حالا که نیستی

شاعر:  افشین جاسمی

فواره‌های سبز کنار خیابان
فواره‌های زرد...
تنها
تو تکرار نمی‌شوی
کدام درد،
تو را احساس نمی‌کند؟
ترانه‌ای در تردید
سایه‌ای در سکوت می‌گرید
و پنجره‌ها
از پشت پرده می‌لرزند
پرنده‌های خیس
خیره به پرچین‌های روبرو
تا اوج خاطره پریدند
کدام پنجره
در تو پرپر نمی‌زند؟
حالا که نیستی
سایۀ دستی
با پرنده و قیچی
جمله می‌سازد