آنچه باید درباره روی بدانیم
مدتهاست که روی به عنوان یک ماده ضروری در میکرو ارگانیزم ها شناخته شده است اما کمبود آن در انسان اخیراً بررسی گردیده است . روی در همه گیاهان و جانوران وجود دارد . در بدن یک فرد بالغ ۳-۲ گرم روی موجود است که بیشتر در کبد ، لوزالمعده ، کلیه ، استخوان و ماهیچه های ارادی وجود دارد . بافت های دیگری که غلظت روی در آنها نسبتآً زیاد است شامل قسمتهای مختلف چشم ، غده پروستات ، پوست و ناخن ها می باشد .
تعادل روی توسط جذب و دفع آن از روده حفظ می شود جذب به وسیله عمل انتشار و توسط یک حامل انجام می گیرد این عمل تحت کنترل هموستاتیک می باشد و میزان روی موجود در رژیم غذایی و حضور مواد دخالت کننده در جذب آن مؤثر است . بیماری های روده ای مانند بیماری کرون باعث اختلال در جذب روی می شود . حامل اصلی روی در پلاسما آلبومین می باشد . مکمل یاری آهن و روی با یکدیگر کمتر بر وضعیت روی و آهن مؤثر است و لاکتوز و گلوکز جذب روی را افزایش می دهند فیبر یا فیتات جذب روی را کاهش می دهند اما ترکیباتی مانند تانن ها این خاصیت را ندارند . دوز بالای مس نیز مانع جذب روی می شود . آهن با روی در جذب رقابت می کند نسبت ۲ به ۱ یا ۳ به ۱ آهن و روی منجر به کاهش چشمگیر دریافت روی می شود .
کمبود روی اولین بار در جوانان ایران و مصر بررسی شد و علائم آن شامل هیپوگنادیسم ، کم خونی در حد متوسط ، کوتاهی قد ، کاهش مقاومت بدن در برابر بیماری ها ، نقص سیستم ایمنی و پائین بودن میزای روی پلاسما می باشد . این کمبود به علت مصرف رژیم های غنی از غلات تصفیه شده و نان هایی که خمیر آنها به خوبی ورنیامده باشد دیده شده است .
گوشت ، ماهی ، ماکیان ، شیر و لبنیات ، ۸۰٪ روی رژیم غذایی را فراهم می نمایند . جگر ، پنیر ، تخم مرغ ، غلات ، جوانه گندم ، حبوبات و مغزها نیز از منابع غذایی روی هستند .اسید اگزالیک موجود در سبزی ها به خصوص اسفناج ، چای وانواع توت جذب روی را کاهش می دهند . غذاهای سرشار از سبزی ها نیز جذب روی را مختل می کنند .
مصرف بیش از حد روی و مسمومیت با آن ( ۳۰۰-۱۰۰ میلی گرم در روز ) به ندرت مشاهده شده است . با این حال ،مصرف بیش از حد مکمل های روی جذب مس را مختل می کند . مصرف مکمل های روی ۵۰ میلی گرمی باعث کاهش HDL در مردان می شود . همچنین مصرف سولفات روی به میزان ۲ میلی گرم در روز یا بیشتر منجر به التهاب دستگاه گوارش و حالت تهوع و استفراغ می شود .
تعادل روی توسط جذب و دفع آن از روده حفظ می شود جذب به وسیله عمل انتشار و توسط یک حامل انجام می گیرد این عمل تحت کنترل هموستاتیک می باشد و میزان روی موجود در رژیم غذایی و حضور مواد دخالت کننده در جذب آن مؤثر است . بیماری های روده ای مانند بیماری کرون باعث اختلال در جذب روی می شود . حامل اصلی روی در پلاسما آلبومین می باشد . مکمل یاری آهن و روی با یکدیگر کمتر بر وضعیت روی و آهن مؤثر است و لاکتوز و گلوکز جذب روی را افزایش می دهند فیبر یا فیتات جذب روی را کاهش می دهند اما ترکیباتی مانند تانن ها این خاصیت را ندارند . دوز بالای مس نیز مانع جذب روی می شود . آهن با روی در جذب رقابت می کند نسبت ۲ به ۱ یا ۳ به ۱ آهن و روی منجر به کاهش چشمگیر دریافت روی می شود . کمبود روی اولین بار در جوانان ایران و مصر بررسی شد و علائم آن شامل هیپوگنادیسم ، کم خونی در حد متوسط ، کوتاهی قد ، کاهش مقاومت بدن در برابر بیماری ها ، نقص سیستم ایمنی و پائین بودن میزای روی پلاسما می باشد . این کمبود به علت مصرف رژیم های غنی از غلات تصفیه شده و نان هایی که خمیر آنها به خوبی ورنیامده باشد دیده شده است .
گوشت ، ماهی ، ماکیان ، شیر و لبنیات ، ۸۰٪ روی رژیم غذایی را فراهم می نمایند . جگر ، پنیر ، تخم مرغ ، غلات ، جوانه گندم ، حبوبات و مغزها نیز از منابع غذایی روی هستند .اسید اگزالیک موجود در سبزی ها به خصوص اسفناج ، چای وانواع توت جذب روی را کاهش می دهند . غذاهای سرشار از سبزی ها نیز جذب روی را مختل می کنند .
مصرف بیش از حد روی و مسمومیت با آن ( ۳۰۰-۱۰۰ میلی گرم در روز ) به ندرت مشاهده شده است . با این حال ،مصرف بیش از حد مکمل های روی جذب مس را مختل می کند . مصرف مکمل های روی ۵۰ میلی گرمی باعث کاهش HDL در مردان می شود . همچنین مصرف سولفات روی به میزان ۲ میلی گرم در روز یا بیشتر منجر به التهاب دستگاه گوارش و حالت تهوع و استفراغ می شود .
