توقف در ایستگاه مغز

چکیده:
سکته مغزی یک نوع از حملات مغزی است. زمانی که خون رسانی به مغز مسدود شود، رخ می دهد. سکته مغزی یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارد. سکته مغزی، پنجمین عامل مرگ در ایالات متحده است. تقریبا 800،000 نفر در هر سال سکته مغزی را تجربه می کنند.  تقریبا در هر 40 ثانیه یک نفر مبتلا می شود. در این مقاله به چرایی وقوع سکته ها، چگونگی درمان و به بررسی انواع مختلف و مراحلی که یک فرد می تواند برای جلوگیری از سکته مغزی انجام دهد، می پردازیم.

تعداد کلمات : 2074 / تخمین زمان مطالعه : 10 دقیقه

نویسنده: جیمز مکینتاش
   مترجم: علی مهربانی

حقایق صریح در مورد سکته مغزی:

•  مغز در طول یک سکته مغزی، اکسیژن یا مواد مغذی را به اندازه کافی دریافت نمی کند و این کار سبب مرگ سلول های مغز می شود.
• سکته مغزی باید به سرعت تشخیص داده شده و درمان شود تا آسیب های مغزی به حداقل برسد.
• روش درمان بستگی به نوع سکته مغزی دارد.
• موثرترین راه برای جلوگیری از سکته مغزی، از طریق حفظ یک سبک زندگی سالم و درمان شرایط اساسی است که می تواند عامل خطر باشد.

سکته مغزی چیست؟
سکته مغزی زمانی رخ می دهد که رسیدن خون به مغز قطع یا کاهش یابد. وقتی این اتفاق می افتد، مغز اکسیژن یا مواد مغذی به اندازه کافی دریافت نمی کند و سلول های مغز شروع به مردن می کنند. در ایالات متحده، تقریبا 40 درصد از افرادی که بخاطر سکته مغزی می میرند، از مردان بوده و 60 درصد مرگ و میر در زنان است. به گفته انجمن قلب آمریکا (AHA)، در مقایسه با قفقازی ها، آمریکایی ها افریقایی تبار تقریبا دو برابر خطر ابتلا به سکته مغزی و مرگ ناشی از آن را تجربه می کنند.

درمان سکته مغزی
همانطور که سکته های ایسکمیک (کم خونی موضعی) و هموراژیک (خون ریزی) علل مختلفی دارند، هر دو به درمان های مختلفی نیاز دارند. نه تنها بسیار مهم است که نوع سکته مغزی به سرعت تشخیص داده شود تا به کاهش آسیب مغزی کمک کند، بلکه به این دلیل که یک درمان مناسب برای یک نوع سکته مغزی ممکن است نسبت به روش دیگر مضر هم باشد. پس درمان باید دقیق و با شناخت نوع سکته انجام بپذیرد.

سکته مغزی ایسکمی (کم رسانی خون به اعضا)
سکته های ایسکمی ناشی از شریان های مسدود شده یا تنگ است. بنابراین در درمان آن تمرکز بر بازگرداندن جریان کافی خون به مغز است. درمان با داروهایی شروع می شود که لخته ها را از بین می برد و از تشکیل مجدد آن جلوگیری می کند. آسپرین می تواند به عنوان یک تزریق بافت پلاسمینوژن انجام شود که در حل شدن لخته بسیار موثر است. اما باید در عرض 4.5 ساعت پس از شروع علائم سکته مغزی تزریق شود. روشی دیگر وجود دارد که می تواند خطر سکته مغزی را کاهش دهد، پلاک‌ بردارى شامل یک جراحی برای باز کردن شریان کاروتید و از بین بردن هر پلاک است که ممکن است آن را مسدود کرده باشد.

همچنین، آنژیوپلاستی شامل یک جراح است که یک بادکنک کوچک را از طریق کاتتر در رگ تنگ شده قرار داده و سپس یک لوله مش را به نام استنت به داخل سوراخ هدایت می کند.  این کار از تنگ شدن مجدد رگ جلوگیری می کند.

سکته هموراژیک (خون ریزی)
سکته مغزی هموراژیک ناشی از خونریزی در مغز است، بنابراین در درمان آن تمرکز بر کنترل خونریزی و کاهش فشار بر مغز است. درمان می تواند با تجویز داروهایی برای کاهش فشار بر مغز، کنترل کلی فشار خون، جلوگیری از تشنج و جلوگیری از انقباض ناگهانی عروق خونی آغاز شود. اگر یک فرد از داروهای ضد انعقادی خون یا داروهای ضد ترومبوسی مانند وارفارین یا کلوپیدوگرل استفاده کند، می توان از آنها برای مقابله با اثرات دارو یا انتقال خون استفاده کرد تا از دست دادن خون جلوگیری شود.

جراحی می تواند هر گونه مشکل با رگ های خونی که منجر به سکته های هموراژیک می شود را برطرف کند. جراحان می توانند بست های کوچک را در پایه ی آنوریسم بگذارند یا آنها را با کویل های قابل جدا شدن پر کنند تا از جریان خون و پارگی رگ ها جلوگیری کنند. اگر خونریزی ناشی از ناهنجاریهای عروق کرونر (AVM) باشد، در صورتی که بیش از حد بزرگ و یا عمیق در مغز نباشند، عمل جراحی ممکن است برای از بین بردن آنها استفاده شود.

توانبخشی بیمار
سکته مغزی، از جمله حوادثی است که سبب تغییر در زندگی می شود و می تواند فرد را از لحاظ جسمی و احساسی تحت تأثیر قرار دهد. پس از یک سکته مغزی، بهبود موفقیت آمیز اغلب شامل درمان و پشتیبانی خاصی از قبیل موارد ذیل می شود:
گفتار درمانی: این کار با برطرف شدن مشکل در درک گفتار کمک می کند. تمرین، آرامش و تغییر سبک ارتباطات، همگی می توانند کمک کننده باشند.

فیزیوتراپی: این کار می تواند به دوباره یادگیری حرکت و هماهنگی فرد کمک کند. مهم است که فرد دوباره شروع به فعالیت کند، اگرچه در ابتدا مشکل باشد.

کار درمانی: این کار برای کمک به فرد در جهت بهبود توانایی انجام فعالیت های معمول روزانه، مانند حمام کردن، پخت و پز، لباس پوشیدن، خوردن، خواندن و نوشتن بکار گرفته می شود.

گروه های پشتیبانی: این کار به مقابله با مشکلات رایج روانی مانند افسردگی که ممکن است پس از سکته مغزی رخ دهد، کمک می کند. بسیاری از آن ها مفید فایده بوده اند.

حمایت از طرف دوستان و خانواده: افراد نزدیک به فرد بیمار باید پس از سکته مغزی، حمایت عملی را ارائه دهند. اینکه به دوستان و خانواده اجازه بدهیم تا بدانند چه کار هایی انجام بدهند بسیار اهمیت دارد.
توانبخشی بخش مهمی و مستمر درمان است. با کمک درست و حمایت از عزیزان، بسته به شدت سکته مغزی، بازگشت به کیفیت طبیعی زندگی امکان پذیر است.

پیشگیری از سکته مغزی
بهترین راه برای جلوگیری از سکته مغزی، شناسایی علل اساسی این اتفاق است. که از طریق تغییر سبک زندگی به دست می آید که عبارتند از:
    خوردن یک رژیم غذایی سالم
    حفظ وزن سالم
    ورزش منظم
    عدم مصرف دخانیات
    اجتناب از مصرف الکل
خوردن یک رژیم غذایی مغذی شامل بسیاری از میوه ها، سبزیجات و دانه های کامل، آجیل و حبوبات است. گوشت قرمز یا فرآوری شده را کم تر یا اصلا مصرف نکنید و میزان مصرف کلسترول و چربی اشباع را محدود کنید. میزان مصرف نمک را برای حمایت از فشار خون سالم، کاهش دهید. سایر اقدامات جهت کاهش خطر سکته مغزی شامل موارد زیر است:
    تحت کنترل نگه داشتن میزان فشار خون، مدیریت دیابت،  درمان آپنه انسدادی خواب. همچنین با توجه به تغییرات سبک زندگی، پزشک میتواند از طریق تجویز داروهای ضد انعقادی به کاهش خطر سکته مغزی ایسکمیک کمک کند. علاوه بر این، جراحی شریان نیز می تواند برای کاهش خطر سکته های تکراری کمک کننده باشد.
حقایق صریح در مورد سکته مغزی:
 مغز در طول یک سکته مغزی، اکسیژن یا مواد مغذی را به اندازه کافی دریافت نمی کند و این کار سبب مرگ سلول های مغز می شود.

سکته مغزی باید به سرعت تشخیص داده شده و درمان شود تا آسیب های مغزی به حداقل برسد.
روش درمان بستگی به نوع سکته مغزی دارد.
موثرترین راه برای جلوگیری از سکته مغزی، از طریق حفظ یک سبک زندگی سالم و درمان شرایط اساسی است که می تواند عامل خطر باشد.
انواع سکته مغزی
سه نوع اصلی سکته مغزی وجود دارد:
    سکته ایسکمیک: این شایع ترین نوع سکته مغزی است. لخته شدن خون مانع از رسیدن خون و اکسیژن به مغز می شود.

    سکته هموراژیک: معمولا به علت آنوریسم یا ناهنجاری های شریانی  اتفاق می افتد.

    حملات ایسکمیک گذرا: همچنین به عنوان یک مینی سکته گفته می شود، این اتفاق زمانی رخ می دهد که جریان خون نتواند به بخشی از مغز برسد. جریان خون طبیعی پس از مدت زمان کوتاهی دوباره شروع می شود و علائم متوقف می شود.

علل سکته مغزی
انواع مختلف سکته مغزی دارای علل مختلف هستند. با این وجود، احتمال سکته مغزی در افراد ذیل بیشتر از بقیه است:
    افراد دارای اضافه وزن
    افراد 55 ساله یا بالاتر
    افراد دارای سابقه شخصی یا خانوادگی سکته مغزی
    داشتن سبک زندگی بی تحرک
    تمایل به نوشیدن الکل، استعمال دخانیات یا استفاده از مواد مخدر

سکته مغزی ایسکمیک
این نوع سکته مغزی ناشی از انسداد یا محدود شدن شریانهایی است که خون را به مغز می رسانند و باعث ایجاد ایسکمی می شود. ایسکمی سبب کاهش جریان خون به مغز شده و باعث آسیب به سلول های مغزی می شود. این انسداد ها اغلب توسط لخته های خون ایجاد می شود که می تواند در مغز ایجاد شود. آنها همچنین می توانند در رگ های خونی دیگر بدن قبل از اینکه از طریق جریان خون به رگ های باریک مغز منتقل شوند، رخ دهند. رسوبات چربی در داخل شریان ها به نام پلاک ممکن است باعث ایجاد لخته شدن شود که منجر به ایسکمی می شود.

سکته هموراژیک
سکته های هموراژیک توسط خونریزی شریان ها در مغز ایجاد می شود. نشت خون سبب فشار بر روی سلول های مغزی و آسیب رساندن به آنها می شود. این اختلالات می تواند ناشی از شرایطی مانند فشار خون بالا، تروما، داروهای کاهش دهنده خون و آنوریسم یا ضعف در دیواره عروق خونی باشد.

حمله ایسکمیک گذرا
این حمله از انواع فوق متفاوت است، زیرا جریان خون به مغز فقط مختل می شود و شبیه به سکته مغزی ایسکمیک هستند که اغلب به علت لخته شدن خون و یا سایر لخته ها ایجاد می شود. آنها باید به عنوان شرایط اضطراری پزشکی در نظر گرفته شوند، حتی اگر انسداد شریان و علائم آن موقت باشد. آنها به عنوان نشانه های هشدار دهنده برای سکته های آینده عمل می کنند و نشان می دهند که یک منبع شریانی در قلب به طور جزئی مسدود شده است. با توجه به آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بیش از یک سوم از افرادی که تجربه ین نوع سکته را دارند، در طول سال یک سکته مغزی داشته اند. اگر درمانی روی آنها انجام نشده باشد بین 10 تا 15 درصد احتمال دارد که طی 3 ماه اینده یک سکته کامل را داشته باشند.

علائم سکته مغزی
علائم سکته مغزی اغلب بدون هشدار ظاهر می شود. علائم اصلی سکته مغزی عبارتند از:
    سردرگمی، از جمله مشکل در صحبت کردن و درک
    سردرد، احتمالا با آگاهی و یا استفراغ
    بی حسی یا ناتوانی در حرکت قسمت هایی از صورت، بازو یا پا، به خصوص در یک طرف بدن
    مشکلات بینایی در یک یا هر دو چشم
    مشکل در راه رفتن ، از جمله سرگیجه و عدم هماهنگی

سکته می تواند منجر به مشکلات سلامتی دراز مدت شود. بسته به اینکه چقدر سریع تشخیص داده شده و درمان می شود، فرد می تواند بعد از سکته مغزی، اختلالات موقت یا دائمی را تجربه کند. علاوه بر ماندگاری مشکلات ذکر شده در بالا، افراد ممکن است از مشکلات زیر نیز رنج ببرند:
    مشکلات کنترل مثانه یا روده
    افسردگی
    درد در دست ها و پاها که با تغییرات حرکت و دما بدتر می شود
    فلج یا ضعف در یک یا هر دو طرف بدن
    مشکل کنترل یا بیان احساسات. علائم متفاوت است و ممکن است در شدت و دامنه آنها متفاوت باشند.
 

بیشتر بدانید : کمک‌های اولیه سکته مغزی

تشخیص سکته
سکته مغزی به سرعت شروع می شود و اغلب قبل از اینکه یک فرد برای تشخیص مناسب توسط پزشک معاینه شود، رخ می دهد.
فرد مبتلا به سکته مغزی برای دریافت بهترین تشخیص و درمان، باید در عرض 3 ساعت پس از آشکار شدن علائم اولیه سکته، به بیمارستان مراجعه کند. انواع مختلفی از آزمایش های تشخیصی وجود دارد که پزشکان می توانند برای تعیین نوع سکته از آن استفاده کنند:
    معاینه فیزیکی: یک پزشک درباره علائم و تاریخچه پزشکی فرد سوال خواهد کرد. آنها ممکن است فشار خون را کنترل کنند، گوش دادن به شریان های کاروتید در گردن، و بررسی عروق خونی در پشت چشم ها برای بررسی نشانه های لخته شدن، انجام می شود.

    آزمایش خون: پزشک ممکن است آزمایش خون را انجام دهد تا تشخیص دهد که چطور التهاب رخ می دهد، سطوح مواد خاصی در خون، از جمله عوامل لخته شدن و اینکه آیا عفونت وجود دارد یا خیر، مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

    سی تی اسکن: می تواند خونریزی، سکته مغزی، تومور و سایر شرایط درون مغز را نشان دهد.

    اسکن MRI: امواج رادیویی و مغناطیسی یک تصویر از مغز را برای تشخیص بافت آسیب دیده مغز ارائه می دهد.

    اولتراسوند کاروتید: اسکن اولتراسوند برای بررسی جریان خون در شریان های کاروتید و بررسی اینکه آیا پلاک وجود دارد یا خیر، انجام می شود.

    آنژیوگرافی مغزی: رنگینه هایی به رگ های خونی مغزی تزریق می شوند سپس آنها را تحت اشعه X قرار می دهند تا قابل مشاهده بشوند و پزشک به دیدگاهی دقیق از مغز و رگ های خونی برسد.

    اکوکاردیوگرام: که یک تصویر دقیق از قلب را برای بررسی هر نوع لخته ای که می تواند به مغز منتهی شود و باعث ایجاد سکته مغزی شود، به پزشک ارائه می دهد.

برگرفته از سایت: www.medicalnewstoday.com