ميوه مسموم غربي
نويسنده: غزل سيد ابراهيمي
پس از سخنراني محمود احمدي نژاد، رئيس جمهور ايران و زير سؤال بردن قضيه هولوکاست بار ديگر اختلاف نظر در خصوص اين واقعه و واقعي بودن يا غيرواقعي نبودن آن در بين مجامع علمي و تاريخي بالا گرفت.
در اروپا از اواخر دهه 80 تعدادي از اعضاي آژانس بين المللي صهيونيستي به سرپرستي «رنه ساموئل سيرات» ، خاخام معروف فرانسوي قانوني را تهيه کردند که بالاخره در ژوئيه سال 1990 در فرانسه به تصويب رسيد که به موجب آن هر گونه ترديد درباره هولوکاست اعم از ترديد درباره کشتار يهوديان در جنگ جهاني دوم، وجود اتاق هاي گاز و ترديد در رقم ميليوني قربانيان يهودي جرم تلقي شده و متخلفان به يک ماه تا يکسال زندان و پرداخت 3 هزار تا 300 هزار فرانک جريمه مي شوند.
در اثر لابي هاي صهيونيستي آمريکايي، اسرائيلي، انگليسي و فرانسوي اين قانون در سراسر اروپا نيز به تصويب رسيد و هرگونه ترديد درباره هولوکاست در اين کشورها جرم محسوب مي شود.
همچنين ادعا شده در برخي از اين اردوگاهها اتاقهايي بود که يهوديان را به صورت دسته جمعي به آن وارد و توسط گازي به نام «زيکلون ب» خفه شده اند.
اولين بار آمار 6 ميليون نفر توسط دادگاه بين المللي نورنبرگ در سال 1946 و براساس شهادت «رودلف هس» فرمانده آشويتس و دستيار هيتلر منتشر شد ولي بعدها مشخص شد که هس اين اعتراف ها را زير شکنجه شديد خود، همسر و فرزندانش نموده است.
هس در اعتراف هاي خود از اردوگاهي به نام «ولزيک» نام برده در حالي که اين اردوگاه وجود خارجي ندارد. پس از پايان يافتن جنگ و پيروزي متفقين، تصاويري از کشته هاي يهودي به ثبت رسيد که نشان از يک نسل کشي را القا مي کرد. در ابتدا مقابل اردوگاه آشوويتس لوحي نصب شد که يادبود 6 ميليون قرباني يهودي بود.
بعدها نويسندگان يهودي از جمله «رائو هيلبرگ» نويسنده کتاب مرجع نابودي يهوديان اروپا رقم کل مرگ و ميرها به هر دليل را 5/1 ميليون و پس از وي «جرالد ريتلينگر» نويسنده کتاب «راه حل نهايي» عدد 4/6 ميليون عنوان کردند.
در سال 1990 يک لوح مقابل آشوويتس نصب شد که روي آن چنين نوشته شده بود: چهار ميليون نفر بدست قاتلان نازي بين سالهاي 1940 تا 1945 شکنجه و کشته شده اند.
باز با اين وجود موزه دولتي آشوويتس لهستان همگام با موزه يادواشم (موزه هولوکاست) در اسرائيل اين عدد چهار ميليون را هم زير سؤال بردند و آن را اغراق آميز خواندند. در آخرين آمار مسؤلان لهستاني و اسرائيلي رقم احتياط آميز 1/1 ميليون نفر کشته را در آشوويتس اعلام کرده اند حال آن که «ژان کلود پرساک» محقق فرانسوي در کتابي در مورد آشوويتس رقم 775 هزار نفر را مورد تأکيد قرار مي دهد.
سالنامه آماري يهوديان، آمار يهوديان اروپا پيش از جنگ جهاني دوم را سه ميليون و صد و بيست هزار نفر عنوان کرده، سالنامه اي که پيش از جنگ منتشر شد.
آلمان پيش از جنگ ششصد هزار يهودي داشت که هيتلر 400 هزار نفر از آنان را از آلمان اخراج کرد.
سالنامه آماري يهوديان در سال پس از جنگ، آمار يهوديان اروپا را حدود سه ميليون نفر عنوان کرده است.
و اما 6 ميليون قرباني، حقيقت اين است که اين رقم تنها بهانه اي است براي غرامت گرفتن از کشورهايي چون آلمان، اتريش، سوئيس و ... ، به طوري که آلمان تاکنون نزديک به 100 ميليارد مارک غرامت هولوکاست به اسرائيل داده است و طبق اين قرارداد تا سال 2030 هر ساله بايد اين خسارت به اسرائيل پرداخت شود.
نورمن فينگلشتاين، محقق يهودي که پدر و مادرش از اسراي اين اردوگاه بوده اند، کتابي به نام صنعت هولوکاست نوشته و آن را يک صنعت پولساز براي غرامت گرفتن خوانده و نه يک واقعيت تاريخي.
در دو سال آخر جنگ جهاني، بيماري تيفوس در اروپا فراگير شد عکسهايي از زندانيان آشوويتس وجود دارد که زنداني ها را لاغر و نحيف نشان مي دهد، به صورتي که دنده هايشان از شدت لاغري پيداست و اين يکي از نشانه هاي تيفوس است. يهوديان افراطي معتقدند که قسمت عظيمي از کشته شده ها توسط گاز «زيکلون ب» کشته شده اند و در مقابل، تجديد نظرخواه ها معتقدند آلماني ها به دليل گسترش تيفوس نمي توانستند بيماران را مداوا کنند و تنها بدن، لباس و اتاقهاي اسرا را با گاز «زيکلون ب» ضدعفوني مي کردند، اجساد کساني را هم که بر اثر تيفوس مي مردند مي سوزاندند تا از گسترش بيماري در ميان نيروهاي آلماني و ساير اسرا جلوگيري کنند.
شايد اين موارد است که دستمايه يهوديان قرار گرفته تا واقعيت ها را به شکلي وارونه جلوه دهند و از آن بهره برداري تاريخي، سياسي و اقتصادي کنند.
يک تجديد نظرخواه هم در مورد هولوکاست مي گويد که اگر هيتلر در تمام چهار سال جنگ مشغول سوزاندن يهودي ها بوده باشد، با توجه به تعداد کوره ها و زمان سوختني بدن انسان تعداد قربانيان حداکثر 50 هزار نفر خواهد بود و نه 6 ميليون نفر!
از ديگر تجديد نظرخواهان مي توان از ديويد ايروينگ انگليسي به عنوان مورخ بسيار معتبر جنگ جهاني دوم و رابرت فوريسون فرانسوي نام برد. در زمينه انکار اتاقهاي گاز هم مي توان از فرد لوختر آمريکايي نام برد، او که يک متخصص ساختمان زندان است در بازگشت از اردوگاه آشوويتس در يک گزارش 196 صفحه اي وجود اتاق هاي گاز را انکار کرد.
و بالاخره روژه گارودي، عضو جنبش مقاومت فرانسه در جنگ دوم جهاني که او هم هولوکاست را ناصحيح دانسته است. يکي از دلايل اين گروه اين بوده که از سوزاندن 6 ميليون انسان در طول 2 يا 3 سال هيچ مدرک تاريخي يا جغرافيايي بر جاي نمانده است. هيچ عکس، نقشه و نشانه اي.
اين دليل موجب شد تا در دهه 80 يک يهودي بنام پرفسور آرنوماير اقرار کند که: «منابع موجود براي تحقيق در مورد اتاقهاي گاز کم و غيرقابل اعتمادند. »
پرفسور ماير در سال 1988 اظهار داشت که بيشتر يهوديان بين سالهاي 1942 و 1945 بر اثر امراض طبيعي مرده اند.
گروههاي خشونت طلب صهيونيست مانند JDL به رهبري «مير کاهان» در سالهاي 1970 تا 1990 بارها تجديد نظرخواهان را مورد حمله قرار دادند.
آنها در سال 1985 يک دفتر آلماني - آمريکايي را به دليل شک در مورد نسل کشي يهوديان به آتش کشاندند و سپس در سالهاي بعدي حملات خود را بر مؤسسه مطالعات تاريخي متمرکز کردند، مؤسسه اي که کتابهايي در مورد نسل کشي يهوديان را منتشر مي کرد. از جمله کتاب «آيا 6 ميليون نفر کشته شدند؟ » ، اين مؤسسه بارها مورد حمله مسلحانه قرار گرفت تا اين که پرتاب بمب آتش زا در 4 ژوييه 1984 اين مؤسسه را ويران کرد.
در اين حادثه تجهيزات اداري، نسخه هاي خطي، آثار هنري، نمونه ها، نگاتيو فيلم ها و دهها هزار کتاب از بين رفت و مؤسسه به صورت 90درصد تخريب شد.
پرفسور آرتور باتز در مورد تجديد نظرخواهان چنين مي گويد: «صهيونيست ها ما را انکار کننده مي خوانند، يعني به صورت کلي منکر کشتار يهوديان در جنگ جهاني ولي تجديد نظرخواهي واژه اي است که تحريف در برخي ايجاد يک واقعه را بررسي مي کند. »
پرفسور باتز که به خاطر کتابش منکر هولوکاست خوانده مي شود، وضعيت تجديد نظرخواهان را اين گونه توصيف مي کند: «تا پيش از سال 1977 علنا براي مردم در هتل «رايشف» هامبورگ در اين زمينه سخنراني کردم اما امروزه تلاش مخفيانه براي برگزاري چنين نشستي در زيرزمين يک مزرعه روستايي متروکه در آلمان کاري خطرناک خواهد بود. »
و اکنون ديويد ايروينگ در اتريش زنداني است، روژه گارودي در دادگاه محکوم مي شود و فرد لوچتر بهترين متخصص سيستمهاي اتاقها اعدام به دليل انکار اتاقهاي گاز در اردوگاه آشوويتس از تمام مناسب دولتي برکنار مي شود و بسياري از محققان و مورخان که به دليل حساسيت موضوع سکوت را اختيار کرده اند.
به هر حال 27 ژانويه هر سال مراسمي به عنوان سالروز يادبود هولوکاست در مقابل اردوگاه آشوويتس در لهستان برگزار مي شود. مراسمي که سال به سال کم رونق تر مي شود و حادثه اي که روز به روز ميزان واقعي بودن آن زير سؤال مي رود.
منبع: مجله شاهد جوان شماره 8
/س
در اروپا از اواخر دهه 80 تعدادي از اعضاي آژانس بين المللي صهيونيستي به سرپرستي «رنه ساموئل سيرات» ، خاخام معروف فرانسوي قانوني را تهيه کردند که بالاخره در ژوئيه سال 1990 در فرانسه به تصويب رسيد که به موجب آن هر گونه ترديد درباره هولوکاست اعم از ترديد درباره کشتار يهوديان در جنگ جهاني دوم، وجود اتاق هاي گاز و ترديد در رقم ميليوني قربانيان يهودي جرم تلقي شده و متخلفان به يک ماه تا يکسال زندان و پرداخت 3 هزار تا 300 هزار فرانک جريمه مي شوند.
در اثر لابي هاي صهيونيستي آمريکايي، اسرائيلي، انگليسي و فرانسوي اين قانون در سراسر اروپا نيز به تصويب رسيد و هرگونه ترديد درباره هولوکاست در اين کشورها جرم محسوب مي شود.
هولوکاست
همچنين ادعا شده در برخي از اين اردوگاهها اتاقهايي بود که يهوديان را به صورت دسته جمعي به آن وارد و توسط گازي به نام «زيکلون ب» خفه شده اند.
اولين بار آمار 6 ميليون نفر توسط دادگاه بين المللي نورنبرگ در سال 1946 و براساس شهادت «رودلف هس» فرمانده آشويتس و دستيار هيتلر منتشر شد ولي بعدها مشخص شد که هس اين اعتراف ها را زير شکنجه شديد خود، همسر و فرزندانش نموده است.
هس در اعتراف هاي خود از اردوگاهي به نام «ولزيک» نام برده در حالي که اين اردوگاه وجود خارجي ندارد. پس از پايان يافتن جنگ و پيروزي متفقين، تصاويري از کشته هاي يهودي به ثبت رسيد که نشان از يک نسل کشي را القا مي کرد. در ابتدا مقابل اردوگاه آشوويتس لوحي نصب شد که يادبود 6 ميليون قرباني يهودي بود.
بعدها نويسندگان يهودي از جمله «رائو هيلبرگ» نويسنده کتاب مرجع نابودي يهوديان اروپا رقم کل مرگ و ميرها به هر دليل را 5/1 ميليون و پس از وي «جرالد ريتلينگر» نويسنده کتاب «راه حل نهايي» عدد 4/6 ميليون عنوان کردند.
در سال 1990 يک لوح مقابل آشوويتس نصب شد که روي آن چنين نوشته شده بود: چهار ميليون نفر بدست قاتلان نازي بين سالهاي 1940 تا 1945 شکنجه و کشته شده اند.
باز با اين وجود موزه دولتي آشوويتس لهستان همگام با موزه يادواشم (موزه هولوکاست) در اسرائيل اين عدد چهار ميليون را هم زير سؤال بردند و آن را اغراق آميز خواندند. در آخرين آمار مسؤلان لهستاني و اسرائيلي رقم احتياط آميز 1/1 ميليون نفر کشته را در آشوويتس اعلام کرده اند حال آن که «ژان کلود پرساک» محقق فرانسوي در کتابي در مورد آشوويتس رقم 775 هزار نفر را مورد تأکيد قرار مي دهد.
رقم يا صنعت پولساز
سالنامه آماري يهوديان، آمار يهوديان اروپا پيش از جنگ جهاني دوم را سه ميليون و صد و بيست هزار نفر عنوان کرده، سالنامه اي که پيش از جنگ منتشر شد.
آلمان پيش از جنگ ششصد هزار يهودي داشت که هيتلر 400 هزار نفر از آنان را از آلمان اخراج کرد.
سالنامه آماري يهوديان در سال پس از جنگ، آمار يهوديان اروپا را حدود سه ميليون نفر عنوان کرده است.
و اما 6 ميليون قرباني، حقيقت اين است که اين رقم تنها بهانه اي است براي غرامت گرفتن از کشورهايي چون آلمان، اتريش، سوئيس و ... ، به طوري که آلمان تاکنون نزديک به 100 ميليارد مارک غرامت هولوکاست به اسرائيل داده است و طبق اين قرارداد تا سال 2030 هر ساله بايد اين خسارت به اسرائيل پرداخت شود.
نورمن فينگلشتاين، محقق يهودي که پدر و مادرش از اسراي اين اردوگاه بوده اند، کتابي به نام صنعت هولوکاست نوشته و آن را يک صنعت پولساز براي غرامت گرفتن خوانده و نه يک واقعيت تاريخي.
زيکلون يا شپش کش
در دو سال آخر جنگ جهاني، بيماري تيفوس در اروپا فراگير شد عکسهايي از زندانيان آشوويتس وجود دارد که زنداني ها را لاغر و نحيف نشان مي دهد، به صورتي که دنده هايشان از شدت لاغري پيداست و اين يکي از نشانه هاي تيفوس است. يهوديان افراطي معتقدند که قسمت عظيمي از کشته شده ها توسط گاز «زيکلون ب» کشته شده اند و در مقابل، تجديد نظرخواه ها معتقدند آلماني ها به دليل گسترش تيفوس نمي توانستند بيماران را مداوا کنند و تنها بدن، لباس و اتاقهاي اسرا را با گاز «زيکلون ب» ضدعفوني مي کردند، اجساد کساني را هم که بر اثر تيفوس مي مردند مي سوزاندند تا از گسترش بيماري در ميان نيروهاي آلماني و ساير اسرا جلوگيري کنند.
شايد اين موارد است که دستمايه يهوديان قرار گرفته تا واقعيت ها را به شکلي وارونه جلوه دهند و از آن بهره برداري تاريخي، سياسي و اقتصادي کنند.
يک تجديد نظرخواه هم در مورد هولوکاست مي گويد که اگر هيتلر در تمام چهار سال جنگ مشغول سوزاندن يهودي ها بوده باشد، با توجه به تعداد کوره ها و زمان سوختني بدن انسان تعداد قربانيان حداکثر 50 هزار نفر خواهد بود و نه 6 ميليون نفر!
تجديد نظرخواهان
از ديگر تجديد نظرخواهان مي توان از ديويد ايروينگ انگليسي به عنوان مورخ بسيار معتبر جنگ جهاني دوم و رابرت فوريسون فرانسوي نام برد. در زمينه انکار اتاقهاي گاز هم مي توان از فرد لوختر آمريکايي نام برد، او که يک متخصص ساختمان زندان است در بازگشت از اردوگاه آشوويتس در يک گزارش 196 صفحه اي وجود اتاق هاي گاز را انکار کرد.
و بالاخره روژه گارودي، عضو جنبش مقاومت فرانسه در جنگ دوم جهاني که او هم هولوکاست را ناصحيح دانسته است. يکي از دلايل اين گروه اين بوده که از سوزاندن 6 ميليون انسان در طول 2 يا 3 سال هيچ مدرک تاريخي يا جغرافيايي بر جاي نمانده است. هيچ عکس، نقشه و نشانه اي.
اين دليل موجب شد تا در دهه 80 يک يهودي بنام پرفسور آرنوماير اقرار کند که: «منابع موجود براي تحقيق در مورد اتاقهاي گاز کم و غيرقابل اعتمادند. »
پرفسور ماير در سال 1988 اظهار داشت که بيشتر يهوديان بين سالهاي 1942 و 1945 بر اثر امراض طبيعي مرده اند.
عاقبت تجديد نظرخواهان
گروههاي خشونت طلب صهيونيست مانند JDL به رهبري «مير کاهان» در سالهاي 1970 تا 1990 بارها تجديد نظرخواهان را مورد حمله قرار دادند.
آنها در سال 1985 يک دفتر آلماني - آمريکايي را به دليل شک در مورد نسل کشي يهوديان به آتش کشاندند و سپس در سالهاي بعدي حملات خود را بر مؤسسه مطالعات تاريخي متمرکز کردند، مؤسسه اي که کتابهايي در مورد نسل کشي يهوديان را منتشر مي کرد. از جمله کتاب «آيا 6 ميليون نفر کشته شدند؟ » ، اين مؤسسه بارها مورد حمله مسلحانه قرار گرفت تا اين که پرتاب بمب آتش زا در 4 ژوييه 1984 اين مؤسسه را ويران کرد.
در اين حادثه تجهيزات اداري، نسخه هاي خطي، آثار هنري، نمونه ها، نگاتيو فيلم ها و دهها هزار کتاب از بين رفت و مؤسسه به صورت 90درصد تخريب شد.
پرفسور آرتور باتز در مورد تجديد نظرخواهان چنين مي گويد: «صهيونيست ها ما را انکار کننده مي خوانند، يعني به صورت کلي منکر کشتار يهوديان در جنگ جهاني ولي تجديد نظرخواهي واژه اي است که تحريف در برخي ايجاد يک واقعه را بررسي مي کند. »
پرفسور باتز که به خاطر کتابش منکر هولوکاست خوانده مي شود، وضعيت تجديد نظرخواهان را اين گونه توصيف مي کند: «تا پيش از سال 1977 علنا براي مردم در هتل «رايشف» هامبورگ در اين زمينه سخنراني کردم اما امروزه تلاش مخفيانه براي برگزاري چنين نشستي در زيرزمين يک مزرعه روستايي متروکه در آلمان کاري خطرناک خواهد بود. »
و اکنون ديويد ايروينگ در اتريش زنداني است، روژه گارودي در دادگاه محکوم مي شود و فرد لوچتر بهترين متخصص سيستمهاي اتاقها اعدام به دليل انکار اتاقهاي گاز در اردوگاه آشوويتس از تمام مناسب دولتي برکنار مي شود و بسياري از محققان و مورخان که به دليل حساسيت موضوع سکوت را اختيار کرده اند.
به هر حال 27 ژانويه هر سال مراسمي به عنوان سالروز يادبود هولوکاست در مقابل اردوگاه آشوويتس در لهستان برگزار مي شود. مراسمي که سال به سال کم رونق تر مي شود و حادثه اي که روز به روز ميزان واقعي بودن آن زير سؤال مي رود.
منبع: مجله شاهد جوان شماره 8
/س
