فرمانبران، سزاوار فرمانروايان

قورباغه‌ها که فرمانروايي نداشتند، گروهي از نمايندگان خود را نزد زئوس (1) فرستادند تا کسي را براي فرمانروايي آن‌ها بفرستد. زئوس متوجّه سادگي بيش از حدّ آنان شد و تکّه‌چوبي را به ميان برکه‌ي آن‌ها انداخت. لحظه‌اي همه‌ي قورباغه‌ها از صداي برخورد چوب با آب به وحشت افتادند و به اعماق برکه فرار کردند، امّا اندکي بعد که چوب بر سطح آب آرام گرفت، همگي دوباره به سطح آب برگشتند و در مدّتي کوتاه چنان به آن خو گرفتند که رويش به جست و خيز مشغول شدند.
کمي بعد قورباغه‌ها که از داشتن چنين فرمانروايي نمي‌توانستند احساس بزرگي و شکوه کنند، دوباره نزد زئوس رفتند و از او خواستند تا فرمانرواي‌شان را تغيير دهد. آن‌ها به زئوس گفتند که فرمانرواي کنوني‌شان بيش از حد حليم و بردبار است.
زئوس که حوصله‌اش از دست آن‌ها سر رفته بود، ماري آبي را به برکه‌ي آن‌ها فرستاد، که هر چه از قورباغه‌ها مي‌خورد، سير نمي‌شد.
اين حکايت مي‌گويد براي آن‌که اسير حاکمي ديوسيرت نشويم، بهتر است با حاکمي بردبار و بي‌خطر بسازيم.

پي‌نوشت‌:

1.Zeus خداي خدايان يونان باستان - م.

منبع مقاله :
هندفورد، اس. اِي و ديگران؛ (1392)، افسانه‌هاي مردم دنيا (جلدهاي 9 تا 12)، ترجمه‌ي حسين ابراهيمي (الوند) و ديگران، تهران: نشر افق، چاپ سوم