نویسنده: علی شیرازی
شخصیت و كمال «ساره»، همسر حضرت ابراهیم (علیه السلام)، از خدمت مستمر و بی شائبه به میهمانان همسرش، آشكار بود.
یكی از آداب میهمانداری آن است كه غذا را هر چه زودتر آماده كنند، چرا كه میهمان - مخصوصاً اگر مسافر باشد - غالباً خسته و گرسنه است؛ لذا به غذا و استراحت نیاز دارد؛ از این رو باید زودتر غذای او را آماده كنند تا بتوانند به استراحت بپردازند.
ساره بدین گونه عمل می‌كرد و همواره برای خدمت به میهمانان آماده بود. (1) تا آن جا قرآن كریم می‌فرماید: «آیا حكایت مهمانان ابراهیم صلی الله علیه به تو رسیده است؟» (2)
زمانی كه میهمان‌ها بر ابراهیم وارد شدند، او نزد ساره آمد و در مدّت كوتاهی گوساله‌ی بریان شده‌ی را برای میهمانان بُرد:
«فما لبِثَ ان جاءَ بعجلِ حَنیذِ» (3)؛ طولی نكشید كه گوساله‌ای بریان شده آورد. عشق به میهمان، رضایت ابراهیم از ساره و بالاتر از این رو، محبت محبوب به ساره، ایمانی سرشار را در وجود او تدارك دیده بود، تا جایی كه با فرشتگان سخن می‌گفت و از آنان سخن می‌شنید:
همان معنویت باعث شد كه خداوند پاداش این همسر فداكار را در سن پیری به او عطا كند و توسط فرستگان به وی بشارت فرزندانی دهد كه هر كدام، رسالت پیامبری را بر دوش داشتند.
قرآن كریم می‌فرماید: «هنگامی كه فرشته‌ها با ابراهیم خلیل سخن می‌گفتند، همسر او نیز حضور داشت و ایستاده بود و سرور و خوشحالی داشت. پس او را به «اسحاق» و پس از او، «یعقوب» بشارت دادیم.» (4)
یعنی علاوه بر فرزند (اسحاق)، بشارت نوه (یعقوب) هم به ساره داده شد.
سپس همسر ابراهیم عرض كرد: «آیا من مادر می‌شوم؟ در حالی كه فرتوت و سالمند و كهنسالم و همسرم نیز پیرمردی است. این راستی چیز عجیبی است.» (5)
فرشتگان به او گفتند: «آیا از رحمت خدا و امر خداوند در تعجب هستی؟ در حالی كه رحمت خدا و بركاتش بر شما خاندان نبوت بوده است و شما از این بركات غیبی، بی شمار دیده‌اید.» (6)
پی‌نوشت‌ها:
1. بحارالانوار، ج12، ص 11.
2. ذاریات (51) آیه‌ی 24.
3. هود (11) آیه‌ی 69.
4. همان، آیه‌ی 71.
5. همان، آیه‌ی 72.
6. همان، آیه‌ی 73.
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.
