مجله تايم در گزارشي به طبقه‌بندي 15 مدل خودرويي پرداخته است که از سال 1899تاکنون ساخته شده‌اند و در شمار عجيب ترين و بدترين خودروهاي تاريخ جاي دارند. طبقه بندي مجله تايم بر پايه عجيب و يا زشت بودن اين خودروها انجام شده است و ذکر اين نکته ضروري به نظر مي رسد که بيشتر اين خودروهاي عجيب ساخت آمريکا هستند. با وجود اين در ليست تايم خودروهاي اروپايي و ژاپني نيز حضور دارند. در اين گزارش10 خودرو از 15 خودروي عجيبي که تايم طبقه بندي کرده است معرفي مي شوند:
اسب بدون اسب /(1899) Horsey Horseless
اين خودرو را «يوريا اسميت» در «بتل کريک» ميشيگان طراحي کرد. به نظر مي رسد اين خودرو حلقه گمشده تکامل ميان کالسکه و يک ماشين باشد. اين خودرو به جاي کاپوت جلو داراي يک کله اسب چوبي است. اين کله اسب چوبي در حقيقت همان مخزن سوخت است که براي نترساندن اسبهايي که هنوز در آن زمان به عنوان مهمترين وسيله نقليه به کار مي‌رفتند مفيد بود. واضح نيست که اين خودرو واقعا ساخته شده است و يا تنها طرح آن روي کاغذ باقي مانده است.
اورلند اکتو- اتو/(1911)Overland OctoAuto
اين خودرو را ميلتون ريوز طراحي کرده است. اين خودرو به دليل اينکه هشت چرخ داشته است «اکتوـ اتو» نامگذاري شده است. خودروي مذکور در مسابقات 500 مايلي ايندياناپليس شرکت کرد و نتايج متوسطي به دست آورد به‌طوري که يک سال بعد، ميلتون ريوز خودروي شش چرخي را معرفي کرد.
دوچرخ برو/ (1913) Bi-Autogo
به سختي مي توان اين خودرو را در گروه خاصي قرار داد. اما به هر حال به نظر مي رسد که اين خودرو يک موتورسيکلت باشد که در عين حال به يک موتور V8 مجهز شده است. اين خودروي عجيب را «جيمز اسکريپس ـ بوس» ساخته است.
ديمکسيون فولر/ (1933) Fuller Dymaxion
ايده ساخت اين خودرو را «آر. باکمينستر فولر» داده است و اولين خودرويي که در حد واسط يک ماشين، يک قايق و يک هواپيما است. اين خودرو بسيار بي‌ثبات و به سختي قابل هدايت بود. به هر حال اين خودرو اولين نمونه از سري طولاني تلاشهايي براي توسعه وسايل نقليه‌اي است که هم در هوا، هم در زمين و هم در دريا قابل استفاده باشند.
هوا ـ ماشين واترمن / (1957) Waterman Aerobile
اين وسيله نقليه را که «والدو واترمن» ساخته است در حقيقت هواپيمايي بود که مي‌توانست در جاده نيز حرکت کند. بعد از نخستين تلاشهاي نااميدکننده سال 1933 در ساخت خودروي ديمکسيون فولر، اين «هوا ـ ماشين» (Aerobile) ساخته شد که بالهايي تاشو داشت. اين به اصطلاح خودرو نيز نتوانست هيچ موفقيتي به دست آورد.
آمفيکار / (1961) Amphicar
اين خودرو که وسيله نقليه اي بين يک قايق و يک ماشين بود در خيابان به اندازه کافي خوب عمل مي کرد اما حداکثر سرعت آن بالاتر از 20 کيلومتر بر ساعت نمي‌رفت. از اين خودرو بين سالهاي 1961 تا 68 حداکثر چهار هزار نمونه ساخته شد.
پيل تريدنت/ (1966) Peel Trident
اين خودرو به دلايل هنوز ناشناخته ساخته شد. به نظر مي‌رسد که تنها براي يک مجموعه از يک سري فيلمهاي علمي تخيلي که در آن سالها توليد مي‌شد ساخته شده بود.
زادپ ژانوس / (1958) Zunndapp Janus
اين خودرو را يک شرکت توليدکننده موتورسيکلت در نورينبرگ ساخت. اين خودرو يک موتور 250 سي.سي با 14 اسب بخار داشت که سرعت آن را به 70 کيلومتر برساعت مي رساند. اما ويژگي اين خودرو به خاطر محل قرارگيري صندلي‌هاي آن بود. به‌طوري‌که صندلي‌هاي عقب در جهت مخالف صندلي‌هاي جلو بودند. بنابراين سرنشينان صندلي‌هاي جلو، روبه روي خود و سرنشينان عقب نيز روبه روي خود را مي‌ديدند.
لامبورگيني «ال ـ ام 002»/ (1986) Lamborghini LM002
اين مدل لامبورگيني در سالهايي ساخته شد که هنوز مدل «هامر اچ ـ 2» اين خودرو توليد نشده بود. اين LM002 يک موتور V12 داشت و احتمالاً براي براي اميرهاي ثروتمند خاورميانه ساخته شده بود. «اودي حسين» پسر صدام يکي از اين مدلها را سوار مي‌شد.
«پلاي ماس پراور» / (1997) Plymouth Prowler
با ورود رايانه‌ها در مطالعات مربوط به طراحي خودرو، چندين خودروي عجيب از جمله اين «پراور» طراحي شدند. «چيپ فوز»، طراح اين وسيله نقليه بود. وي مي‌خواست با ساخت اين خودرو کاري کند که دهن مردم از تعجب باز بماند.
منبع:روزنامه اطلاعات/س
