نگاهی به کاربرد پزشکی پرسیکاریا

نام علمی (خانواده):

Persicaria hydropiper L. (Polygonaceae)

نام انگلیسی:

Water Pepper, Laksa Plant

نام فارسی:

پرسیکاریا

مشخصات:

پرسیکاریا هیدروپیپریک گیاه افراشته است که بلندی آن می‌تواند به 30 تا 50 سانتی‌متر برسد. برگ‌ها بیضی مستطیلی - نیزه‌ای و برگچه‌ها کوتاه هستند که در انتها نوک تیز می‌شوند و سطح زیرین آن‌ها کرک‌دار است. ضد درد، ضد کرم، ضد باروری، ضد قارچ، ضد سرطان، آنتی اکسیدان، ضد موتاسیون و دافع حشرات. گل‌ها سفید، پراکنده و نازک هستند و گوشوارک‌هایی دارند. میوه سیاه رنگ و جوزی شکل است و دو طرف مسطح و گرد دارد.

منشأ:

بومی شمال افریقا، مناطق استوایی و مناطقی از آسیا، اروپا و استرالیا که آب و هوای معتدل دارند.

ترکیبات شیمیایی:

رامنازین، هیدروپیپروزید، پلی گوئیدال، واربوگانال، ایزوپلی گودیال، ایزودری منینول، دری منول، کنفرتی فولین و...

کاربرد در طب سنتی:

از عصاره مایع گیاه به عنوان داروی ضد بارداری و بندآورنده خون استفاده می‌شود. از این گیاه به تنهایی و یا همراه با گیاهان دیگر، به صورت دم کرده برای درمان اسهال، سوء هاضمه، اسهال خونی، التهاب روده، گرمازدگی، خارش پوست، خون‌ریزی، سرطان، برای دفع کرم و به عنوان مدّر استفاده می‌شده است. در طب سنتی، به طور داخلی برای خون‌ریزی رحمی، خون‌ریزی قاعدگی، خون‌ریزی هموروئید، خون‌ریزی گوارشی، دردهای روماتیسمی، به عنوان مدّر و در درمان بیماری‌های مثانه و کلیه و نقرس مصرف می‌شده است. این گیاه برای درمان زخم‌هایی که روند بهبود آنها کند است، رگ به رگ شدگی و یا کوفتگی به صورت خارجی مصرف می‌شود. برگ‌ها خرد شده و برای بیماریهای پوستی، اختلالات رحمی استعمال می‌شود. دانه‌های گیاه آثار بادشکن، مدّر و محرک دارد.

بیشتر بخوانید: قطره پرسیکا

 

آثار دارویی:

ضد درد، ضد کرم، ضد باروری، ضد قارچ، ضد سرطان، آنتی اکسیدان، ضد موتاسیون و دافع حشرات.

مقدار مصرف:

چای این گیاه با افزودن 250 ml آب داغ به یک قاشق پر از عصاره‌ی خشک گیاه و صاف کردن آن پس از 10 دقیقه به دست می‌آید. این چای، 3 بار در روز باید مصرف شود. در هموپاتی و در درمان رگ‌های واریسی، 5 قطره، 1 قرص و یا 10 گویچه هر 30 تا 60 دقیقه برای موارد حاد و 1 تا 3 بار در روز برای موارد مزمن تجویز می‌شود.

عوارض جانبی:

در دوزهای درمانی، عارضه جانبی شناخته شده‌ای ندارد. در مقادیر زیاد، عوارض گوراشی دارد. در استفاده موضعی، تحریک پوستی مشاهده شده است.

مسمومیت‌زایی:

برای حیوانات سمّی است و LD50 عصاره‌ی کلروفرمی برگ آن 758/58 mg/kg در موش سفید نر محاسبه شده است.

پی‌نوشت:

برای مشاهده پی‌نوشت‌های این کتاب به منبع مقاله مراجعه شود.

منبع مقاله :
لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین‌زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.