توجه به كودكان و نوجوانان در مراسم مذهبي

در مجالس بچه‌ها را هم با خودتان ببريد. حديث داريم كه وقتي امام باقر(ع) مي‌خواست دعا كند، به كوچولوها مي‌گفت: بياييد. من دعا مي‌كنم شما آمين بگوييد. چون بچه بي‌گناه است. يعني در دعاها بچه‌ها را هم شركت بدهيد. منتهي نه طولاني! طولاني نباشد. گاهي وقت‌ها ما يك كارهايي مي‌كنيم، بايد حساب بچه را هم بكنيم. مثلاً بچه‌هاي 7 ساله را به جمكران مي‌آورند. «قَلْبِي مَحْجُوبٌ وَ نَفْسِي مَعْيُوبٌ» (بحارالانوار/ج84/ص339) دعاي عارفان! گفتم: بابا اين نفس ندارد. ولش كن برود بازي كند. (خنده‌ي حضار) يعني گاهي وقت‌ها كه مي‌خواهيم بچه را تربيت كنيم ما اصلاً نمي‌فهميم كه چطور تربيت كنيم؟ ببين ما گاهي هم مي‌خواهيم تربيت كنيم، نمي‌دانيم چطور تربيت كنيم. فكر مي‌كنيم اگر بزنيم خوب مي‌شود. فكر مي‌كنيم اگر همه‌ي دعا را بخوانيم... دعا را كه نگفته همه را بخوان. آن مقداري كه حال داري بخوان. اگر مي‌بيني مثلاً اين دعاي كميل 40 دقيقه طول مي‌كشد، يك ربعش را حال داري، يك ربعش را بخوان. قرآن از كساني كه با كسالت نماز مي‌خوانند انتقاد مي‌كند. مي‌گويد: چرا اينها نمازشان با بي‌حالي است؟ نشاط در دعا يك ارزش است. حالا! در مجالس بچه‌ها را هم ببريد.
منبع:http://www.qaraati.net
/س