شاعر: ایوب پرندآور
در عالم عشق فارغ از خوف و خطر
هم دل بدهند و هم سینه و سر
این است دلیل سربلندی در عشق
عباس دو دست داد و زینب دو پسر
ای کاش توان بیشتر بود مرا
در راه تو بیش از این هنر بود مرا
جز این پسر نداشتم شرمنده
ای کاش که هفتاد پسر بود مرا
زینب که دل من و شما قربانش
آب و عطش و فرشته سرگردانش
شرمنده سوی حسین آمد اما
دو میوه‌ی نو رسیده در دستانش
