خلقت انسان بر بهترین شکل

قصور  آدم و حوا در  خصوص اطاعت در پیشگاه خداوند متعال
 

چکیده:
خدا انسان را  به منظور فرمان برداری و لبیک عاشقاند، آزاد و مسئولیت پذیراند خلق کرد. در باب سوم سفر پیدایش آمده است که آدم و حوا در این خصوص در پیشگاه خدا قصور کردند. آدم و حوا با رعایت نکردن محدودیت هایی که در خلقت وضع شده بود

تعداد کلمات: 1028 کلمه / تخمین زمان مطالعه: 5 دقیقه
 

خدا انسان را به منظور فرمان برداری و لبیک عاشقاند، آزاد و مسئولیت پذیراند خلق کرد. در باب سوم سفر پیدایش آمده است که آدم و حوا در این خصوص در پیشگاه خدا قصور کردند. آدم و حوا با رعایت نکردن محدودیت هایی که در خلقت وضع شده بود، سعی کردند با نافرمانی شبیه خدا شوند، و بدین وسیله انسانیت را به ورطه گناه و ارتباط اجباری و تصنعی با خدا، با انسان ها و بقیه مخلوقات  کشاندند و هماهنگی خدا- انسان به بیگانگی نآموزون تبدیل شد. صورت خدا، گرچه هرگز محو نشد، اما کدر شد و زنگار گرفت، و حال نیازمند تجدید حیات است. اما خدا با وفادار ماندن   به خلقت نیکو پیوسته خواهان دوستی و رابطه با انسان است. لذا وعده داد خطاها را بی اثر و خنثا کند. بحث نجات بخشی در مسیحیت و نیز خلق آدم دوم برای جبران گناهان آدم نخست ریشه در این آیات دارد.
 
در تفسیر سفر پیدایش آمده است که خداوند هفت فرمان به فرزندان  نوح اعطا کرده است. قوانین  هفت گانه  عبارت است از: برپا داشتن دادگاه های شرعی، منع کفر، بت پرستی، فساد جنسی، آدم کشی، دزدی، و نخوردن عضو جداشده از حیوانات زنده. قوانین فوق در هیچ جای کتاب مقدس  همچون ده فرمان موسی به شماره در نیامده اند، بلکه فقط در سفر پیدایش به طور کلی به عهد خدا با نوح اشاره شده است. خداوند آسمان و زمین را به عنوان شاهد می خواند: روح پارسایی متوقف است بر ایکه هر شخصی چه رفتار و کرداری انجام دهد، اعم از اینکه یهودی یا غیریهودی، مرد یا زن، نوکر یا آقا باشد. دروازه ها همیشه به روی انسآنهای عادل و پرهیزکار باز است و هر کس بخواهد می تواند وارد شود، و همچنان که فرمآنهای هفت گانه  نوح تمام امت ها را در بر می گیرد، اعتقاد به آیین حنیف و توحید نیز که ابراهیم داعیه دار آن بود تمام انسآنها را در بر می گیرد، به گونه ای که هر کس به یگانگی خدا شهادت دهد، از فرزندان  ابراهیم به شمار خواهد رفت. همانطور که ملاحظه می کنید، صرف ایمان به یگانگی خدا کافی است تا انسان در زمرۀ فرزندان  ابراهیم در آید و « جمیع امت های جهان از او برکت خواهد یافت؛ زیرا او را می شناسیم که فرزندان  و اهل خانۀ خود را بعد از خود امر خواهد فرمود تا طریق خداوند را حفظ کنند و عدالت و انصاف را به جا آورند تا خداوند آنچه به ابراهیم گفته، به وی برساند‌».
 خدا انسان را بر صورت خود و به منظور فرمان برداری و لبیک عاشقاند، آزاد و مسئولیت پذیراند خلق کرد. در باب سوم سفر پیدایش آمده است که آدم و حوا در این خصوص در پیشگاه خدا قصور کردند. آدم و حوا با رعایت نکردن محدودیت هایی که در خلقت وضع شده بود، سعی کردند با نافرمانی شبیه خدا شوند، و بدین وسیله انسانیت را به ورطه گناه و ارتباط اجباری و تصنعی با خدا، با انسان ها و بقیه مخلوقات  کشاندند و هماهنگی خدا- انسان به بیگانگی نآموزون تبدیل شد.
 قوانین  هفت گانه  نوح قوانین  اخلاقی حداقلی اند که همه انسان ها به آنها امر شده اند. نهی از بت پرستی، کفرگویی، خون ریزی، گناهان جنسی، دزدی و خوردن حیوانات زنده هفت قانون  فوق را تشکیل می دهند. گناهانی که این هفت قانون  را رعایت کنند مانند یهودیان واجد احترام و توجه ویژه خواهند بود. از نظر ابن میمون، جنگ مقدس  که یگانه  جنگ موجه است فقط برای گستراندن   قوانین  نوح و اصول اساسی آن جایز است. او می گوید: «موسی از طرف خدا مأمور شد که همه مردمان را به پذیرش فرمان های سفارش شده به پسران نوح را دارد. هر کس آن را نپذیرد باید کشته شود‌».

در باب ششم سفر پیدایش عبارتی است که می گوید خدا از اینکه جهان را خلق کرده ناراحت است و تآسف می خورد، و به ویرانی جهان می اندیشد. اما نوح نظر لطف خدا را جلب می کند و به واسطه او خلایق نجات می یابند. خداوند بعد از طوفان، با مخلوقات خود عهد کلی بست که جهان را دیگر به این شکل مجازات نکند. نوح، نظیر آدم که قبل از او بوده و پیامبرانی که سر از او آمده اند، نمایندۀ آرمانی و انسانیت است؛ یعنی ارتباط خدا با کل نوع بشر کاملا تأمین می شود.