود برخي مخالفتها، بسياري از اين امثال و حكم در محافل ادبي راه يافت و موجب سرگرمي گشت و اگرچه انديشهها و نظريههاي نويسنده، غالباً واقعيت عواطف انساني و ارزش حقيقي او را ناديده ميگرفت، قالبي كه لاروشفوكو براي بيان انديشههاي خود برگزيده بود، به سبب به كار بردن بسيار به جا و متناسب كلمات و دقت در تكامل شيوه بيان كه ثمره كار مداوم و وسواس او بود، ستايش اين محافل را برانگيخت. كمتر درس انشا و شيوه نگارشي وجود داشت كه مانند امثال و حِكم، آموزنده باشد. در اين كتاب كه به كلمات قصار نيز شهرت دارد، لاروشفوكو به عنوان يك فيلسوف شكاكْ مطالبي عنوان كرده كه برخي از آنها عبارتند از: آن كس كه خود را دوست ميدارد چاپلوسترين مردم جهان است؛ همه ما به اندازه كافي توانايى تحمل بدبختيهاي ديگران را داريم؛ اعمال نيك ما، اغلب شديدتر از اعمال بدمان مورد مجازات واقع ميشود؛ عشق و عدالت فقط ترسي است از تحمل بيعدالتيها؛ اگر ما موفق شدهايم كه بر عواطف خود غلبه كنيم، بيشتر به سبب ضعف عواطف است تا قدرتها؛ تحمل خوشبختي بيش از تحمل بدبختي، نشانه فضيلت اخلاقي است و اغلب لجاجت ما ناشي از زبوني و تهوّرمان ناشي از بزدلي است. اين كتاب با عنوان شكوفههاي جاويدان حكمت، به فارسي ترجمه شده است. فرانسوا لاروشفوكو در سالهاي پاياني عمر متحمل مصيبتهاي پياپي خانوادگي و بيماري شد و خود سرانجام در هجدهم نوامبر 1680م در 67 سالگي درگذشت.
7) مرگ "فريدريش مسمر" روانشناس آلماني و مُبدع هيپنوتيزم (1815م) : فريدريش آنتوان مُسمِر روانشناس آلماني، در 23 مه 1734م در نزديكي بال در اتريش به دنيا آمد. وي پس از طي دروس متوسطه، در رشته پزشكي با درجه دكتري از دانشگاه وين فارغ التحصيل شد و به طبابت پرداخت. مسمر در جريان معالجه، روشي را برگزيد كه در جريان آن، با استفاده از خواص آهنرباي معمولي و سپس با كمك مغناطيس حيواني، با لمس كردن بيمار با دست، بيمار را درمان ميكرد. روش ابداعي مسمر سر و صداي زيادي برپا كرد تا جايى كه او را از وين اخراج كردند. از اين رو در سال 1778م به پاريس رفت و كار خود را ادامه داد. روش درماني مُسمر كه امروزه به هيپنوتيزم معروف است با تلقين بيمار همراه بود و گه گاه نتايجي در معالجه بيماران حاصل ميگشت. قواعد علم مسمريسم در كليات بر اصول مانيهتيسم استوار است كه شامل نيرويى در بدن انسان و برخي از حيوانات است كه اصل و ذات آن ناپيداست اما به واسطه اثرها و خاصيتهايى كه دارد، پي به وجود آن بردهاند. به عبارت ديگر، موجي است كه از بدن انسان خارج ميشود و از يكي به ديگري اثر ميكند. در اين راستا، اين موج در شرايط و حالات خاصي قادر به جذب و دفع ميباشد. مركز اين نيرو بيشتر در چشم است و كساني كه داراي اين نيرو ميباشند ميتوانند ديگران را تحت تاثير قرار دهند و آنها را مطيع اراده خود سازند و يا به خواب مغناطيسي ببرند. يكي از راههاي استفاده از هيپنوتيزم يا خواب مصنوعي، درمان برخي بيماريهاي رواني است. فريدريش مسمر سرانجام در هجدهم نوامبر 1815م در 81 سالگي درگذشت.
8) انعقاد قرارداد استعماري حفر كانال "پاناما" بين امريكا و پاناما (1903م) : در حالي كه امريكا پس از استقلال پاناما، امتياز حفر كانال پاناما را از آن خود كرده بود، بر اساس قراردادي كه در 18 نوامبر 1903 با دولت تازه تأسيس اين كشور امضاء نمود، شرايطي را به دولت پاناما تحميل كرد كه نفع فراواني براي خود و ضررهاي متعددي براي پاناما به همراه داشت. حق بهرهبرداري دائمي از كانال و كنترل بيش از يكهزار و دويست كيلومتر مربع در طرفين اين كانال از طرف امريكايىها، از موارد عمده اين شرايط بودند. با اين وصف از سال 1918م كه امريكا براي نخستين بار، نيروي نظامي خود را به اين منطقه اعزام كرد، اختلافاتي بين امريكا و پاناما روي داد. در سالهاي دهه 1960م تشنج در روابط امريكا و پاناما بر سر مسئله كانال بالا گرفت و روابط سياسي دو كشور نيز مدتي قطع شد. درنهايت در سپتامبر 1977م پس از مذاكرات طولاني بين مقامات دو كشور، قرارداد ديگري بين دو كشور منعقد شد كه به موجب آن، امريكا تا روز اول ژانويه سال 2000 م به كلي منطقه كانال پاناما را تخليه كرده و اداره امور كانال را به پاناماييها واگذار نمايد.(ر.ك: 1 ژانويه)
1) 28 آبان سال 1366 هجري شمسي:
عمليات نامنظم ظفر4 با رمز يا رسول الله (صلی الله علیه واله) در منطقه عملياتي استان دهوك در عمق دويست و پنجاه كيلومتري داخل خاك عراق انجام شد. هدف از ا جراي اين عمليات انهدام تأسيسات نظامي و اقتصادي دشمن بود كه نيروي زميني سپاه پاسداران انقلاب اسلامي قرارگاه رمضان با همكاري معارضين عراقي آن را با پيروزي انجام دادند.
2) عزل "اميركبير" صدراعظم "ناصرالدين شاه" در پي بدگويي دشمنان داخلي و خارجي (1230 ش):
با مرگ محمدشاه قاجار، ميرزا محمدتقي خان فراهاني معروف به اميركبير، تلاش زيادي براي به سلطنت رساندن ناصرالدين شاه به عمل آورد ودر نهايت با تدبير او، كار سلطنت، سامان يافت. از آن پس و همزمان با آغاز پادشاهي ناصرالدين شاه، اميركبير نيز به صدارت عظمي دست يافت و به رتق و فتق امور همت ورزيد. استقلال نظر و خدمات عمومي و به طور كلي، سياست داخلي و خارجي اميركبير كه در جهت منافع و مصالح كشور بود، در محيط دربار و اجتماع رجال و شاهزادگان و وابستگان و حقوق بگيران بيگانه، قابل قبول و مورد پسند نبود. اين افرادِ بانفوذ و قدرتمند كه از اقدامات اميركبير رنجيده بودند، براي متوقف كردن اميركبير دست به هر كاري زدند ولي چون او را مستقيم و مستقل يافتند، اتهامات زيادي را به صورت شايعه به او وارد ساختند. ناصرالدين شاه در ابتدا به اين بدگوييها توجهي نميكرد. اما توطئه، گسترده بود و اصرار در ترساندن شاه، ادامه يافت. كمكم ناصرالدين شاه كه هنوز بيست سال هم نداشت به امير سوءظن پيدا نمود و او را در 28 آبان 20 ( 1230 محرم 1268ق، 19 نوامبر 1851 م) از صدارت عزل نمود. اما در اين ميان بدگويي ديگران تا آنجا ادامه يافت كه شاه وحشتزده، با عزل امير از تمامي مقامها، او را به كاشان تبعيد نمود. پس از مدتي فرمان قتل اميركبير نيز صادر شد و سرانجام امير را در بيستم دي ماه 1230 ش (18 ربيعالاول 1268 ق، 10 ژانويه 1852 م) در حمام فين كاشان به قتل رساندند. اميركبير مردي كاردان، باهوش، وطندوست و باكفايت بود. در زمان صدارت خود خدمات شايسته و درخور تحسيني به ايران و ايرانيان نمود. وي منافع ملت را برهمه چيز مقدم ميداشت و هيچ گاه در مقابل اجانب سر فرود نميآورد. مهمترين اقدامات فرهنگي وي را ميتوان تأسيس دارالفنون تهران نام برد. نكته تأسفبار اين است كه دارالفنون 13 روز پس از قتل اميركبير افتتاح شد. 
8) انعقاد قرارداد استعماري حفر كانال "پاناما" بين امريكا و پاناما (1903م) :
در حالي كه امريكا پس از استقلال پاناما، امتياز حفر كانال پاناما را از آن خود كرده بود، بر اساس قراردادي كه در 18 نوامبر 1903 با دولت تازه تأسيس اين كشور امضاء نمود، شرايطي را به دولت پاناما تحميل كرد كه نفع فراواني براي خود و ضررهاي متعددي براي پاناما به همراه داشت. حق بهرهبرداري دائمي از كانال و كنترل بيش از يكهزار و دويست كيلومتر مربع در طرفين اين كانال از طرف امريكايىها، از موارد عمده اين شرايط بودند. با اين وصف از سال 1918م كه امريكا براي نخستين بار، نيروي نظامي خود را به اين منطقه اعزام كرد، اختلافاتي بين امريكا و پاناما روي داد. در سالهاي دهه 1960م تشنج در روابط امريكا و پاناما بر سر مسئله كانال بالا گرفت و روابط سياسي دو كشور نيز مدتي قطع شد. درنهايت در سپتامبر 1977م پس از مذاكرات طولاني بين مقامات دو كشور، قرارداد ديگري بين دو كشور منعقد شد كه به موجب آن، امريكا تا روز اول ژانويه سال 2000 م به كلي منطقه كانال پاناما را تخليه كرده و اداره امور كانال را به پاناماييها واگذار نمايد.(ر.ك: 1 ژانويه) 
