آرزو

شاعر: ژوليده نيشابورى

هر كس كه ارزو به زر و زور مى كند

خود را زفيض رحمت حق دور مى كند

در ملك جان زياده مكن آرزو، كه مرگ

آهنگ آرزوى تو در گور مى كند

بشكن غرور خويش كه در ارتكاب جرم

شيطان كمك به آدم مغرور مى كند

دنيا چو دام و دانه آن مكر و صيد را

با يك نگاه لال و كر و كور مى كند

گر بار منّتى نتوانى برى به دوش

كارى بكن كه با عملش مور مى كند