انسان نامرئي از خيال تا واقعيت

در حال حاضر برخي از متخصصان نانو تكنولوژي در حال كار بر روي مواد و پارچه‌هاي هوشمندي هستند كه علاوه بر توانايي استتار خود بتوانند پارگي‌هاي خودشان را نيز تعمير كنند. اصل اين كار بر مبناي موادي است كه مي‌توانند بر پايه نوري كه به آنها مي‌رسد، واكنش‌هاي مختلفي از خود نشان دهند اما اين كار فقط از عهده مواد طبيعي برمي‌آيد و سيستم‌هاي مصنوعي يا سنتزي از اين قابليت بي‌بهره‌اند.
به همين دليل نانوتكنولوژيست‌ها قصد دارند از بعضي از ارگانيسم‌هاي زنده نظير برخي ماهي‌ها و ديگر موجودات دريايي مثل هشت پا تقليد كنند.
وقتي نور به بدن يك ماهي برخورد مي‌كند، ذرات بسيار ريزي كه روي پوست ماهي وجود دارد فواصل و پراكنش خود را تغيير مي‌دهند و به اين ترتيب خواص نوري سطح پوست ماهي دستخوش تغيير رنگ مي‌شود.
نانوتكنولوژيست‌ها سعي دارند يك چنين كاري را در سيستم‌هاي سنتزي انجام دهند. براي اين كار يك دسته از پروتئين‌ها موسوم به پروتئين‌هاي موتوري وظيفه حمل‌‌ونقل مولكول‌هاي كوچك و ديگر مواد درون سلول‌ها را به عهده دارند و مي‌توانند آنها را به موقعيت‌هاي خيلي دقيق هدايت كنند به اين ترتيب خواص نوري آن سلول را تغيير مي‌دهند.
اين پروتئين‌ها علاوه بر انجام اين كار قادرند تعميرات را نيز انجام دهند يعني مي‌توانند ذراتي كه در مقياس نانو هستند مثلاً به اندازه‌ چند اتم جابجا كنند و سپس آنها را به صورت يك رشته متوالي درآورند و در نتيجه كار ترميم و مرمت را انجام دهند.
اين پروتئين‌ها همچنين مي‌توانند كريستال‌هاي بسيار ريزي را كه نقاط كوانتومي ناميده مي‌شوند و هريك به اندازه يك مولكول هستند با خود حمل‌ كنند.
اين نقاط كوانتومي مي‌توانند از خود رنگ نئوني توليد كنند كه اين رنگ‌ها نيز بستگي به سايز هر يك از اين ذرات دارد.
به اين ترتيب فاصله اين كريستال‌ها يعني نزديك يا دور شدن آنها از همديگر مي‌تواند رنگ سطوح مصنوعي را تغيير دهد، درست به همان روشي كه يك ماهي رنگ پوست را عوض مي‌كند.
معني تمام مطالب اين است كه اگر پروتئين‌هاي موتوري كار خود را به درستي انجام دهند ديگر نه نيازي به آن است كه انساني نامرئي لباس خود را بشويد و نه اينكه اگر پاره شد آن را تعمير كند.
منبع:روزنامه اطلاعات
/س