ارائه‌ی عنصری جدید به بازار

مركز پژوهشی یون‌های سنگین دارمشتات، GSI، یك عنصر جدید دیگر تولید كرد و به این ترتیب موقعیت خود را به عنوان پیشرو سازندگان اتم‌های مصنوعی تثبیت كرد. عنصر جدید، عنصر 112، سنگین‌ترین عنصر شناخته شده است. GSI از سال 1981 شش عنصر جدید ساخته است و این آخری سومین عنصری است كه طی كمتر از 18 ماه در این مركز تولید شد.
گروه GSI برای تولید این عنصر یك هدف سرب را با میلیاردها یون پرانرژی روی بمباران می‌كنند تا این دو اتم به هم جوش بخورند. سپس ذرات حاصل از برخورد را از یك میدان مغناطیسی می‌گذرانند. آشكار سازی كه بعد از این میدان قرار دارد، ذرات را بر حسب جرمشان مرتب می‌كند. هسته جدید طی كمتر از یك میكروثانیه وا می‌پاشد. اما زنجیره واپاشی آن، از طریق گسیل آلفا و ایجاد هسته‌های دختر، را می‌توان تعقیب كرد و همین زنجیره شناسایی آن را ممكن می‌كند. گروه GSI پس از دو هفته كار برای تولید و شناسایی عنصر 112، سرانجام در نهم فوریه 1996 یك اتم از این عنصر را آشكار كرد. با استفاده از این هسته، بعضی از مدل‌های نظری هسته هم تأیید شد. بر اساس این مدل‌ها، پروتون‌ها و نوترون‌های هسته در لایه‌هایی مرتب می‌شوند و هسته‌ای كه لایه‌هایش پر باشد پایداری اضافی دارد. ایزوتوپ 112 ای كه GSI تولید كرده است 165 توترون دارد، كه برای پر كردن لایه خارجی كافی نیست، اما در یكی از مراحل واپاشی، هسته‌ای تولید می‌شود كه 162 نوترون دارد؛ با این تعداد نوترون یك لایه دگرگونیده پر می‌شود كه اندكی پایداری اضافی دارد. گروه GSI با بررسی فرایند واپاشی هنگام عبور از مرحله هسته 162 نوترونی، توانست نشان بدهد كه لایه دگرگونیده واقعاً پایدارتر است.
هدف بعدی گروه GSI ساختن ایزوتوپی از عنصر 113 است. اما هدف نهایی این آزمایش‌ها در واقع ایزوتوپی از عنصر 114 است كه هم لایه‌های كروی پروتون‌هایش پر است و هم لایه‌های كروی نوترون‌هایش. پیش بینی می‌شود كه پایداری این ایزوتوپ و ایزوتوپ‌های مشابه آن بسیار بیشتر از دیگر عناصر ابر سنگین باشد. روشن‌تر شدن موضوع، به هر حال مستلزم تأیید تجربی است.