نویسنده: علی شیرازی
عموره، همسر صالحه‌ی حضرت نوح علیه اسلام، مادر سام و یكی از اجداد پیامبر بزرگوار اسلام، حضرت محمدبن عبدالله (صلی الله علیه و آله و سلم)، است.
وی، اولیّن زنی است كه به حضرت نوح ایمان آورد. عموره، قبل از این كه به عقد حضرت نوح درآید، روزی شنید كه آن حضرت با صدای بلند می‌گوید: ای مردم بگوئید: «لا إله الّا الله»، و شهادت دهید كه آدم و ادریس، دو پیامبر برگزیده خدا بودند و بعد از من، ابراهیم می‌آید كه او نیز خلیفه خداوند است. بعد از او، موسای كلیم و عیسای مسیح می آیند كه عیسی از روح القدس خلق خواهد شد. محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) پیامبر خداست و او گواه من بر شماست كه برای تبلیغ رسالت پروردگار بپاخاستم.»
از این ندا، كوه‌ها به لرزه درآمد، آتشكده‌ها خاموش شد و «عموره» نیز با شنیدن آن صدا، نور ایمان گرفت و به انوار الهی مزیّن شد. (1)
پدر عموره، از این حركت دخترش عصبانی شد، وی را تنبیه كرد و گفت: «نگرانم كه پادشاه از جریان آگاه شود و تو را بكشد!»
عموره جواب داد: «ای پدر! مگر نمی‌بینی كه یك مرد تنها و ضعیف، با یك فریاد، همه‌ی شما را هراسان كرد؟! اگر او پیامبر الهی نبود، هرگز جرأت نمی‌كرد كه چنین سخنانی را بگوید.»
ایمان عموره، باعث یك سال زندانی شدن او توسط پدرش شد. در زندان، از غذا خبری نبود. پس از یك سال كه او را از زندان بیرون آوردند، نور عظیمی سرتاسر وجودش را پوشانده بود.
پدر از آن حالت نیكو، تعجب كرد و پرسید: «چگونه بی‌طعام، در زندان به سر برده‌ای و باز نورانی و زنده‌ای؟
دختر گفت: «من در زندان به پروردگار نوح استغاثه كردم و حضرت نوح با استفاده از اعجاز، برایم غذا می‌آورد و من از آن میل می‌كردم!»
پس از آزادی از زندان، نوح (علیه السلام) با عموره ازدواج كرد و ثمره‌ی آن، فرزند صالحی به نام «سام» بود كه جانشین حضرت نوح شد.» (2)
پی‌نوشت‌ها:
1. بررسی تاریخی منزلت زن از دیدگاه اسلام، ص 43.
2. ریاحین الشریعه، ج5، ص 139، به نقل از بحارالانوار، ج5.
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.
