تربت برتر

احترام تربت حسینی

تربت قبر مطهر امام حسین علیه‏السلام نشانی از خود امام است؛ از این رو، احترام به آن ضرورت دارد. شهید محراب، آیت اللّه‏ دستغیب در کتاب شریف گناهان کبیره، هتک حرمت به تربت حسینی را از جمله گناهان کبیره می‏شمارد و چنین می‏نویسد: «آنچه از خاک اطراف قبر شریف حضرت ابا عبداللّه‏ الحسین علیه‏السلام تا چهار فرسنگ، به عنوان تبرک یعنی به قصد استشفاء به آن یا سجده کردن بر آن و غیر این از دیگر خواص و آثار آن، برداشته می‏شود، لزوم احترام به آن و حرام بودن هتک آن نزد همه شیعیان از بدیهیات است و بزرگ بودن گناه اهانت و هتک آن، مورد اتفاق همه است؛ به طوری که یقین می‏شود از زمان حضرت سجاد علیه‏السلام تاکنون چنین بوده است. و نیز هتک تربت، هتک صاحب قبر است و کبیره بودن گناه هتک امام علیه‏السلام ضروری است. بنابراین، انداختن تربت از روی اهانت به آن یا لگدمال کردن یا نجس کردن آن و مانند اینها گناه کبیره است».

سجده بر تربت امام حسین علیه‏السلام

چند روایت از امامان معصوم درباره فضیلت سجده بر تربت امام حسین علیه‏السلام نقل شده است. امام صادق علیه‏السلام تنها بر تربت جدش امام حسین علیه‏السلام سجده می‏کرد و می‏فرمود: «سجده کردن بر تربت امام حسین علیه‏السلام حجاب‏های هفت‏گانه را از بین می‏برد». شاید یکی از اهداف بلند سجده بر تربت این باشد که نمازگزار هنگام سجده بر آن به یاد فداکاری‏های امام حسین علیه‏السلام و دریغ نورزیدن آن حضرت از تقدیم جان خود و عزیزانش در راه خدا، افتد.

هدیه امام رضا علیه‏السلام

یکی از یاران امام رضا علیه‏السلام می‏گوید: آن حضرت برای من از خراسان متاعی فرستاد. هنگامی که آن را باز کردم، در میان آن خاکی بود. از مردی که آن را آورده بود، پرسیدم: «این خاک چیست؟» گفت: «خاک قبر امام حسین علیه‏السلام است و آن حضرت هر گاه لباس یا هر چیز دیگر را برای هدیه به جایی بفرستد، از آن خاک نیز در میانش قرار می‏دهد و می‏فرماید: «این خاک به اذن و اراده خدا از بلاها ایمنی می‏بخشد».

معجون شفابخش

محمد بن مسلم می‏گوید: به مدینه رفتم و در آنجا بیمار شدم. امام باقر علیه‏السلام به وسیله غلام خود، مقداری آشامیدنی برایم فرستاد. غلام گفت: «امام امر فرموده برنگردم تا این دارو را بیاشامی». آن شربت گوارا را نوشیدم. سپس برخاستم و به در خانه آن حضرت رفتم و اجازه خواستم. حضرت پرسید: «بدنت سالم شده، داخل شو»... سپس فرمود: «آن شربت را چگونه یافتی؟» گفتم: «گواهی می‏دهم که شما اهل بیت رحمتید و تو وصیّ اوصیایی. هنگامی که غلام شربت را آورد توانایی نداشتم که بایستم و چون آن را نوشیدم، چیزی را از آن خوش‏بوتر، خوشمزه‏تر و خنک‏تر نیافتم. هنگامی که غلام گفت: «مولایم فرموده بیا، گفتم با این حال می‏روم، هر چند جانم برود، ولی چون به راه افتادم، گویا از بندی رها شدم». امام فرمود: «آن شربت از خاک قبر حسین علیه‏السلام بود و بهترین چیزی است که من به آن شفا می‏جویم و هیچ چیز را با آن برابر مکن که ما به کودکان و زنان خود می‏خورانیم و از آن بسیار خیر می‏بینیم».

هدایت معنوی

شیخ طوسی نقل می‏کند که موسی بن عبدالعزیز گفت: روزی یوحنا، پزشک نصرانی به من گفت: «آن کسی که مردم در کربلا به زیارتش می‏روند کیست؟». گفتم: «او امام حسین علیه‏السلام ، پسر دختر پیغمبر ماست». سپس گفتم: «به من بگو چرا این پرسش را کردی؟» گفت: «شاپور، خادم هارون الرشید شبی مرا خواست و به خانه موسی، یکی از خویشان خلیفه برد. او بی‏هوش در رختخواب افتاده بود و در پیش رویش طشتی بود که لخته‏های خون در آن ریخته بود. شاپور از خادم مخصوص موسی حال او را پرسید. خادم گفت: «یک ساعت پیش با ندیمان خود صحبت می‏کرد. شخصی از بنی‏هاشم به او گفت: من بیماری شدیدی داشتم که با تربت امام حسین علیه‏السلام شفا یافتم. موسی گفت: از آن تربت پیش تو مانده است؟ گفت: بلی. پس قدری از آن تربت آوردند و موسی از آن استفاده کرد و بهبود یافت. یوحنا پس از دیدن این کرامات، تا مدتی به زیارت قبر امام حسین علیه‏السلام می‏رفت، تا آنکه مسلمان شد.

شفای دردها

شیخ طوسی، دانشمند بزرگ قرن پنجم در کتاب امالی از استادان خود روایت می‏کند که شخصی می‏گفت: در مسجد جامع مدینه نماز می‏گزاردم و دو نفر کنار من بودند. یکی از آنها به دیگری گفت: «تربت حسین علیه‏السلام شفای هر دردی است. من بیماری‏ای داشتم که با هیچ دارویی معالجه نمی‏شد، تا اینکه ناامید شدم. ناگاه پیرزنی از اهل کوفه نزد من آمد و گفت: می‏خواهی تو را معالجه کنم؟ گفتم: بلی. پس آبی در کاسه‏ای ریخت و نزد من آورد. وقتی آب را نوشیدم، بهتر شدم؛ گویا که هرگز بیماری‏ای نداشتم. پس از چند ماه آن زن که سلمه نام داشت، نزد من آمد. گفتم: تو را به خدا قسم! آن دارو چه بود که من با آن بهتر شدم؟ گفت: با یک دانه تسبیح تو را درمان کردم. گفتم: این تسبیح چیست؟ گفت: خاک قبر امام حسین علیه‏السلام . با بی‏ادبی به او گفتم: مرا با خاک قبر حسین مداوا می‏کنی؟ آن زن خشمناک شد و رفت و در همان ساعت بیماری من بازگشت».

قوت چشم

مرحوم آیت اللّه‏ سید نعمت اللّه‏ جزائری، از عالمان بزرگ شیعه می‏گوید: «وقتی که به زیارت عتبات مقدسه عراق مشرف شدم، از بالای سر هر امام مشتی خاک برداشتم. از پایین پای امام حسین علیه‏السلام نیز مشتی از تربت آن حضرت برداشتم و آن را بالای همه خاک‏ها قرار داده، مقداری از آن را به چشم خود کشیدم. پس از آن روز ضعف چشمم برطرف شد و چشمم قوّت گرفت و توانستم مطالعه کنم. پیش از آن بر مقداری از صحیفه سجادیه شرح نوشته بودم که با خوب شدن چشمم آن را تمام کردم و تاکنون هرگاه درد چشم بر من عارض شده، مقداری از آن خاک به چشمم مالیده‏ام و این دوای من است».

درمان برتر

یکی از شاگردان حضرت آیت اللّه‏ العظمی بهجت، از مراجع تقلید، می‏گوید: «یکی از دوستانم چند سال پیش مریض شد؛ به گونه‏ای که در ایران از معالجه او عاجز شدند. وی پیش از آنکه به سوی خارج از کشور حرکت کند، به حضور آیت اللّه‏ بهجت رفت و بیماری‏اش را برای معظم له مطرح کرد. آیت اللّه‏ بهجت مقداری از تربت امام حسین علیه‏السلام را برای شفا به او دادند. دوست ما آن را خورد و چند روز بعد به خارج سفر کرد، ولی وقتی پزشکان او را معاینه کردند، دیدند هیچ‏گونه بیماری ندارد، بنابراین، او را روانه ایران کردند».

آخرین توشه

مرحوم آیت اللّه‏ العظمی حجت رحمه‏الله یکی از مراجع تقلید پیشین است که در اخلاص، تواضع و ساده‏زیستی کم‏نظیر بود. او هنگامی که در آستانه مرگ قرار گرفت، به حاضران گفت: «برای من مقداری تربت سیدالشهدا بیاورید». مقداری تربت را در آب حل کردند و لیوان را به ایشان دادند.آیت اللّه‏ حجت لیوان را نزدیک لب آورد و گفت: «آخرین توشه من از دنیا تربت حسین علیه‏السلام است». آن‏گاه آب را نوشید. سپس شهادتین را بر زبان جاری کرد و در حالی که رو به قبله بود، به جوار رحمت حق تعالی پیوست.

تربت حسینی از نگاه معصومان علیهم السلام

پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم : «بدانید که اجابت دعا در زیر گنبد حرم او و شفا در تربتش است».
امام صادق علیه‏السلام : «کام کودکانتان را با تربت حسین بردارید؛ زیرا موجب امنیت آنان است».
امام صادق علیه‏السلام : «شفای هر دردی در تربت مزار حسین است، و آن بزرگ‏ترین درمان است».
امام رضا علیه‏السلام : «[خوردن] هر خاکی، حرام است، غیر از تربت مزار امام حسین علیه‏السلام که دوای هر دردی است».
امام کاظم علیه‏السلام : «پیروان ما به چهار چیز نیازمندند و یکی از آنها تسبیحی از تربت مزار امام حسین علیه‏السلام است».
منبع: پایگاه حوزه