«خيره شو.../ به رودخانه اي که از کودکي ات مي گذشت / و يال موج موج پرمايش / خون جنگل بود / رودخانه اي وحشي / که در لوله هاي آهني رام شده /و با يک پيچ / سرد و گرمش کرديم»؛ اين چند سطر از آخرين کتاب شعر گروس عبدالملکيان است؛ کسي که علاقه مندان به شعر جوان اين مملکت، او را قبل از اين با کتاب هاي تحسين شده «پرنده پنهان» و «رنگ هاي رفته دنيا» مي شناختند. شعرهاي اين کتاب پر است از سطرهاي درخشاني که عميق ترين دغدغه هاي انساني را نشانه مي
«خيره شو.../ به رودخانه اي که از کودکي ات مي گذشت / و يال موج موج پرمايش / خون جنگل بود / رودخانه اي وحشي / که در لوله هاي آهني رام شده /و با يک پيچ / سرد و گرمش کرديم»؛ اين چند سطر از آخرين کتاب شعر گروس عبدالملکيان است؛ کسي که علاقه مندان به شعر جوان اين مملکت، او را قبل از اين با کتاب هاي تحسين شده «پرنده پنهان» و «رنگ هاي رفته دنيا» مي شناختند. شعرهاي اين کتاب پر است از سطرهاي درخشاني که عميق ترين دغدغه هاي انساني را نشانه مي روند؛ سطرهايي مثل «درديت / خونت جوان بماند و/ پايت پير شود» يا اين طرح: «دزدي در تاريکي/ به تابلوي نقاشي خيره مانده است». طرح روي جلد کتاب هم محشر است؛ يک کولر که منفذهاي مستطيلي شکلش به شکل يک شعر بلند سفيد تقطيع شده اند.شايد مهم نباشد اما گروس عبدالملکيان، پسر محمدرضا عبدالملکيان، شاعر «با هر چه رود نام تو را مي توان سرود» است. منبع:نشريه همشهري جوان /خ
نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
