شاعر: حسین ایمانی
باید به فکر قافیه‌های جدید بود
در شهر غمزده به هوای امید بود
باید به مثنوی پر و بال عقاب داد
شوری برای خلقت یک انقلاب داد
باید تلنگری به تکاپوی سینه زد
با بیت‌های شعر پلی تا مدینه زد
باید سراغ زمزمه‌ای عاشقانه رفت
در جستجوی شوق به هر بی‌کرانه رفت
باید برای فصل رجب واژه آفرید
شاید هوای وصل و طرب سوژه‌ای جدید
ماهی که مات روشنی‌اش می‌شود نجوم
راهی به سمت یا علی از باقرالعلوم
نفسی که شد نَفَس نَفَسش بی حد و عدد
با دیدن هلال رجب یا علی مدد
پای رجب رسیده به شهر نوشته‌ها
گل شد تمام گفته و گل شد شنفته‌ها
تسبیح عاشقی دل شاد یا علیست
سُبّوح حمد حضرت سجّاد یا علیست
نور مبین ذات خدا در زمین ببین
آمد اصول دین پسر زین العابدین
باقر بقای علم لدنِّیِ مصطفاست
باقر بنای نام علی با همان صفاست
باقر شکوه عاشقی و عشق خالق است
دار و ندار سینه پرشور صادق است
باقر نمای تشنگی و نای زندگی ست
اوج غم و عروج تولّا و بندگی ست
پرورده نیایش شب‌های نافله
همبازی سه ساله همپای قافله
یادآور حماسه عباس در نبرد
تیرش جواب طعنه شد و قلب فتنه سرد
شرحی برای درک معانی فاطمه
راهی به سوی ربُّ و مبانی زمزمه
حُبّش کلید برتری محشریِ ماست
نامش زمینه نفس حیدری ماست
ای شاهد شهادت گل‌های آفتاب
اشک دو چشم کودکی‌ات مات مشک آب
یادت نمی‌رود سفر پای نیزه‌ها
دیدار قتلگاه و وداع با جنازهها
برگ گل و فشار غل و طعنه و عذاب
بزم می و جفای نی و مجلس شراب
تو روضه‌های آه رباب و سکینه‌ای
یک کربلا عذاب و عطش در مدینه‌ای
آن روز شعله آمد و سوزاند خیمه گاه
امروز مانده قبر تو بی شمع و بارگاه
اصلاً سقیفه آمده همواره لج کند
محتاج شیعه را به دعای فرج کند
آقا بیا که آمدنت آرزوی ماست
عمریست بغض دوری تو درگلوی ماست
