وحدت ملي ؛ چالش‌های فرارو، بازتعريف راهكارها

تقويت وحدت ملي، يكي از كاركردها و اهداف مهم نهادهاي حكومتي است،كه تحقق آن به افزايش اقشار ملي و تقويت جايگاه نظام جمهوري اسلامي ايران در معادلات سياسي ـ امنيتي منطقه اي منجرمي شود. بويژه اينكه يكي از شاخصه هاي بافت جمعيتي ايران، وجودتكثر قومي ـ فرقه اي است و دشمنان نظام نيز با آگاهي از اين ويژگي،تلاش مي كنند تا با استفاده ازترفندهاي مختلف، زمينه هاي ايجاد وگسترش شكاف هاي هويتي ـ ايدئولوژيك را فراهم نمايند وبا تضعيف داربست هاي وحدت ملي، زمينه هاي كاهش اقتدار نظام را ايجاد نموده ومشروعيت مردمي و فرآيند تصميم گيري را با چالش جدي مواجه سازند،به عبارتي تضعيف وحدت ملي و انسجام اسلامي به يكي از اهداف راهبردي مخالفان نظام جمهوري اسلامي ايران و امت اسلامي تبديل شده است.
مقام معظم رهبري نيز با علم به راهبرد خزنده غرب، سال 1386 را به عنوان سال وحدت ملي و انسجام اسلامي نامگذاري نموده و بارهارهنمودهاي لازم براي مقابله با ناتوي فرهنگي غرب را اعلام و به تمام نهادها و متوليان امر توصيه كردند تا با آسيب شناسي دقيق سناريوهاي تهديد زا، زمينه هاي دستيابي به يك پاداستراتژي منسجم و كار آمد را،كه نشأت گرفته از انسجام فكري ـ رويه اي كارگزاران فرهنگي، سياسي وامنيتي باشد، فراهم نمايند.
لازم به يادآوري است كه در عصر جهاني شدن فن آوري اطلاعات وارتباطات و از طرفي جهاني شدن مقوله امنيت، اروپا و در رأس آنان آمريكا تلاش مي كنند تا با رويكردي تلفيقي از مؤلفه هاي سخت افزاري و نرم افزاري، زمينه هاي ايجاد و گسترش مؤلفه هاي واگرايانه را فراهم كرده،و ظرفيت هاي مادي و معنوي نظام را متوجه مهار بحران هاي داخلي نمايند، از اين رو آنان با ترسيم فضاي داخلي ايران به يك فضاي تنش زا، زمينه هاي فرار سرمايه ها را به وجود آورده و با اتخاذ جنگ رواني ـ رسانه اي، ايران اسلامي را به عنوان ناقض حقوق اوليه انسان هامعرفي مي كنند، به ويژه اينكه داربست هاي وحدت ملي، ارتباطتنگاتنگي با توسعه سياسي، اقتصادي و اجتماعي دارد.
بنابراين شايسته است تا جمهوري اسلامي در راستاي تقويت ضريب امنيت ملي، اقتدار نظام اسلامي و افزايش عمقي راهبردي خود، در گام اول مهم ترين محورهاي رويكرد خصمانه غرب را شناسايي نموده و درگام بعدي با اتخاذ رويكرد تعامل سازنده و هم انديشي با متوليان امر،زمينه هاي عملياتي كردن پاداستراتژي هاي خنثي كننده را فراهم نمايد.البته به منظور بهينه سازي فرآيند تصميم گيري، شايسته است راهكارهاي جمهوري اسلامي ايران به صورت دوره اي مورد بازبيني و بازتعريف قرار گيرد تا بتوان از اقدام هاي موازي و هزينه بر كه از مطلوبيت كمتري برخوردارند، جلوگيري نمود، به ويژه اينكه استراتژي غرب براي تضعيف وحدت ملي بسيار انعطاف پذير و با استفاده و بهره مندي از تمام ظرفيت هاي روانشناختي و جامعه شناختي است، لذا ابزارهاي تهاجمي آنان متناسب با زمان، مكان و هدف تغيير مي يابد، در نتيجه كارگزاران ايران اسلامي نيز بايستي يك راهبرد متكثر، انعطاف ناپذير وهوشمندانه را پياده سازي نموده با مديريت منابع انساني ـ مالي و اتخاذديپلماسي فرهنگي كار آمد از هدر رفتن ظرفيت ها و فرصت ها جلوگيري نمايند.
از اين رو لازم است تا جمهوري اسلامي ايران به منظور اتخاذمكانيسم هاي فرهنگي با رويكرد وحدت ملي، نظام جامع فرهنگي راتبيين نموده و به مقوله فرهنگ و جامعه شناسي از يك رويكرد راهبردي برخورد نمايند.

راهبرد غرب براي تضعيف وحدت ملي

مهم ترين محورهاي راهبردي غرب براي تضعيف وحدت ملي عبارتنداز:

1. استفاده ابزاري از گفتمان حاكم بر روابط بين الملل

تكثر قومي، فرهنگي و فرقه اي از شاخصه هاي ذاتي بافت جمعيتي ايران اسلامي است و ايالات متحده با بهره برداري ابزاري ازگفتمان هاي حاكم بر روابط بين الملل ؛ مانند گفتمان (حمايت از حقوق بشر) تلاش مي كند تا با استفاده از دو رهيافت (فشار از بيرون، تغيير ازدرون)(1) و از طرفي (فشار از پايين، چانه زني از بالا)(2) زمينه هاي ايجادو گسترش تنش هاي قومي ـ فرقه اي و صنفي ـ دانشجويي را فراهم نموده تا انسجام فكري ـ رويه اي كار گزاران نظام در حوزه هاي راهبردي را با چالش جدي مواجه و بستر اتخاذ ديپلماتي انفعالي ج.ا.ايران درموضوع هاي زير را فراهم كنند:
الف. موضوع هسته اي ؛
ب. فرآيند ملي خاور ميانه ؛
ج. بهره وري از نفوذ معنوي ج.ا.ايران در عراق و افغانستان ؛
د. تجديد نظر ج.ا. ايران در حمايت از جنبش هاي مقاومت اسلامي.
در اين راستا آمريكا تلاش مي كند تا با امنيتي كردن مؤلفه هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي، بستر شكل گيري ناسيوناليسم قومي ويا ايجاد بحران هاي داخلي را فراهم نمايد، كه اتخاذ اين سياست اززمان به قدرت رسيدن دموكرات ها در انتخابات ميان دوره اي كنگره درنوامبر 2006 به طور محسوسي مشهود است ؛ زيرا تا قبل از آن جمهوري خواهان هردو قوه مقننه و مجريه را در اختيار خود داشتند و تنهابر مؤلفه هاي سخت افزاري تأكيد مي كردند كه مهم ترين نمونه بارز آن قرار دادن ج.ا. ايران در رديف كشورهاي محورشرارت و يا تهديد به عملياتي كردن سناريوي حمله نظامي پيش گيرانه به ايران اسلامي بود،ولي پس از اينكه دموكرات ها توانستند اكثريت را در دو مجلس سنا ونمايندگان بدست آورند، سياست خارجي آمريكا به سمت بهره برداري ابزاري از گفتمان هاي نرم و عوام پسندانه، مانند حمايت از دانشجويان،گروه هاي اقليت قومي و يا حمايت از آزادي هاي مذهبي تغيير چهره داد ؛به عبارتي، آمريكا تصميم گرفت تا چهره خود را كه بر اثر يك جانبه گرايي و تهديدهاي مكرر نظامي مخدوش شده بود، با تأكيد بر گفتمان (حمايت از حقوق بشر) باز سازي نمايد، بطوري كه از ژانويه 2007،كارگزاران كاخ سفيد و كنگره برنامه ريزي مي كنند تا بنيان هاي پياده سازي مكتب ليبرال ـ دموكراسي و نفوذ خزنده ناتوي فرهنگي خود را ازطريق (براندازي نرم)، عملياتي سازند و با نشانه گرفتن محورهاي وحدت ساز ايدئولوژيك، مانند اصل ولايت فقيه، شكاف ميان روحانيت و جامعه، تضعيف وحدت حوزه و دانشگاه تشكيك در رابطه با حقوق بشراسلامي، تضعيف جايگاه نماز جمعه و... تلاش مي كنند تا زمينه هاي تضعيف جايگاه مكتب سياسي اسلام در تقويت وحدت ملي را فراهم كنند؛ زيرا تحليل گران آمريكايي به خوبي مي دانند كه وحدت ملي وانسجام اسلامي به يكديگر وابسته اند، بطوري كه به هر ميزان بتوانندعلقه هاي ايدئولوژيك ميان ملت ايران را تضعيف نمايند، به همان ميزان نيز ضريب وحدت ملي را كاهش داده اند.

2. تغيير راهبرد از (براندازي سخت افزاري) به پروسه (براندازي نرم) يا (براندازي درسكوت)

ايالات متحده تلاش مي كند تا با تجربه اي كه از فرآيند فرو پاشي شوروي و يا انقلاب هاي نارنجي (مخملي) بدست آورده در موردج.ا.ايران نيز استفاده كند، كه توسط (كميته خطر جاري)(3) و به رياست (مارك پالمر) پيشنهاد گرديد.(4)
ايالات متحده و رژيم اشغالگر قدس تلاش مي كنند تا با استفاده ازابزارهاي ديپلماسي عمومي و سايبر ديپلماسي زمينه هاي گسترش تنش هاي قومي، فرقه اي، دانشجويي و صنفي را فراهم نموده و با امنيتي كردن مقوله هاي فرهنگي و اقتصادي، بستر تبديل مشكل به چالش ودر نهايت بحران را ايجاد نمايند، كه در گام اول ج.ا. ايران شايسته است باتاكيد بر مؤلفه هاي فرهنگي ـ رواني و اقتصادي از امنيتي شدن فضاي حاكم جلوگيري نمايد، كه اين خود مستلزم هوشياري نهادهاي نظامي،انتظامي و امنيتي از حركت هاي فتنه آميز و ريشه يابي آنان است.

3. افزايش نقش و جايگاه (ديپلماسي عمومي) در راهبرد تهاجمي غرب

با كمرنگ شدن احتمال سناريوي حمله نظامي، ايالات متحده برنامه ريزي مي كند تا با بهره برداري ابزاري از مؤلفه هاي (ديپلماسي عمومي) در جهت تحقق (براندازي در سكوت) و يا (براندازي نرم) رادر اولويت هاي راهبرد دفاعي ـ امنيتي خود تعريف نمايد.
اصطلاح (ديپلماسي عمومي)(5) براي اولين بار در آمريكا در سال 1956، توسط (ادموندگوليون)(6) رئيس حقوق و ديپلماسي فلچر دردانشگاه تافت راه اندازي شد.
هدف از (ديپلماسي عمومي)، مديريت افكار عمومي و اثرگذاري بربرداشت هاي ذهني جامعه از ديپلماسي رسانه اي، (سايبر ديپلماسي)(7)و ديپلماسي فرهنگي است.(8)

ديپلماسي رسانه اي، مانند راديو، تلويزيون و مطبوعات.

سايبر ديپلماسي نيز به معناي گسترش فن آوري هاي نوين اطلاعات و ارتباطات جهت گسترش اهداف سياست خارجي و امنيتي است، كه مي تواند فضاي مجازي لازم براي توسعه و يا تهديد امنيتي را فراهم نمايد، كه از مصاديق آن اينترنت، ايميل و پيام هاي كوتاه تلفن همراه است.
ديپلماسي فرهنگي نيز شامل انتشار كتاب، نمايش فيلم، برگزاري نمايشگاه ها، جشنواره هاي معنوي، برگزاري سمينارها، اعزام هنرمندان به خارج از كشور و گسترش توريسم است كه مي تواند زمينه هاي حاكميت فرهنگي را كه پيش نياز حاكميت اقتصادي، سياسي و امنيتي است فراهم نمايد.
بنابراين جنگ نامتقارن داراي دو بعد نظامي و رواني است كه در بخش رواني، نقش و پايگاه ديپلماسي عمومي بسيار حايز اهميت بوده و به دوبخش قابل تفكيك است كه عبارتنداز:
1. ابزارهاي فشار عملي در چهار سطح اقتصادي، نظامي، ديپلماتيك و فشارهاي فرهنگي ـ اجتماعي كه به اخلال در مديريت كلان جامعه منجر مي شود؛
2. ابزارهاي فشار تبليغي، مانند شايعه سازي از طريق ايميل و ياارسال پيام هاي كوتاه تلفن همراه كه از فنون سايبر ديپلماسي و به منظور مختل كردن نظام تصميم گيري و بحران سازي سازماندهي مي شود.
ژبيگنيوبرژنيسكي (9) در (شوراي روابط خارجي آمريكا)(10) و (مارك پالمر) در كميته خطر جاري با استفاده از مقوله ديپلماسي عمومي (طرح ترويج و گسترش ليبرال دموكراسي در ايران)(11) را پيشنهاد نمودند، كه در سه حوزه (دكترين مهار)(12)، (نبرد رسانه اي)(13) و (ساماندهي نافرماني مدني)(14) متمركز شده است.
(كميته خطر جاري) در گزارش اكتبر 2005، (پروژه دلتا) را كه مبتني بر تضعيف وحدت ملي ايران با استفاده از ابزارهاي ديپلماسي عمومي است، ارايه نمود، كه مهم ترين محورهاي آن عبارتنداز:
الف. سازماندهي اپوزيسيون خارج از كشور؛
ب. حمايت مالي از گسترش هدفمند رسانه اي خارجي زبان ؛
ج. گسترش نا فرماني هاي مدني در قالب تشكل هاي دانشجويي ؛
د. حمايت از سازمان هاي غير دولتي (NGOS) ؛ مانند بنياد سورس كه تحت پوشش اهداف بشر دوستانه فعاليت مي نمايند؛
هـ. اعزام نيروهاي اطلاعاتي ـ امنيتي در پوشش جهانگرد؛
(كارل دويچ) معتقد است، ارتباط مستقيمي ميان عمق نفوذ راهبردي و نحوه سياست تبليغاتي يك كشور وجود دارد.(15)
در اين راستا برخي از اقدام هاي دولت امريكا براي اثرگذاري بر افكارعمومي و تضعيف ضريب وحدت ملي عبارتنداز:
1. ايجاد ميز مخصوص مطالعات ايران در وزارت خارجه آمريكا وگسترش دفاتر و مراكز مخصوصي در شهرهايي كه محل تردد يا سكونت تعداد زيادي از ايرانيان است ؛
2. انتشار اخبار كذب و تحريف شده ؛
3. بالا بردن سطح انتظارات جامعه ؛
4. ايجاد بد بيني به كارگزاران نظام ؛
5. بحران سازي و منجي نشان دادن خود؛
راهبرد ايران اسلامي براي تقويت وحدت ملي
توصيه مي شود تا كارگزاران ايران اسلامي به منظور تقويت ضريب امنيت ملي، اقدام هاي زير را مورد توجه قرار دهند:

1. بهينه سازي و توزيع مناسب منابع براساس يك الگوي عدالت محور

كارگزاران ج.ا. ايران بايستي نسبت به چيدمان ظرفيت ها و منابع مادي و معنوي به يك مهندسي مناسب دست يابند و بين سه مقوله توليد ـ توزيع و مصرف نوعي ارتباط برقرار نمايند، كه در سطح كلان،اكثريت جامعه از يك بهره وري نسبي برخوردار شوند؛ زيرا يكي از دلايل ركود، تورم و بيكاري جامعه، عدم توجه به مؤلفه هاي اقتصاد كلان و تأثير آن بر جامعه شناسي سياسي است، كه مي تواند زمينه بهره برداري رسانه اي غرب و ايجاد تصوير مجازي از شرايط اقتصادي كشور را موجب شود، بطوري كه با استفاده از سايبر ديپلماسي و مؤلفه هاي ديپلماسي عمومي تلاش مي كنند تا مؤلفه هاي اقتصادي را به مؤلفه هاي امنيتي تبديل نمايند، در نتيجه در مقوله وحدت ملي فقط متوليان فرهنگي وامنيتي ـ انتظامي تأثير گذار نيستند، بلكه وحدت ملي يك مقوله چندوجهي است كه از متغيرهاي محيط مختلف اثر مي پذيرد، كه به صورت نمودار زير قابل تعريف است :

سيستم تضعيف و يا تقويت وحدت ملي ــــ باورها و برداشت هاي سياسي جامعه ـــ ورود پارامترهاي محيط(مؤلفه هاي فرهنگي، اقتصادي و امنيتي)

آنچه شايسته است تا مورد توجه متوليان اقتصادي و كارگزاران امنيتي قرار گيرد اين است كه دشمنان نظام، همواره تلاش مي كنند تا هرگونه ناكامي اقتصادي را با نگاه تبعيض آميز حاكميت به قوميت ها و گروه هاي زير سيستمي فرقه اي ارتباط دهند. به همين دليل توصيه مي شود تاآسيب شناسي دقيقي نسبت به تأثير پارامترهاي اقتصاد سياسي برمؤلفه هاي جامعه شناسي صورت پذيرد.
يكي از راهبردهاي غرب اين است كه وجود بعضي از مشكلات اقتصادي و ركودتورمي با وجود افزايش تصاعدي قيمت نفت را به سوءمديريت نظام مديريتي كشور مرتبط سازد و با ايجاد تصوير مجازي ازمشكلات اقتصادي و ترسيم آن به صورت چالش و يا بحران باعث دلسردي مردم از نظام و شكل گيري شكاف ميان جامعه و حاكميت گردند، كه اين راهبرد، به ويژه در زمان نزديك شدن به رقابت هاي انتخاباتي بيشتر مي شود؛ به همين دليل پيش بيني مي شود كه بانزديك شدن به زمان هشتمين دوره انتخابات مجلس شوراي اسلامي،اقدام هاي رواني ـ رسانه اي دشمنان نيز براي كاهش مشاركت آنان در فرآيند انتخابات افزايش يابد و فضاي انتخاباتي را طوري ترسيم نمايند كه رأي آنان تأثيري در نتايج انتخابات و سرنوشت آنان ندارد.
بنابراين شايسته است تا ايران اسلامي، مؤلفه هايي كه مي تواند حضورمردم در انتخابات را تقويت نمايد، مورد توجه قرار دهد؛ به عبارتي كارگزاران نظام بايستي همواره، قدرت ملي را به اقتدار ملي تبديل نمايند، كه اين خود مستلزم مشاركت و حمايت توده اي جامعه ازتصميم هاي راهبردي نظام است به عنوان مثال مي توان به جنبش نرم افزاري و خيزش ايجاد شده در حمايت از ديپلماسي هسته اي نظام اشاره نمود كه باعث شده تا توان چانه زني و قدرت مانور ديپلماتيك ج.ا.ايران افزايش يابد و از طرفي بنيان فكري نظام تصميم گيري غرب را با چالش مواجه نمايد. در نتيجه مؤلفه هاي وحدت ملي بطورمستقيم بر جايگاه ج.ا. ايران در شطرنج سياسي ـ امنيتي منطقه اي و جهاني تأثير گذار است و بيانگر اين است كه رابطه مؤلفه هاي اجتماعي،فرهنگي، سياسي و امنيتي با مقوله وحدت ملي يك رابطه متقابل است كه هر كدام بر ديگري تأثيرگذار است.
از اين رو نا برابري در تخصيص منابع مي تواند مؤلفه هاي واگرايانه راتقويت نمايد كه از مصاديق عيني آن مي توان به ناحيه تيمور شرقي (اندونزي) اشاره نمود.

2. افزايش تعامل و هم انديشي ميان مثلت حوزه ـ دانشگاه و رسانه

هرگونه تقويت، تعامل سازنده و هم انديشي ميان نخبگان فكري ـرسانه اي مي تواند عقبه علمي نظام تصميم گيري كشور را تقويت نموده وبا توجه به نقش و جايگاه روشنفكران ديني وجامعه روحانيت در بطن جامعه مي تواند به صورت غير مستقيم مشروعيت تصميم ها را نيزافزايش دهد.از طرفي نخبگان حوزه و دانشگاه متعلق به يك طيف سياسي و يا يك جمعيت خاصي نيستند، بلكه مي توان حضور آنان را درزمينه هاي مختلف در ميان گروه ها، قوميت ها، فرقه ها، اصناف ودانشجويان مشاهده نمود، كه اين خود به تقويت وحدت ملي براساس مؤلفه هاي آكادميك ـ ايدئولوژيك منجر مي شود.
نقش رسانه ها در اين ميان بسيار حائز اهميت است و با توجه به گستردگي و تنوع آن مي تواند وظيفه يك پل ارتباطي و انتقالي آن به جامعه را ايفاء نمايد و يا يك محيط مجازي علمي را براي كارگزاران نهادهاي مقننه، مجريه و قضائيه فراهم كند.
در اين راستا توصيه مي شود مراكز مطالعاتي ـ پژوهشي با رويكردامنيت ملي نسبت به شناسايي مؤلفه هاي واگرايانه اقدام نمايند تاخروجي نهادهاي اطلاعاتي ـ امنيتي از ضريب خطاي كمتري برخوردارباشد.
مراكز پژوهشي حوزه و دانشگاه با مطالعه موردي كشورهايي كه به دليل تكثر قومي ـ فرقه اي زمينه هاي تجزيه آنان فراهم شده است،مي توانند به يك انسجام فكري ـ رويه اي در مورد نحوه تقابل با آسيب هادست يابند.

3. آسيب شناسي ديپلماسي رسانه اي با رويكرد امنيت ملي

صدا و سيما با توجه به دامنه جغرافيايي و تنوع برنامه ها نقش محوري را در تقويت وحدت ملي ايفاء مي كند و شايسته است با بهره برداري ازپيشترفته ترين فنون (ديپلماسي عمومي) نسبت به تقويت هويت ايراني ـ اسلامي اقدام نمايند.
صدا و سيما مي تواند تهديدهاي ناشي از تكثر قومي ـ فرقه اي را به خدمت تبديل نموده و با رويكرد (وحدت در عين كثرت) زمينه هاي انسجام علقه هاي فرهنگي، ملي و هويتي در سطح كلان جامعه را فراهم نمايد كه بعضي از ابزارهاي آن عبارتند از:
الف. پخش برنامه هاي آذري، كردي، بلوچي و... از شبكه هاي سراسري جدا از شبكه هاي استاني، كه اين مسئله مي تواند احساس تعلق قوميت هاي مختلف به هويت ايراني ـ اسلامي را تقويت نمايد.
علت اينكه گفته مي شود شبكه هاي سراسري اين برنامه ها را پخش نمايند اين است كه قوميت هاي ايران اسلامي فقط در يك استان متمركز نيستند، بلكه در سطح ملي پراكنده اند و پخش برنامه هاي محلي از گويش هاي مختلف مي تواند يكي از ابزارهاي اعتماد آنان به رسانه ملي تعريف شود و از طرفي ضريب وحدت ملي را نيز تقويت نمايند؛
ب. اطلاع رساني مستمر و هدفمند در مورد برنامه هاي دشمنان نظام براي تفرقه افكني ؛
صدا و سيما شايسته است همواره سطح هوشياري مردم نسبت به اقدام هاي خصمانه دشمنان را بالا ببرد و اين كار بايستي بسيار دقيق وهوشمندانه صورت پذيرد؛زيرا انتشار اخبار تحريف شده و غير واقعي مي تواند به كاهش اعتماد به رسانه ملي منجر شود. به همين دليل درفضاي جهاني شدن اطلاعات و قرار گرفتن در يك دهكده جهاني، توان تبليغاتي ـ خبري كشوري موفق است كه از آخرين روش هاي روانشناختي، ارتباطات، فرهنگي و نرم افزاري استفاده نمايد و توصيه مي شود (نظام جامع اطلاع رساني در محيطهاي سايبر) در صدا و سيماتبيين شود، تا بتوان حداكثر استفاده را از ظرفيت هاي موجود بدست آورد.
ج. آشنايي مردم با مزاياي راهبردي و ملي مشاركت آنان درفرآيندهاي انتخاباتي ؛
صدا و سيما نقش مهمي در ميزان حضور قوميت ها و گروه هاي سياسي مختلف در زمان انتخابات دارد و شناسايي چهره هاي (محبوب ومشهور) و دعوت از آنان براي تشويق مردم به حضور در انتخابات مي تواند مفيد و مؤثر باشد.
در اين ميان صدا و سيما بايستي به هر دو مقوله (محبوبيت) و(شهرت) توجه داشته باشد؛ زيرا خيلي از افراد، مشهور هستند، امامحبوب نيستند و در افكار عمومي از جايگاه بالايي برخوردار نمي باشندو چه بسا افرادي كه محبوب هستند، اما شهرت ندارند.
در نتيجه اگر صدا و سيما بتواند افراد محبوب و مشهوري از ميان فرهنگ هاي زير سيستمي مختلف را شناسايي نمايد، نقش مهمي را درافزايش اقتدار نظام و ضريب وحدت ملي ايفا نموده است. توصيه مي شود صدا و سيما به دليل اينكه متهم به استفاده ابزاري نشود، از هم اكنون با دعوت از چهره هاي ماندگار قوميت هاي مختلف و مصاحبه باآنان، زمينه ها و كاركردهاي هويت ساز خود را اجرا نمايد؛ زيرا هر چقدركه به زمان انتخابات نزديك شويم اين احتمال وجود دارد كه در ذهن افكار عمومي تداعي شود كه از آنان بهره برداري ابزاري مي شود.
د. انعكاس دقيق و كامل سفرهاي استاني دولت و يا خدمات كارگزاران نظام، بويژه در استان هاي مرزي و يا شهرهايي كه از تكثر قومي ـفرقه اي برخوردارند؛
اين رويه مي تواند ضريب همگرايي ملي را افزايش داده و راه هاي ايجاد شكاف و بي اعتمادي ميان حاكميت و جامعه را تا حدود زيادي خنثي و يا كمرنگ نمايد.
هـ. انعكاس بعضي از ديدارهاي مردمي كارگزاران نظام در پوشش هاي محلي
اين رويه به تقويت علقه هاي فرهنگي ـ هويتي گروه هاي قومي با سايرقشرهاي جامعه منجر گشته و از لحاظ رواني نيز به افزايش حضور مردم در فرآيندهاي انتخاباتي منجر مي شود؛

4. به چالش كشاندن بنيان هاي مكتب سياسي ليبرال ـ دمكراسي

ديپلماسي عمومي، جنگ انديشه و فرهنگ در مكتب سياسي است وايالات متحده به منظور تضعيف اقتدار ملي به (ناتوي فرهنگ) متوسل شده است، كه رهبر معظم انقلاب اسلامي نيز بارها در سخنراني هاي خود لزوم توجه ويژه كارگزاران نظام به اتخاذ يك پاداستراتژي كارآمد درقبال آن را تأكيد نموده اند.
از اين رو شايسته است تا جمهوري اسلامي ايران با افزايش تعامل فكري و هم انديشي ميان مثلت حوزه، دانشگاه و رسانه ؛ زمينه هاي شكل گيري يك جنبش فرهنگي نرم افزاري براي ترسيم چهره مثبتي ازجامعه مدني نشأت گرفته از انديشه هاي ناب اسلامي را فراهم نمايد.

پی نوشت ها:

1ـ Out ward pressure، Inwaed Change
2ـ Downwaed Pressure، Vpward Bargaining
3ـ Committee On the Present Danger
4ـ Maek Palmer
5ـ Public Diplomacy
6ـEdmund Gulion،Tufts Vniversityسs The Fletcher School oflaw ond Diplomacy
7ـ Cyber Diplomacy
8ـHttp://www.Publicdiplomacy.otg/
9ـZbigniew Brezenski
10ـ Foreign kelation Council
11ـ Coalition For aDenocracy Maiority
12ـ Containment Doctrine
13ـ Media Warfarp
14ـCivilDisorder Drganizing
15ـ Karl Deutsch، The Analysis of International Relations، 3ed،Englewood Cliffs، prentice Hall،1987،88