ساغر فنا

در جهــــــان بــــــود اثر از جــــاى پاى تو
تا نغمــــه‏اى بــــود به فلك از نداى تو
تا ساغر است و مستى و ميخوارگى و عشق
تا مسجد است و بتكـده و دير جاى تو
تــــــا هست رنگــــــى از سخــــن دلــپذير تو
تا هست بويـــــى از تو و از مدّعاى تو
تـــــا هست واژه اى ز تــــــو در بين واژه هـــا
تا هست رونقــــى ز تو و گفته هاى تو
هـرگز نه آنچه در خور عشق است و عاشقى
تا يك نشــــــــــانه‏اى نبود از فناى تو