سطوح گلوبولین

گلوبولین چیست؟ چه زمانی مقدار گلوبولین در خون بررسی می شود؟ سطوح بالا و پایین گلوبولین نشان دهنده ی چیست؟ این مقاله به تمام این سوالات پاسخ می دهد. در این مقاله در رابطه با سطوح نرمال گلوبولین در خون بحث خواهد شد.

سطوح گلوبولین

سرم خون حاوی پروتئین های فراوانی بوده که بافت ها و سلول های بدن را ایجاد می کند. پروتئین ها انرژی را برای بافت ها و ماهیچه های ما فراهم می آورند. آلبومین و گلوبولین دو نوع اصلی پروتئین های موجود در سرم خون هستند. سطوح آلبومین و گلوبولین، سطوح پروتئین های کل (مجموع آلبومین و گلوبولین) و نسبت آلبومین به گلوبولین اندازه گیری شده و هنگام اندازه گیری پروتئین های سرم در نظر گرفته می شود.

گلوبولین ها

گلوبولین ها شامل شصت پروتئین مختلف می باشد مانند گاما گلوبولین ها (آنتی بادی ها) و گلیکوپروتئین ها (ترکیبات پروتئین – کربوهیدرات)، فاکتورهای انعقادی و پروتئین های حامل / حمل و نقل (لیپو پروتئین ها). گلوبولین ها به مبارزه با عفونت و افزایش فرایند لخته شدن خون کمک کرده و به عنوان پروتئین های حامل برای هورمون ها به خدمت گرفته می شوند. پروتئین الکتروفورز (SPEP) کمک می کند تا پروتئین های مختلف مطابق با اندازه و بار از هم جدا شده و به تعیین مشخصات خاص گلوبولین ها کمک می کند.
چهار گروه عمده از گلوبولین ها شامل گلوبولین های گاما، بتا، آلفا – 2 و آلفا – 1 می باشد. به منظور تعیین سطوح بیش بود یا کمبود گلوبولین، گروه غیر طبیعی تشخیص داده شد. گلوبولین های گاما از بزرگترین پروتئین گلوبولین ها بوده، بنابراین، سطوح پایین گلوبولین بدون شکل کمبود آنتی بادی را نشان می دهد. لنفوسیت های بالغ B به عنوان سلول های پلاسما تولید کننده ی آنتی بادی ها شناخته می شوند. در حالی که کبد توسط بسیاری از پروتئین های دیگر در بخش های آلفا و بتا تولید می شوند. تست "سرم گلوبولین الکتروفورز" به اندازه گیری مقدار گلوبولین در خون کمک می کند.
سطوح گلوبولین بالا نشان دهنده ی:
بیماری های مزمن التهابی (سل، سفلیس)
اختلالات مغز و استخوان مانند تومور بدخیم مغز و استخوان
لوسمی
خود ایمنی (سل سیستمیک، بیماری های کلاژن)
ورم مفاصل
بیماری کبد (سیروز صفراوی، یرقان انسدادی)
سندرم سرطانی
ورم مخاط بزرگ
بیماری های کلیوی (نفروز)
عفونت های مزمن (انگل ها، برخی موارد عفونت های ویروسی و باکتریایی مانند هپاتیت ویروسی یا ایدز)
سطوح گلوبولین پایین نشان دهنده ی:
نارسایی کبدی
بیماری سلیاک
پروتئین های هضم نشده یا به درستی جذب نشده
بیماری التهابی روده (IBD)
نئوپلاسم های مختلف
کم خونی همولیتیک حاد
هیپوگاماگلوبولینمی
بیماری کلیوی (بیماری که در آن کلیه ها پروتئین را از خون فیلتر نمی کنند و این پروتئین به درون ادرار نشت می کند).
سطوح نرمال پروتئین های سرم خون
مجموع پروتئین ها 4/6 تا 3/8 گرم بر دسی لیتر
آلبومین 5/3 تا 5 گرم بر دسی لیتر
گلوبولین آلفا1: 1/0 تا 3/0 گرم بر دسی لیتر
گلوبولین آلفا 2: 6/0 تا 1 گرم بر دسی لیتر
گلوبولین بتا: 7/0 تا 2/1 گرم بر دسی لیتر
گلوبولین گاما: 7/0 تا 6/1 گرم بر دسی لیتر
نسبت آلبومین / گلوبولین
نسبت مناسب آلبومین به گلوبین 2:1 می باشد.
محدوده ی آلبومین / گلوبولین بهینه: 7/1 – 2/2
کاهش نسبت آلبومین به گلوبولین نشان دهنده ی تولید بیش از حد گلوبولین ها (همانطور که در میلوم متعدد یا بیماری های خودایمنی دیده می شود) یا کاهش تولید آلبومین (همانطور که در سیروز کبدی دیده می شود)، یا سطح پایین آلبومین در خون (کاهش به علت بیماری های کلیوی) می باشد. نسبت آلبومین / گلوبولین ممکن است موارد زیر را ارزیابی کند:
پروتئین بالا / کربوهیدرات بالا با گرفتن نیتروژن ضعیف
کم کاری تیروئید
هیپوگاماگلوبولینمی (گلوبولین کم)، کاهش تولید ایمونوگلوبولین ها (ممکن است در برخی اختلالات ژنتیکی و در انواع خاص لوسمی دیده شود)
گلوکوکورتیکوئید بیش از حد (به واسطه ی برخی داروها با اثر کورتیزون، غده ی آدرنال تولید کننده ی بیش از حد کورتیزول، یا یک تومور تولید کننده ی کورتیزول اضافی مانند ترکیبات، گلوبولین پایین)
داروهایی مانند استروئیدهای آنابولیک، آندروژن (هورمون های مردانه)، هورمون رشد، انسولین و پروژسترون ممکن است منجر به افزایش سطوح پروتئین گردد. داروهایی مانند استروژن، داروهایی که یک تاثیر سمی برای کبد را از بین برده و قرص های ضدبارداری ممکن است باعث کاهش سطوح پروتئین گردند. پروتئین ها به حفظ فشار اسمزی در بدن کمک می کنند (که تعیین کننده ی حرکت آب بین جریان خون و بافت ها می باشند). سرم آلبومین و سرم گلوبولین تغذیه را اندازه گیری می کنند. تست پروتئین به منظور نظارت بر دوره ی بیماری در سرطان های خاص، به منظور تشخیص حالت اتلاف پروتئین روده و کبد، برای تشخیص اختلالات سیستم ایمنی، اختلالات عملکرد کبد، اختلالات کلیوی، به منظور یافتن علت آماس و اختلال تغذیه مورد استفاده قرار می گیرد.
برای اندازه گیری مقادیر و انواع پروتئین های خون، تست اجزاء پروتئین توصیه می شود. ترکیبات پروتئین سرم (خون)، میزان کل پروتئین را همراه با ترکیبات آلبومین و گلوبولین آن اندازه گیری می کند، که اکثر پروتئین های درون بدن را تشکیل می دهند. سطوح گلوبولین و سطوح آلبومین معمولا به منظور ارزیابی عملکرد کبد مورد بررسی قرار می گیرند. هر گونه تفاوت قابل توجه در سطوح گلوبولین نیازمند توجه پزشکی فوری و درمان مناسب می باشد.