معرفی دارچین و خواص درمانی آن

دارچین گونه‌های مختلفی دارد و تمامی آنها خواص درمانی دارند. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک گونه از دارچین که نسبت به دیگر گونه‌ها مرغوب‌تر می‌باشد (دارچین سیلان) اشاره شده است.

نام علمی درخت:

Cinnamomum versum J.S. Presl.، نام فرانسه دارچین Cannelle، نام فرانسه درخت Cannelier، نام انگلیسی دارچین Cinnamon و نام انگلیسی درخت tree Cinnamon می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، دارچین، دارچینی، دارچین سیلان، قرفه‌ی الدارچینی، دارصینی و قرفه نامیده شده است. دارچین یا دارچینی عبارتست از پوست شاخه درخت هندی که در بازار به صورت استوانه‌ای به رنگ مایل به قهوه‌ای در اندازه‌های مختلف، خوشبو و با طعم شیرین مایل به تلخی که اثر آن در دهان به مدت زیادی باقی می‌ماند.

تیره گیاه:

برگ بو Lauraceae

نوع گیاه:

درخت

مشخصات ظاهری درخت:

درختی است به ارتفاع حدود 6 متر، همیشه سبز و معطر، برگ‌های آن شبیه برگ درخت گردو، متقابل، بیضوی، دراز، نوک تیز، صاف، شفاف و سطح فوقانی پهنک برگ غبار‌آلود، گل‌های آن کوچک، سبز یا سفیدِ مایل به زرد و خوشه‌ای و میوه‌اش بیضی شکل، گوشتدار و به رنگ ارغوانی گاهی موارد سبز و محتوای میوه یک دانه با مغز روغنی می‌باشد.

بیشتر بخوانید: خواص و کاربرد دارچین

 

مشخصات ظاهری دارچین:

دارچین یا دارچینی عبارتست از پوست شاخه درخت هندی که در بازار به صورت استوانه‌ای به رنگ مایل به قهوه‌ای در اندازه‌های مختلف، خوشبو و با طعم شیرین مایل به تلخی که اثر آن در دهان به مدت زیادی باقی می‌ماند.

طبیعت دارچین:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن گرم است.

رویش جغرافیایی:

این درخت در ایران نمی‌روید و در کشورهای جنوب شرق آسیا کاشته می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در دارچین:

اسانس روغنی فرّار، اوژنول، تانن، سافرول، سینامیک آلدئید، کومینیک آلدئید، کاریوفیلین، ال فلاندرن، پی سیمن، پی‌نن، سینامودهاید، سینئول و غیره در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

پوست شاخه‌های درخت (دارچین).

نحوه مصرف:

به طور معمول دارچین را به صورت پودر شده استفاده می‌کنند و در صنایع غذایی نیز کاربرد دارد.

خواص درمانی:

انرژی‌زا و مقوی معده، محرک هاضمه و تسریع کننده جریان خون، ضد رطوبت و سردی و گرم کننده، ضد تب و لرز و مسکن درد مفاصل، ضد اسپاسم و مفید برای سرماخوردگی، مقوی کبد و اشتهاآور، آرام‌بخش و قاعده‌آور، بازکننده مجاری ادراری و پاک کننده سینه و حنجره، خارج کننده اخلاط عفونی و آنتی‌بیوتیک، تقویت کننده حس بویایی و افزاینده قدرت بینایی، رفع کننده پریدن پلک‌ها و مسکن دردهای رحمی، تقویت کننده نیروی جنسی در مردان و افزاینده اسپرم، تمیزکننده معده و افزاینده مقاومت بدن در برابر امراض، بازکننده عروق و قبض کننده، دفع کننده انواع کرم‌های روده و کاهنده چربی، از بین برنده بوی بد دهان و باز کننده انسدادهای کبدی، تقویت کننده حافظه و ضد نفخ معده می‌باشد. در ضمن برای وسواس، جنون، سرفه، اسهال، دردهای عمومی بدن، تهوع و فشار خون بالا نیز مفید است.

تذکر:

زیاده‌روی در مصرف دارچین مخدر، سمّی و مسمومیت‌زا است. استفاده از دارچین برای افراد گرم مزاج و خانم‌های باردار مضر و مصرف آن در برخی افراد ایجاد آلرژی، ناراحتی‌های مثانه، کهیرهای پوستی، زخم‌هایی در دهان و لثه می‌کند. در ضمن استفاده طولانی مدت از دارچین ایجاد ناراحتی‌های فراوان کرده و در صورت داشتن زخم معده یا روده از مصرف آن خودداری شود.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.