عاقبت دنبال ناموس دیگران رفتن

از آیات و روایاتی که در بحث مکافات عمل آورده شد، روشن گردید که گناه و مردم‌آزاری و دنبال ناموس دیگران رفتن، نه تنها عاقبت خوشی ندارد، بلکه روزی انسان گرفتار خشم و

غضب خداوند خواهد شد.
وقتی به زندگی کسانی که دنبال ناموس مردم بودند نگاهی می‌افکنیم، می‌بینیم که به خیال باطل خودشان مدتی خوش بودند، اما در واقع ضرر کردند. لذا حضرت حق بعد از فرصت دادن به

آنها، وقتی بیدار نشدند، طومار زندگی آنان را درهم پیچید و با رسوایی و روسیاهی از این دنیا به عالم قبر برای عذاب فرستاده شدند.
آیا اعضای باندهای کرکس‌های سیاه تهران و مشهد مقدس، شاهین، پلنگ، عقاب و عقرب‌های سیاه تهران (1) فکر می‌کردند روزی این چنین مفتضح و بی آبرو شوند و این‌گونه مورد

نفرت خداوند و خلق او قرار گیرند؟ به طوری که خانواده‌هایشان دیگر نتوانند در جامعه و در بین مردم سر بلند کنند. آیا امثال این جوانان آلوده در زندگی پیروز شدند یا آن جوانانی که

سرلوحه زندگی خویش را تقوا، پاکدامنی، غیرت و مردانگی قرار دادند؟
خداوند بزرگ در مورد مجرمان می‌فرماید:
«وَ أُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ»
چنان نیست که ما با شتاب‌زدگی ظالمان را مجازات کنیم، بلکه به آنها مهلت و فرصت می‌دهیم تا متنبّه شوند و هنگامی که بیدار نشدند، گرفتارشان می‌سازیم و نقشه من و مجازات عالم

چنان قوی و حساب شده است که هیچ کس را قدرت فرار از آن نیست.
در آیه دیگر می‌فرماید:
«سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لاَ یَعْلَمُونَ‌»
وقتی انسان‌های ظالم و آلوده از کارهایشان دست برنداشتند، از راهی که نمی‌دانند طومار زندگیشان را درهم می‌پیچیم و به عمرشان خاتمه خواهیم داد. (2)
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
«مَا یَأْمَنُ الَّذِینَ یَنْظُرُونَ فِی أَدْبَارِ النِّسَاءِ أَنْ یُبْتَلَوْا بِذَلِکَ فِی نِسَائِهِمْ».
کسانی که به پشت سر زنان نظر می‌افکنند هیچ ایمن نیستند از اینکه دیگران به پشت سر زنان آنها نظر افکنند.» (3)

بیشتر بخوانید: از رفاقت با چه کسانی پرهیز نمائیم؟

پی‌نوشت‌ها:

1.در مورد اطلاع از این باندهای فساد به کتاب «شکار جوانان» ج1 مراجعه فرمایید.
2.اعراف/ 182 و 183، قلم/ 44.
3.بهشت جوانان، ص453. وسائل الشیعه، ج14، ص145 و مستدرک الوسایل، ج14، ص273 و مانند آن کافی، ج5، ص553. روابط دختران و پسران، ص107

.پاسخ به پرسش‌های جوانان، ج1، ص190.
4.روابط دختران و پسران، ص108.پاسخ به پرسش‌های جوانان، ج1، ص192.