آسمان خراش‌ها

این ساختمانها اغلب شبیه به شهرهای کوچک می‌مانند.
 

برگرفته از سایت اینگیلیش آنلاین
مترجم: رزیتا ملکی‌زاده

ساختمان آسمان خراش‌ها

آسمان خراشها دارای دو بخش فوندانسیون یا پایه و روبنا هستند که فوندانسیون بخش زیر زمینی است و روبنا بخش بالای زمین است. هر دو بخش وزن این ساختمان را نگه می‌دارند.
یک آسمان خراش پیش از آنکه بتواند ساخته شود نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد. ابتدا گودال بزرگی به عمق چند طبقه درون زمین حفر می‌شود. گاهی اوقات این فوندانسیون به درون سنگهای سخت می‌رسد. سپس تیرهای فولادی و بتونی در آن قرار داده می‌شود. آنها وزن آسمان خراش را تحمل می‌کنند.

هنگامی که شالوده یا فوندانسیون به پایان رسید، با استفاده از جرثقیل تیرآهن و چارچوب فولادی را به بالا برده و قطعات این چارچوب به یکدیگر چفت می‌شوند. همانطور که این چارچوب به سمت بالا پیش می‌رود، سایر کارگران کف‌های ساختمان را قرار داده و دیوارهای بیرونی را کار می‌گذارند. سازه کامل آسمان خراش بایستی پیش از آنکه سیستم‌های داخلی بتوانند نصب شوند، تمام شود.
یک آسمان خراش همچنین باید قادر به تحمل بادهای قوی باشد. ساختمانهای مدرن قادرند مانند یک درخت در هر جهت به میزان چند متر به نوسان در آمده بدون آنکه سازه آنها دچار آسیب شود. گاهی اوقات یک هسته فولادی از داخل ساختمان به سمت بالا قرار داده شده تا بهتر بتواند ساختمان را نگه دارد.

مناطق خدماتی

راهروها، پله‌ها، آسانسورها، سیستم‌های گرمایش، سیستم‌های الکتریکی و تهویه مطبوع از جمله مهمترین سازه‌های داخلی یک آسمان خراش به حساب می‌آیند. گرچه ساختار بیرونی می‌تواند در عرض چند هفته کامل شود، اما به اتمام رساندن تمام ساختمان میک آسمان خراش پیش از آنکه بتواند ساخته شود نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد. ابتدا گودال بزرگی به عمق چند طبقه درون زمین حفر می‌شود. گاهی اوقات این فوندانسیون به درون سنگهای سخت می‌رسد. سپس تیرهای فولادی و بتونی در آن قرار داده می‌شود. آنها وزن آسمان خراش را تحمل می‌کنند. هنگامی که شالوده یا فوندانسیون به پایان رسید، با استفاده از جرثقیل تیرآهن و چارچوب فولادی را به بالا برده و قطعات این چارچوب به یکدیگر چفت می‌شوند.مکن است سالها به طول انجامد.
پمپهای آب، برای تمام نقاط آسمان خراش آب تمیز را فراهم ساخته و سیستم فاضلاب آب و مواد زائد را از آن خارج می‌سازد.

سیستم‌های گرمایشی و تهویه مطبوع (سیستم سرمایشی) دمای هوای داخل ساختمان را در تمام طول سال کنترل می‌کنند. سیستم‌های الکتریکی، برق تمام ساختمان را فراهم ساخته و سیم‌ها جریان برق را به هر طبقه انتقال می‌دهند. آسانسورها از جمله مهمترین سیستم‌های یک آسمان خراش به حساب می‌آیند. آنها افراد را با سرعت 500 متر در دقیقه به بالا و پایین انتقال می‌دهند.

تاریخچه آسمان خراشها

دو اکتشاف در اواسط دهه 1800 امکان ساخت آسمان خراشهای مدرن را فراهم ساخت. پیش از انقلاب صنعتی، آجر و دیواره‌های سنگی وزن ساختمانها را تحمل می‌کردند. به دلیل آنکه هر طبقه بسیار سنگین می‌شد، ساخت خانه‌های بسیار بلند غیر ممکن بود. در اواسط قرن نوزدهم فولاد به یکی از مصالح مهم در ساختمان سازی تبدیل شد. این فلز قوی و سبک بود. معماران اکنون می‌توانستند اسکلت فلزی را جهت کمک به استحکام ساختمانهای بسیار بلند بکار برند. ساختمان شرکت بیمه‌ی خانه شیکاگو ده طبقه ارتفاع داشت و نخستین آسمان خراشی بود که از چنین سازه‌ی فولادی استفاده کرد.

آسمان خراشها در صورتی که مردم مجبور می‌شدند پیاده طبقات را طی کنند، ساختمانهایی بی مصرف به حساب می‌آمدند. در سال 1853 آسانسوری به قدر کافی ایمن جهت حمل افراد توسط الیشا گریوز اوتیس اختراع شد.

در اوایل قرن بیستم، ساخت ساختمانهای بلند در شهرهای بزرگ به محبوبیت بسیاری دست یافت. شهرها بزرگتر می‌شدند به این دلیل که مردم بیشتر و بیشتری می‌توانستند در آنجا زندگی و کار کنند. ساختمانهای بلند نیز به عنوان نماد قدرت و بزرگی دیده می‌شدند. بنابراین، شهرهای بزرگ و مهم به ویژه در آمریکا برای داشتن بلندترین ساختمانهای جهان با هم به رقابت می‌پرداختند. به مدت چهار دهه ساختمان امپایر استیت واقع در نیویورک بلندترین ساختمان جهان به شمار می‌رفت. این ساختمان برجسته دارای 381 متر ارتفاع و 102 طبقه است و در سال 1932 کار ساخت آن به اتمام رسید. مرکز تجارت جهانی در سال 1973 به اتمام رسید و به نماد قدرت اقتصادی شهر تبدیل شد. با وجود آنکه بسیاری از مردم نیویورک در ابتدا از آنها خوششان نمی‌آمد، اما به وجود این «برجهای دوقلو» در وسط منهتن عادت کردند. تخریب مرکز تجارت جهانی در حملات تروریستی سال 2001 به قلب این شهر ضربه وارد ساخت.
 

بیشتر بخوانید: شگفت انگیزترین سازه های ساخته بشر

امروزه بلندترین ساختمانهای جهان دیگر در آمریکا قرار ندارند. کشورهای دیگر و به طور عمده در مناطق رو به رشد آسیا، وارد مسابقه پرآوازه بلندترین سازه‌های جهان شده‌اند. برج‌های پتروناس با ارتفاع 452 متر در مالزی که در سال 1996 به اتمام رسید، برای رسیدن به صدر فهرست، به نخستین آسمان خراش خارج از ایالات متحده تبدیل شد. تا پیش از سال 2008 ساختمان تایپه 101 با ارتفاع 508 متر بلندترین ساختمان تکمیل شده در جهان بود، اما برج دوبی در حال حاضر با بیش از 700 متر ارتفاع بلندترین آسمان خراش جهان است.

همانطور که مسابقه برای بلندترین ساختمان جهان ادامه دارد، اکثر کارشناسان نظرات مختلفی در خصوص میزان بلندی که آسمان خراشها می‌توانند داشته باشند، دارند. بعضی عنوان می‌کنند که یک سازه 1000 متری با تکنولوژی امروزی مشکلی بوجود نخواهد آورد، بعضی دیگر تصور می‌کنندکه برای تحقق این موضوع، به مواد و مصالحی سبک‌تر و  مستحکم‌تر و نیز آسانسورهای سریعتر نیاز خواهیم داشت.

بلندترین سازه‌های جهان

برج دوبی یا خلیفه

برج دوبی آسمان خراش فوق‌العاده بلندی است که در شهر دوبی قرار دارد و بلندترین سازه‌ای است که تاکنون توسط انسان ساخته شده است. این برج با هزینه‌ای حدود 4میلیارد دلار نماد دوبی به عنوان شهری جهانی است.
ارتفاع نهایی این ساختمان به بیش از 160طبقه و ارتفاع 800 متر رسیده است. شالوده آن 50 متر درون زمین قرار گرفته است.
این برج Y شکل متشکل از فولاد ضد زنگ و شیشه بوده و به صورت پلکانی از وسط یک دریاچه مصنوعی به آسمان کشیده شده است.  این پلکان در معماری اسلامی نماد صعود به بهشت است.
برج خلیفه دارای آپارتمانها، مغازه‌ها، استخرهای شنا، چشمه‌های آب گرم و سکوی مشاهده بیرون برج در طبقه 124 است. همچنین دارای نخستین هتل متعلق به جورجیا آرمانی ایتالیایی است.
مجموع 54 آسانسور 40 نفر را در ظرف 18 دقیقه در ثانیه حمل می‌کندکه خود یک رکود جدید جهانی است.

برج خلیفه دبی و محوطه اطراف آن

منبع: راسخون