دشمنی با خود

چکیده:
نکته جالب در گفتارها و نوشتارهای متعدد جانبداران ورود ایران به سازمان جهانی بازرگانی و شرکت فعال در روند جهانی شدن و جهانی سازی، خودداری از ذکر پسوند «سرمایه داری» و در بسیاری موارد، انکار وجود و حضور امپریالیسم سرمایه داری در دوران کنونی است.
 
تعداد کلمات: 1935 کلمه / تخمین زمان مطالعه: 9 دقیقه

نویسنده: شاپور رواسانی

 رایج ترین دلیلی که جانبداران ورود ایران به سازمان جهانی بازرگانی در رابطه با مسئله سازمان جهانی شدن و جهانی سازی سرمایه داری در تأیید نظر خود بدان متوسل می شوند این است که ما بدیلی در برابر این روند و طرح نداریم و به این سبب چه بخواهیم و چه نخواهیم باید به روند جهانی شدن و جهانی سازی بپیوندیم و در این راستا، ادامه دادن خصوصی سازی و اجرای یک رشته از دستورات سازمان بین المللی اجتناب ناپذیر است.
 
نکته جالب در گفتارها و نوشتارهای متعدد جانبداران ورود ایران به سازمان جهانی بازرگانی و شرکت فعال در روند جهانی شدن و جهانی سازی، خودداری از ذکر پسوند «سرمایه داری» و در بسیاری موارد، انکار وجود و حضور امپریالیسم سرمایه داری در دوران کنونی است. در این گفتارها و نوشتارها، سازمانهای اقتصادی بین المللی به صورت چمنهای زیبایی که در آن گرگها و میشها برادرانه از یک چشمه سیراب می شوند و اثری از تقلب و ریا و زورگویی به چشم نمی خورد تصویر می شود.
 جنبش جهانی شدن و جهانی سازی دمکراتیک، در سطح جهانی، خواستار استقرار نظامی است که در آن دور از فرضیه های نژادی و استعماری و با حذف مرزهای سیاسی و نظامی، همه انسانها در همه جوامع بر پایه اراده و خواستهای فرهنگی خود زندگی کنند و یک اقلیت به هر اسم و رسم که باشد، چه در درون جوامع و چه در جامعه جهانی حاصل کار زحمتکشان بدنی و فکری را ندزدد و بر آنان ستم روا ندارد.
هواداران جهانی شدن و جهانی سازی سرمایه داری، خواهان حرکت آزاد کالا و سرمایه در جامعه جهانی اند، اما از حرکت آزاد نیروی کار انسانی در جامعه جهانی، با ایجاد موانع پلیسی، نظامی، سیاسی و حقوقی در مرزهای کشورهای سرمایه داری استعماری با خشونت و قساوت جلوگیری می کنند.
در کنار این رفتار، باید این حقیقت را هم پذیرفت که نقطه ضعف مخالفان جهانی شدن و جهانی سازی سرمایه داری چه در سطح بین المللی و چه در جامعه ما ارائه نکردن بدیل در زمینه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی است.
 
در پاسخ به این نکات می توان این حقیقت تاریخی را یادآور شد که به همان گونه که در طول تاریخ و در همه جوامع، نظامهای سیاسی و اقتصادی ظالمانه، ضد و نافی خود را در درون خود پدید آورده و پرورش داده اند، شیوه تولید سرمایه داری و امپریالیسم سرمایه داری نیز از زمان پیدایش و در جریان رشد و گسترش چه در درون جوامع سرمایه داری و چه در مستعمرات، بدیل خود را به وجود آورده و این بدیل در صحنه جهانی، چه در جوامع سرمایه داری و چه در جوامع مستعمراتی حضور و وجود دارد.
 
جنبش جهانی شدن و جهانی سازی دمکراتیک که بدیل جهانی شدن و جهانی سازی سرمایه داری است در جوامع سرمایه داری دنباله و ادامه جنبشهای دمکراتیک در دوران پیش از سرمایه داری به شمار می رود. تشکیل اتحادیه ها و احزاب کارگری با شرکت بخشی از روشنفکران و پیدایش و گسترش نظریه اجتماعی - اقتصادی سوسیالیسم، نماد و بیانگر اجتماعی این جنبش دمکراتیک در جوامع سرمایه داری است. موضوع جنبش دمکراتیک، اعمال دمکراسی به معنای کامل و شامل حاکمیت مردم در همه زمینه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی و در این رابطه نفی استبداد سرمایه و سرمایه داری است. در مورد مسئله جهانی شدن و جهانی سازی سرمایه داری چون تصور می شد شیوه تولید سرمایه داری در همه جوامع جهان مستقر شده و این جوامع در روند تضاد کار و سرمایه به دو قطب تجزیه خواهند شد شعار اتحاد کارگران جهان مطرح گردید.
 
اما در روند انکشاف شیوه تولید سرمایه داری (امپریالیسم سرمایه داری سرمایه داران جوامع سرمایه داری توانستند با شریک و سهیم کردن بخش بزرگی از کارگران و روشنفکران در چیزهایی که از غارت مستعمرات به دست می آمد ) و می آید جنبش دمکراتیک را در درون جوامع خود تجزیه، سرکوب و منحرف کنند. در پاره ای از سرزمینها نیز که گفته می شود جامعه بر ابزارهای عمده تولید و توزیع ثروتها و سرمایه ها حاکمیت و مالکیت دارد به علت نبود نظارت عامه مردم و آزادیهای سیاسی، طبقه جدیدی سر برآورد که پس از چندی به سرمایه داری جهانی پیوست. گرچه هنوز جنبش جهانی شدن و جهانی سازی دمکراتیک در همه این جوامع یکسره از میان نرفته و می توان گفت که هنوز افراد و گروههایی در این جوامع به روند سرمایه داری استعماری معترضند، اما دیگر نمی توان از نقش رهبری فکری و سازمانی این افراد و گروهها در سطح بین المللی سخن به میان آورد.
 
در دوران ما، پایگاه اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جنبش جهانی سازی دمکراتیک به مستعمرات و کشورهایی که مورد تهاجم امپریالیسم سرمایه داری قرار گرفته اند منتقل شده است؛ جوامعی که در آنها امپریالیسم سرمایه داری برای پیگیری بهره برداریهای خود از رشد سرمایه کلاسیک جلوگیری و اقتصاد و نظام آنها را در چارچوب شیوه تولید مستعمراتی و نظام اجتماعی مستعمراتی همراه با تشکیل طبقه و دولت وابسته به امپریالیسم سرمایه داری، محدود و محصور کرده است. در این جوامع، اکثریت که کار میکنند و زحمت میکشند در فقر به سر می برند و حاصل کار زحمتکشان بدنی و فکری و منابع طبیعیشان چه مستقیم و چه با واسطه طبقه حاکم و دولت وابسته به استعمار از سوی جوامع سرمایه داری استعماری به غارت می رود.
 
در این جوامع جنبش دمکراتیک که خواستار اعمال حاکمیت و مالکیت جامعه در همه زمینه ها بر پایه دفاع از حق حیات و حرمت انسانی است ریشه های تاریخی دارد. این جنبش بر اثر سلطه امپریالیسم سرمایه داری و در چارچوب شیوه تولید و نظام اجتماعی مستعمراتی، محتوا و شکل و بیان تازه ای یافته و در آن از نظر اجتماعی و اقتصادی، مبارزات طبقاتی و مبارزات ضد استعماری به هم آمیخته است. این جنبش دمکراتیک که در روابط درون جوامع، خواستار مردم سالاری و مخالف استبداد سیاسی و اقتصادی و شیوه تولید مستعمراتی است در روابط میان جوامع و به طور کلی در سطح جهانی مخالف امپریالیسم در همه گونه های آن و در دوران ما مخالف امپریالیسم سرمایه داری و در این رابطه جانبدار جهانی شدن و جهانی سازی دمکراتیک است.