جام جم

گلرخان بگوييد ، ما را به خود پذيرند
از عــــــــــاشقان بيدل، همواره دست گيرند
دردى است در دلِ ما ، درمان نمى پذيرد
دستى به عاشقان ده كـز شوقِ دل بميرند
پـــــا نه بــــه محفلِ ما ، تاراج كن دل ما
بنگـــــــر به بــــاطل ما كز آب و گِل خميرند
ســـوداگرانِ مرگيم ، ياران شاخ و برگيم
رنـــــدان پا بــــــــرهنه، بر حال ما بــــــصيرند
پاكند مى‏فروشان، مستانِ دل‏خروشان
بــــربسته چشم و گوشان، پيران سر به زيرند
بــردار جام مى را، جم را گذار و كى را
فــــــرزند مـــــاه و دى را، كاينان چو ما اسيرند