كعبه مقصود

هـــر جا كه شدم از تو ندايى نشنيدم
جـــز از بت و بتخــــانه اثـــر هيچ نديدم
آفـــــاق پر از غلغله است از تو و هرگز
بــــا گــــوش كر خود بصدايى نرسيدم
دنيـــا همه درياى حيات و من مسكين
يـك قطره از اين موج خروشان نچشيدم
رفتند حــــريفان به سوى كعبه مقصود
بــا محملــــى از نور و به گردش نرسيدم
اين خــــرقه پوسيده رها كرده و رفتند
مـــن شـاد باين پوسته در خرقه خزيدم
صاحبدل آشفته گذشت از پل و من باز
دنبـــال خســــان پشت به پل كرده دويدم
مرغان همه بشكسته قفس را و پريدند
مــن در قفس افتــــاده به خــود تار تنيدم
يــا رب شود آن روز كه در جمع حريفان
بينم كـــه از اين لانــــه گنديــــــده پريدم