شاعر: جلیل عمران پور
مثل باران پر از کرامت بود
شیوه‌اش تازگی، طراوت بود
در مسیر پر از شکست فصول
کوه بود و پر استقامت بود
آه دیدی که چه بود عاقبتش
آسمانی که بی نهایت بود
او برای جهان خاکی ما
سرزمینی پر از سخاوت بود
آه یک لحظه بود پر زدنش
آن‌که روشن‌ترین عبارت بود
