کشته‌ي محبّت

مي‌گويند ميمون‌ها دوقلو مي‌زايند؛ امّا فقط به يکي از آن‌ها توجّه مي‌کنند. آن‌ها به بچّه‌ي مورد علاقه‌ي خود با مهر و محبّت غذا مي‌دهند ولي بچّه‌ي ديگرشان را به حال خود رها مي‌کنند. مشيّت خداوندي را ببينيد؛‌ مادر، کودک مورد علاقه‌ي خود را آن‌چنان محکم به سينه مي‌فشارد که کودک بيچاره خفه مي‌شود و اين در حالي است که کودک رها شده آرام‌آرام به زندگي خود ادامه مي‌دهد و بزرگ مي‌شود.
هيچ دورانديشي و احتياطي نمي‌تواند جلوي سرنوشت را بگيرد.
منبع مقاله :
هندفورد، اس. اِي و ديگران؛ (1392)، افسانه‌هاي مردم دنيا (جلدهاي 9 تا 12)، ترجمه‌ي حسين ابراهيمي (الوند) و ديگران، تهران: نشر افق، چاپ سوم