هرگاه از من خواسته می شود برای انتخاب یک تلسکوپ نجومی توصیه ای داشته باشم در حالی که بودجه ۲۰۰ یا ۲۰۰۰ پوندی موجود است سوالی که همیشه مطرح می شود این است آیا میتوانم به وسیله آن عکسبرداری کنم؟ وقتی افراد عکسهای بسیار زیبا یی را از کهکشانها میدانهای ستاره ای و سحابی های رنگی که اغلب در مجلات نجومی چاپ می شود مشاهده می کنم این پرسش عجیب یه نظر میرسد. با وجود این باید گفت عکاسی نجومی حداکثر استفاده ممکن از تلسکوپ را ایجاد میکند .حتی در تصاویر سی سی دی لازم نیست عکس از مرغوبیت خیلی بالایی برخوردار باشد. با این حال با کمی ابتکار و حوصله می توان عکسهای بسیار زیبایی را با وسایل کاملا معمولی گرفت و هدف من این است که خوانندگان را به انجام ای کار تشویق کنم .
انتخاب دوربین
هرچند مدلهای بسیار متنوعی از دوربین ها در دسترس هستند ولی نسخه های خودکار الکترونیکی جدید آنها برای عکسبرداری نجومی مناسب نیستند و بسیاری از عملکردهای آنها به نیروی باطری دور نشان بستگی دارد و امکان نوردهی طولانی وجود ندارد . اغلب گونه های خودکار را نمی توان خاموش کرد. دوربینهای با عدسی ثابت نیز مناسب نیستند چرا که نمی توانند به وسایل جانبی که با تلسکوپ مورد استفاده قرار می گیرد متصل شود . یک دوربین تک لنز ۳۵ میلیمتری دستی همراه با تسهیلاتی برای آزادسازی کابل یا همان حالت دستی که تعیین سرعت شاطر دوربین به دست خودمان است مناسب است. برای کارهای پیشرفته بوسیله تلسکوپ پرده کانونی قابل تعویض و یک ذره بین کانونی به عنوان یک وسیله جانبی سودمند مورد نیاز است. همچنین یک قفل آینه ای برای به حداقل رساندن ارتعاش میتواند مفید باشد. برای وصل کردن یک دوربین به تلسکوپ میتوان از یک تبدیل ساده که از یک طرف به چشمی تلسکوپ و از طرف دیگر به دوربین متصل می شود استفاده کرد.
فیلمها و نوردهی ها
فیلمها
فیلمهای عکاسی با نوع و سرعتشان مشخص می شوند. متداولتری نوع فیلم چاپ رنگی است که فیلمهای شفاف رنگی یا اسلاید از این نوع می باشند. سرعت یا آس آ میزان حساسیت یک فیلم خاص را نسبت به نور ورودی مشخص می کنند . هر چه فیلم حساستر باشد در یک زمان نوردهی نور بیشتری در یافت می کند یک فیلم با حساسیت کم حساسیت حدود ۵۰ به زمان نوردهی ۸ برابر طولانیتر از یک فیلم با حساسیت حدود ۴۰۰ نیاز خواهد داشت. در عکسبرداریهای معمولی که تندی شاطر آن معمولا کسری از ثانیه است. این نسبت به خوبی متوقف می شد . متاسفانه همه فیلمها برای عکسبرداری نجومی مناسب نیستند. فیلمی که انتخاب میشود باید بتواند روشنی و تاریکی خوبی داشته باشد و رنگها را به صورت طبیعی ثبت کند و از حساسیت خوبی هم برخوردار باشد. با وجود تمام نکات ذکر شده در رابطه با فیلمها توضیحاتی چند در رابطه با چند فیلم متداول اشاره می کنم تا بهتر با این فیلمها آشنا شوید:
فیلم فوجی رنگی پرویا ۱۰۰
یک فیلم معکوس رنگی است که عموما به عنوان اسلاید یا فیلم شفاف شناخته می شود . فیلمهای اسلاید مزیتهای زیادی بر فیلمهای چاپی دارند زیرا دارای قدرت تفکیک بالا هستند بدون اینکه چاپ شوند قابل آزمایش هستند . حساسیت ۱۰۰ فیلمی با دانه بندی ریز می باشد و به همین دلیل برای عکس گرفتن از قمرها و سیارات بسیار عالی است . این فیلم کمی نقص عمل متقابل دارد و در نتیجه برای نوردهی طولانی مدت برای عکسبرداری از عمق آسمان هر چند که کمی رنگ آبی تیره دارد , بسیار مطلوب است .
فیلم فوجی رنگی ۴۰۰
این فیلم نتایجی مشابه فیلم حساسیت ۱۰۰ دارد . البته در نصف زمان نوردهی قبل , رنگ آن افزایش یافته و برای استفاده با وسایلی که نسبت کانونی زیادی دارند , مانند تلسکوپهای شکستی که معمولا نسبت کانونی آنها ۸ یا بیشتر است مناسب است . فیلمهای رنگی حساسیت بالا پاسخ دهی بالایی در برابر نور قرمز ندارند , اما در برابر رنگهای آسمان پاسخ مناسبی می دهند.
فیلم اکتا کداک ۱۰۰ و ۲۰۰
هردوی محصولات , فیلمهای اسلاید رنگی می باشند, و برای عکسبرداری از اقمار و سیارات مناسب هستند. ولی برای عکسبرداری از عمق آسمان مناسب نیستند . زیرا دارای ضعف عکس العمل متقابل متوسطی بوده و در نوردهی های طولانی مدت متمایل به انتقال به رنگ قرمز می شوند.
فیلم کداک تی – ماکس ۱۰۰ و ۴۰۰
این دو فیلم سیاه و سفید ترکیبی با دانه بندی ریز داشته و ضعف عمل متقابل بسیار کمی را از خود نشان می دهند. فیلمهای مذبور برای عکسبرداری از سحابی های گسیلی هیچ پاسخ مناسبی نمی دهند ولی برای عکسبرداری از کهکشانها مناسبند .
نوردهی
برای عکس گرفتن از سیارات و قمرها زمان نوردهی کوتاهی نیاز است, در حدود ۲۵۰/۱ ثانیه برای ماه و ۱ ثانیه برای سیارت. برای عکسبرداری به تجربه مناسبی نیاز است اگرچه جداول خاصی برای این منظور تهیه شده است ولی به دلیل اینکه امولسیون در طول سالها تغیر می کند باید همیشه از تجربه خود نیز استفاده کرد . برای عکسبرداری از عمق آسمان یک محاسبه ساده ولی بسیار مهم وجود دارد که عدد مبنایی را برای نوردهی بر حسب دقیقه در اختیار شما قرار خواهد داد. فرمول محاسبه FR۲ می باشد که در آن FR نسبت کانونی میباشد. اگر عدسی مورد استفاده مربوط دوربین یا تلسکوپ باشد همین فرمول به کار می رود. به طور مثال اگر نسبت کانونی عدسی یک دوربین ۱۸ باشد , زمان نوردهی برابر ۲۳/۳=۸/۱*۸/۱ دقیقه می باشد. نوع فیلم و تابش آسمان بر نوردهی هم موثر است . برای رسیدن به نتیجه مناسب می توانید عدد مبنا را دوبرابر یا نصف کنید.
عکاسی پیگی بکPiggyback
احتمالا این روش محدودترین شکل عکاسی نجومی است. اجرام به اندازه کافی بزرگ هستند, به طوری که می توان به وسیله یک لنز معمولی که روی یک تلسکوپ با نصب استوایی پیجی بک آماده شده است , از آنها عکس گرفت. اولین وسیله مورد نیاز نصب استوایی ترجیحا با یک موتور می باشد. روش کار این است که دوربین و عدسی را به پشت تلسکوپ راهنما متصل کنید. اگر نصب انجام شد و دقیقا قطبی باشد دیگر ه راهنما نیازی نمی باشد. عدسیهایی که برای این کار مناسب هستند که دارای فاصله کانونی ۱۳۵ تا ۳۰۰ میلی متر و ۴/f یا بیشتر باشد.از بکاربردن عدسی با کانونی متغیر پرهیز کنید.برای مثال عدسیهای ۱۸۰ میلی متری با ۲.۵/f یا ۳۰۰ ملی متری ۲.۸/f نتایج عالی ارایه می دهد. لازم است نصب تلسکوپ حد امکان دقیقا قطبی باشد در غیر این صورت در عکسبرداری بلند مدت دچار مشکل خواهید شد.
مسیرهای ستاره ای , شهابها و صورتهای فلکی
این ساده ترین روش عکسبرداری نجومی بوده و تنها وسیله مورد نیاز آن یک دوربین دستی ۳۵ و یا ۵۰ میلی متری استاندارد و یک عدد دکلانشور می باشد. صورتهای فلکی را میتوان با ۳۰ ثانیه نوردهی روی فیلم حساسیت ۱۰۰ تا ۴۰۰ ثبت کرد. به سادگی دوربین را به طرف صورت فلکی مورد نظر گرفته و درجه شاطر را روی B قرار میدهیم و کابل را برای ۳۰ ثانیه نگاه میداریم تا صورت فلکی ثبت شود. برای ثبت رد ستارگان می توان از ۴/f و زمان نوردهی چند ساعت نیز استفاده کرد که اگر شانس با شما یار باشد می توانید شهابی نیز در این عکسها ثبت کنید.
منبع:http://www.academist.ir/س
