آفتاب نيمه شب

اي خوب رُخ كه پرده نشيني و بي حجاب
اي صد هزار جلوه‌گر و باز در نقاب
اي آفتاب نيمه شب اي ماه نيم روز
اي نجم دوربين كه نه ماهي نه آفتاب
كيهان طلايه دارت و خورشيد سايه‌ات
گيسوي حور خيمة ناز تو را ، طناب
جانهاي قُدسيان همه در حسرتت به سوز
دلهاي حوريان همه در فُرقتت كباب
انموذَج جمالي و اُسطورة جلال
درياي بي‌كراني و عالم همه سراب
آيا شود كه نيم نظر سوي ما كني
تا پر گشوده، كوچ نماييم از اين قباب
اي جلوه‌ات جمالْ دِه هرچه خو برو
اي غمزه‌ات هلاكْ كُنِ هرچه شيخ و شاب
چشم خراب دوست، خرابم نموده است
آبادي دو كوْن به قُربانِ اين خراب